Ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ Μπελέρη και μεταναστευτικού

Ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ Μπελέρη και μεταναστευτικού

Η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες, τόσο στο κεφάλαιο των σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα Δυτικά Βαλκάνια, όσο και η εν εξελίξει συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είχε συνομολογηθεί εκ των προτέρων ότι θα έχει και ένταση και διάρκεια. Αυτό, άλλωστε, συμβαίνει κάθε φορά, που στο τραπέζι βρίσκονται τα θέματα της διεύρυνσης και του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού.

Και τα δύο αφορούν, εμμέσως πλην σαφώς, στα χρήματα των κρατών, τις προτεραιότητες και τη διάθεσή τους. Η Αθήνα προσήλθε σε αυτήν τη Σύνοδο Κορυφής με πολύ συγκεκριμένες θέσεις και για τα δύο μείζονα θέματα, αφού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την αφορούν άμεσα. 

Η στήριξη στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων αποτελεί πάγια θέση της Ελλάδας, καθώς θεωρεί ότι αυτή η πορεία συμβάλλει στη σταθερότητα, την ανάπτυξη και την ευημερία της περιοχής. Όσο σαφής είναι αυτή η θέση, άλλο τόσο σαφής είναι και η προϋπόθεση, που η ελληνική κυβέρνηση θέτει για να δώσει το δικό της «πράσινο φως» στην ενταξιακή διαδικασία, δηλαδή ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η υλοποίηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων από τις υποψήφιες χώρες, που αφορούν για παράδειγμα στην προστασία των δικαιωμάτων των  μειονοτήτων.

Η ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας, με την υπόθεση Μπελέρη να ρίχνει τη σκιά της στις σχέσεις Αθήνας-Τιράνων, «σκοντάφτει» ακριβώς σε αυτό το σημείο. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έκανε σαφές στους συνομιλητές του, επαναλαμβάνοντας ότι η ανάληψη των καθηκόντων του Φρέντυ Μπελέρη ως δημάρχου Χειμάρας, όπως και το δικαίωμά του σε μια δίκαιη δίκη, δεν αποτελεί διμερές θέμα της Ελλάδας με την Αλβανία, αλλά θέμα σεβασμού του κράτους δικαίου, που είναι η κορωνίδα της ενταξιακής διαδικασίας. 

Η ελληνική θέση για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας συναντά επιφυλάξεις και αντιρρήσεις. Ήταν απολύτως κατανοητό, άλλωστε, και από την πρόσφατη επίσκεψη Μητσοτάκη στο Βερολίνο, όταν ο Όλαφ Σολτς είχε αφήσει αιχμές για τη στάση της Ελλάδας, χωρίς τότε να την κατονομάζει. Η στάση του Γερμανού Καγκελάριου είναι προφανές ότι δεν άλλαξε κατά τη διάρκεια της Συνόδου. 

Με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία να ξεκινούν, ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε ταχθεί υπέρ της άμεσης έναρξής τους, διατηρώντας ξεκάθαρη τη γραμμή, που από την αρχή της ρωσικής εισβολής, έχει πάρει η Αθήνα. 

Το πιο άμεσο και πιο κρίσιμο θέμα στην ατζέντα των 27, όμως, είναι η ενδιάμεση αναθεώρηση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (2021-2027), με την Ελλάδα να διατυπώνει, επίσης, πολύ συγκεκριμένες θέσεις, βάζοντας ως θέματα αιχμής όσα επανήλθαν με εμφατικό τρόπο τους τελευταίους μήνες στην ευρωπαϊκή ατζέντα. Με τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή να πυροδοτεί εκ νέου τον φόβο μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη, η Αθήνα ζητά να προβλέπονται στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό αυξημένοι πόροι για το Μεταναστευτικό – και ειδικά για τις χώρες πρώτης γραμμής.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμισε ότι όταν πάρθηκαν οι αποφάσεις χρηματοδότησης στα πλαίσια του προηγούμενου Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου, πριν από τρία χρόνια, η συγκυρία ήταν διαφορετική. Σήμερα, είναι απολύτως απαραίτητο, σημείωσε, να προστεθούν πόροι για την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα στήριξε την τελευταία πρόταση, που κατατέθηκε, ως το ελάχιστο, που μπορεί να γίνει αποδεκτό, ωστόσο υπογράμμισε ότι η αναθεώρηση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου πρέπει να εγκριθεί ως πακέτο με τη χρηματοδοτική βοήθεια προς την Ουκρανία. 

Στον απόηχο των καταστροφικών πυρκαγιών και πλημμυρών του καλοκαιριού, η Ελλάδα διεκδίκησε, επίσης, ενισχυμένους πόρους και για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, όπως είχε στηρίξει και την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για περισσότερα κονδύλια στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλληλεγγύης και περισσότερα χρήματα για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης. Θέση, που φαίνεται να συμμερίζονται μια σειρά χώρες, με τον μεσογειακό νότο, που πλήττεται περισσότερο από τα ακραία φαινόμενα, να ευθυγραμμίζεται με το αίτημα αυτό.