Του Γιάννη Σιδέρη
Μετά το Μακεδονικό, όπου αναγνώρισαν μακεδονική γλώσσα και εθνικότητα Μακεδόνων, ετοιμάζονται ελαφρά τη καρδία (και ο πρωθυπουργός εν πλήρει αγνοία), να υπογράψουν μία ακόμη συμφωνία, αυτή τη φορά με την Αλβανία, εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων.
Εν είδει ελαφρότητας και χαριεντισμού, ο Νίκος Κοτζιάς, δήλωσε μετά την συνάντηση με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ, ότι τώρα που λύθηκε το Σκοπιανό, σειρά έχουν οι εκκρεμότητες με την Αλβανία, τις οποίες θα φροντίσει προτού πάει διακοπές. Παράλληλα έκανε λόγο για επαγγελματίες των προβλημάτων» και ανέτρεξε στο ποίημα του Καβάφη, διερωτώμενος τι θα απογίνουν τώρα που δεν υπάρχουν «βάρβαροι»!
Φυσικά λανθάνει ο υπουργός Εξωτερικών γιατί από όσους είναι «στην αγορά συναθροισμένοι» μπορεί να «αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες», αλλά σίγουρα θα «γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι». Μόνο που δεν θα οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν «βάρβαροι» να έρθουν απέξω αλλά για τους εντός των τειχών.
Ο συλλογισμός τους θα οφείλεται στον αγχώδη τρόπο της κυβέρνησης να «κλείσουν» εθνικά θέματα δεκαετιών εις βάρος μας. Αν παρέμειναν δεκαετίες χωρίς επίλυση είναι επειδή οι προηγούμενοι αρνούνταν να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις των γειτόνων –κάτι που η παρούσα κυβέρνηση, εύχαρις πράττει.
Όχι δεν είναι προδότες. Δεν θα τους αποδώσουμε τέτοια κατηγορία –παρότι αυτοί απέδιδαν με μίσος στους αντιπάλους τους επί πενταετία.
Η προσπάθεια ταχύρρυθμης «επίλυσης» προβλημάτων δεκαετών οφείλεται σε τρεις λόγους:
α) Η μεγάλη ανάγκη της Ευρώπης να ισχυροποιηθεί και ομογενοποιηθεί οργανικά, απέναντι στην επίθεση που δέχεται από δυσμάς (Τραμπ) και ανατολάς (Πούτιν). Ο μεν Τραμπ ευνοεί την επανεθνικοποίηση του εμπορίου, ο δε Πούτιν ευνοεί τα εθνικά, εθνικιστικά και αποσχιστικά κινήματα.
β) Στη φορτική πίεση των Ευρωπαίων για ισχυροποίηση της Ε.Ε. εναρμονίζεται η πολιτική κουλτούρα των Συριζαίων, μέσα από έναν ανεπεξέργαστο συνθηματολογικό διεθνισμό, σύμφωνα με τον οποίο η ενασχόληση με τα εθνικά θέματα αρμόζει στις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις που… δεν θέλουν την συναδέλφωση των λαών!
γ) Η κινητικότητα (μπιζιμποντισμός) που διέπει την πολιτική νοοτροπία της Αριστεράς, χωρίς αυτό να είναι αρνητικό. Το αντίθετο. Εχουν έρθει για να αλλάξουν πράγματα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουν πως! Διαθλούν τις λύσεις μέσα από τις ιδεοληψίες τους, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις ευαισθησίες του λαού (όσοι έχουν εθνικές ευαισθησίες είναι κατά τους Συριζαίους, Χρυσαυγίτες ή έστω ακροδεξιοί), αφετέρου μέσα από την έλλειψη στοιχειώδους γνώσης, εμπειρίας και ενδιαφέροντος. (Να υπενθυμίσουμε βέβαια ότι παρόμοια κινητικότητα διείπε και την συμπεριφορά του Γιώργου Παπανδρέου, ασχέτως αν ήταν πάντα αναποτελεσματική)..
Επί του Αλβανικού
Μετά τα Σκόπια νέα ετεροβαρή συμφωνία μεθοδεύει η κυβέρνηση με την Αλβανία. Το κινητήριο λάκτισμα εδόθη κατά την συνάντηση Αλέξη Τσίπρα και Έντι Ράμα στο Νταβός, όπου είχαν συμφωνήσει έως τον Ιούνιο να καταλήξουν σε μια συμφωνία. Ο Ιούνιος παρέρχεται αλλά ο Κοτζιάς ευελπιστεί ότι λίαν συντόμως να αρθεί στο ύψος των… αλβανικών επιθυμιών.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι η υποχώρηση της Ελλάδας στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών. Η Αλβανία υπαναχωρεί από την υπογραφή της καθώς το 2009 η Ελλάδα υπέγραψε μια καλή και κοινώς αποδεκτή συμφωνία, την οποία τώρα η Αλβανία δεν αναγνωρίζει –γεγονός πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά! Και η Ελλάδα το δέχεται προκειμένου «να κλείσει» το θέμα (Αν ήταν έτσι, με υποχωρήσεις, θα τα έκλειναν και οι προηγούμενοι. Δεν ήταν ανάγκη να περιμένουν το δίδυμο Κοτζιά – Τσίπρα).
Ο Νίκος Κοτζιάς είχε απαντήσει στη Βουλή, σε ερώτηση της Ντόρας Μπακογιάννη ότι η Ελλάδα δεν θα λάβει υπόψιν την απορριπτική απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου της Αλβανίας για την συμφωνία του 2009 (καθότι αποτελεί εσωτερικό τους πρόβλημα). Τι συνέβη και άλλαξε απόφαση;
Παράλληλα η γειτονική χώρα αμφισβητεί την επήρεια των διαπόντιων νησιών και ζητεί νέα οριοθέτηση – αυτό δηλαδή που κάνει η Τουρκία (αν η Αλβανία δεν το κάνει καθ' υπόδειξή της). Αυτό μπορεί να δημιουργήσει κεκτημένο για τις απαιτήσεις της και προηγούμενο για την στάση τη Τουρκίας στο Καστελόριζο…
Ο Κοτζιάς στην ίδια απάντηση στη βουλή είχε διαβεβαιώσει ότι δεν συζητάμε την ΑΟΖ παρά μόνο «τεχνικά». Τι συνέβη και ξέχασε το «τεχνικά», αρχίζοντας από μηδενικό σημείο την συζήτηση, και η νέα ΑΟΖ τείνει να είναι μικρότερη από αυτή που είχε συμφωνηθεί; (Και όπως λένε διπλωματικές πηγές, όταν εμφανιστούν οι χάρτες του 2009 και της κυοφορούμενης συμφωνίας, θα φανεί το μέγεθος της ελληνικής υποχώρησης)!
Παράλληλα η Ελλάδα φέρεται διατεθειμένη να άρει το καθεστώς του «εμπολέμου» με τη γειτονική χώρα, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, ή με δευτερεύον, το ανύπαρκτο θέμα της Τσαμουριάς. Υπάρχει η αίσθηση ότι το θέμα της Τσαμουριάς θα αντικατασταθεί με την εκ μέρους μας απάλειψη του όρου «Βόρεια Ηπειρος», χάριν της απάλειψης των αλυτρωτισμών.
Μόνο που Βόρεια Ήπειρος δεν υπάρχει επισήμως εκ μέρους μας. Η ονομασία διατηρείται στην συλλογική εθνική μνήμη και σε μικρούς κύκλους εθνικοφρόνων παλιάς σχολής, γιατί υπήρξε ως τέτοια. Η Τσαμουριά όμως είναι ανύπαρκτο θέμα, δημιούργημα του φαντασιακού των Τσάμηδων, καθώς και εμβόλιμο αλυτρωτικό εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής του αλβανικού κράτους. Την ίδια στιγμή υπάρχει αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα εκεί, τα δικαιώματα της οποίας καταπατά απ΄ αρχής η γείτων, ενώ ποτέ δεν υπήρξε αναγνωρισμένη μειονότητα Τσάμηδων στην Ελλάδα. Ο συμψηφισμός και εδώ είναι ετεροβαρής, εις βάρος μας.
Αυτά τα ολίγα εν αναμονή της νέα σύμβασης και της επίσημης εξήγησης της κυβέρνησης γιατί βιάζεται τόσο…
