Του Γιάννη Σιδέρη
Αμήχανη και φοβισμένη η κυβέρνηση, έχει εισέλθει επισήμως σε ατμόσφαιρα σουρεαλισμού, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει ο φόβος της μήπως αποτελέσει φωτοβολίδα, στο πολιτικό στερέωμα, όπως - καθόλου τυχαία - είπε χθες ο πρωθυπουργός, σε ένα αμήχανο ακροατήριο από το οποίο εισέπραξε κάποια αναγκαστικά χειροκροτήματα από οπαδούς που είχαν ακόμη το κουράγιο να έρθουν και από άλλα μέρη της Ελλάδας.
Θέατρο παραλόγου
Σημειολογική ανάλυση του λόγου του πρωθυπουργού ήδη έγινε από το liberal. Δεν θα επαναληφθούμε παρά σε δυο αιχμιακά σημεία που δικαιολογούν το προαναφερθέν περί σουρεαλισμού:
Είπε ο πρωθυπουργός ότι στην πιο δραματική στιγμή του δημοψηφίσματος, όταν οργανωμένα συμφέροντα έσπερναν στο λαό φόβο και πανικό, ο λαός τους απάντησε στέλνοντας το πιο ηχηρό μήνυμα δημοκρατίας της Ευρώπης, Ο κ. Τσίπρας επαίρεται για αυτό το πιο ηχηρό μήνυμα, που ήταν το «όχι», το οποίο μετέτρεψε σε ναι, «αποθεώνοντας» φυσικά την …δημοκρατία, αφού ο εκλεγμένος ηγέτης του περιφρόνησε «δημοκρατικά» την εντολή του λαού, αποφάσισε εκ του αντιθέτου, και επί πλέον εναρμονίστηκε με τα οργανωμένα συμφέροντα - έκανε αυτό που εκείνα προπαγάνδιζαν, και τα οποία καταγγέλλει!
Το δεύτερο είναι το ερώτημα στον κ. Μητσοτάκη αν είναι με τα μπλόκα ή …με το ΔΝΤ. Εξ ορισμού δηλαδή ο πρωθυπουργός είναι μετά μπλόκα που είναι κατά της κυβέρνησης και του ιδίου ως πρωθυπουργού! Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που εκφράζεται παρόμοια θέση. Οι υπουργοί νομοθετούν, οι πολίτες αντιδρούν και βγαίνουν στους δρόμους και οι υπουργοί συμπαρατάσσονται στους διαδηλωτές που διαδηλώνουν κατά των δικών τους νομοθετημάτων! Στην αρχή αυτή η στάση ξάφνιασε, αλλά πλέον προκαλεί θυμηδία, (ο Ιονέσκο έφυγε νωρίς).
Κυβέρνηση περίκλειστη
Η κυβέρνηση νιώθει ασφυκτικά περίκλειστη από την αγριεμένη κοινωνία. Ακολουθεί μεν τον δρόμο των «Σαμαροβενιζέλων», αλλά σε ένα τοπίο συγκριτικά δυσχερέστερο λόγω της προϊούσας οικονομικής ασφυξίας, για την οποία δεν είναι άμοιρη. Χθες μόλις, ο Γενικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ, μιλώντας στην εφημερίδα «Le Figaro», απηύθυνε προειδοποίηση προς την Αθήνα πως αν καθυστερήσει η αξιολόγηση, η Ελλάδα θα κινδυνεύει να μείνει χωρίς χρήματα.
Την ίδια στιγμή οι οδικές αρτηρίες της χώρας φράζονται από τα τρακτέρ με αιχμή ένα πρόβλημα που μοιάζει άλυτο, οι βουλευτές της προπηλακίζονται αγρίως, η εμπιστοσύνη καταρρέει, ενώ ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μπαίνουν στο χορό των κινητοποιήσεων, με απεργία στις 4 Φεβρουαρίου, και συλλαλητήρια σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά και συνέχιση των αγωνιστικών μορφών δράσης πέραν της απεργιακής ημέρας. Δεν νιώθουν καθόλου σίγουροι ότι στο τέλος δεν θα μπουν και οι κύριες συντάξεις το κρεβάτι του Προκρούστη.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ Παναγόπουλος μάλιστα, έτεινε χείραν συμπόρευσης και στο κίνημα της γραβάτας, ήτοι γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς κλπ., επειδή η κυβέρνηση «μετατρέπει το κοινωνικό ζήτημα του ασφαλιστικού σε δημοσιονομικό θέμα».
Σενάρια εκλογών
Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, που γίνεται βρόχος, αρχίζει και συζητάται στου Μαξίμου το σενάριο πρόωρων εκλογών, στην περίπτωση που οι συνθήκες διακυβέρνησης φτάσουν σε σημείο «εντροπίας».
Άλλωστε οι δύο βασικές ειδήσεις που βγήκαν χθες δια στόματος πρωθυπουργού στην επετειακή ομιλία, ήταν η κατάθεση δύο νομοθετημάτων, το ένα θα αφορά τον αναπτυξιακό νόμο και το άλλο το εκλογικό σύστημα.
Ήδη η κυβέρνηση έχει επικριθεί γιατί θα μειώσει το ληστρικό μπόνους των 50 βουλευτών, που καθιέρωσε ως υπουργός Εσωτερικών ο Προκόπης Παυλόπουλος. Η κριτική όμως που μπορεί να γίνει στην πρωτοβουλία αυτή είναι όχι γιατί το προωθεί - αφού αποτελεί προεκλογική της δέσμευση - αλλά γιατί δεν καθιερώνει την «απλή και άδολη αναλογική» που αποτελούσε το βασικό ζητούμενο της Αριστεράς, και η οποία διαχρονικώς κατήγγειλε τα «καλπονοθευτικά» συστήματα των άλλων κυβερνήσεων.
Ωστόσο λειτουργούσα ωφελιμιστικώς η κυβέρνηση θα μειώσει το μπόνους, προκειμένου να είναι δύσκολος ο σχηματισμός αυτοδύναμης κυβέρνησης και έτσι να παραμείνει στο παιχνίδι ως βασικός βραχίονας της κυβερνητικής Κεντροαριστεράς. Γνωρίζει ότι όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα, πριν δηλαδή ανατάξει ο κ. Μητσοτάκης τη ΝΔ, και πριν η «Ελιά» που προωθεί η κ. Γεννηματά, αρχίσει να αποκτά την όποια κοινωνική συσπείρωση.
Ξέρουν φυσικά ότι η Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ δεν θα αποτελέσει συντόμως το αντίπαλον δέος στο ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν όμως επίσης, από ποιοτικές έρευνες γνώμης που φτάνουν στο Μαξίμου, ότι τμήματα της κοινωνίας έχουν αρχίσει (όχι να προσβλέπουν στην ΝΔ και την ΚΑ, ως κυβερνητικές δυνάμεις, αλλά) να προτίθενται να ψηφίσουν με τη λογική του «αντί».
Φυσικά το «αντί» δεν είναι η πιο ορθολογική εκλογική συμπεριφορά, αλλά εκφράζει θυμικό και το θυμικό κινητοποιεί, εξαπλώνεται γρήγορα και μπορεί να αποβεί μοιραίο για τα κυβερνητικά ποσοστά...
