Του Γιάννη Σιδέρη
Στην Ολομέλεια σήμερα το άσυλο αφού κατεψηφίσθη χθες επί της αρχής από την αντιπολίτευση. Μέγιστη υπηρεσία στην κυβέρνηση πρόσφεραν τελικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα επιχειρήματα στήριξης φρόντισαν να γελοιοποιήσουν οι ίδιοι.
Εκκωφαντικής αστοχίας ήταν το επιχείρημα Πολάκη, ότι το σεβάστηκαν και οι Γερμανοί. Οι ίδιοι που μέσω κυβέρνησης Τσολάκογλου καταδίωξαν καθηγητές και φοιτητές, ενώ επέταξαν και την αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου.
Πέραν αυτού τη συγκεκριμένη μορφή ασύλου που θέλει η κυβέρνηση να ακυρώσει και όχι να καταργήσει το άσυλο, ως γνωστόν καθιέρωσε ο Αντρέας το 1982. Αρα πως το σεβάστηκαν οι Γερμανοί; Αφετέρου να πάει να τα πει αυτό ο Πολάκης στα Καλάβρυτα, το Δίστομο, και άλλους χώρους απάνθρωπου μαρτυρίου και θανατηφόρου μακελειού. Αν του πεις ότι έτσι ξεπλένει τους Ναζί, θα σου προτάξει την αριστερή του στράτευση, λες και αυτή μπορεί να είναι κολυμβήθρα παντός καιρού.
Έτερος αστέρας, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης. Με απαράμιλλη γενναιότητα προέταξε τα στήθη του λέγοντας «θα δώσουμε αγώνες για το άσυλο όπως δώσαμε στα φοιτητικά μας χρόνια». Δεν γνωρίζουμε σε ποιους αναφέρεται, αλλά ο ίδιος αποκλείεται να έδωσε τέτοιον αγώνα. Γεννήθηκε στην επαρχία το 1960,άρα όταν έγινε η κατάληψη της Νομικής και η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο ίδιος ήταν 13 χρόνων.
Αν εννοεί κατά τη φοιτητική του ζωή, δεν χρειάστηκε να δώσει κανέναν αγώνα. Η ΝΔ το σεβάστηκε πάντα, ενώ όταν ήταν 22 του ο Αντρέας του το πρόσφερε στο «πιάτο», χωρίς κανένα αγώνα.
Τρίτο δοξαστικό απάνθισμα είναι το tweet του Νίκου Κοτζιά, που σε αφήνει άναυδο: «Ωραίοι είναι τούτοι οι τύποι», έγραψε. «Μας κόβουν το άσυλο διακίνησης ιδεών στο πανεπιστήμιο, έτσι ώστε να περιορίσουν την ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, και τη δίνουν στους τραπεζίτες για τις παρανομίες τους»!!
Αυτός ο άνθρωπος ήταν υπουργός Εξωτερικών και μας δίνει το δικαίωμα να υποψιαστούμε ότι με την ίδια ελαφρότητα διαπραγματεύτηκε και τα εθνικά μας θέματα. Την κατάληξη την ξέρουμε!
Σε μια σοβαρότερη θεώρηση, θεωρούμε ότι άσυλο πολυσυζητήθηκε. Η κυβέρνηση ξέρει ότι υπάρχει μεγάλη δυσανεξία στην κοινή γνώμη για την κατάσταση εκφυλισμού και ανομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους, και το έκανε σημαία υπερτονίζοντας την πρόθεσή της.
Αυτό ενεργοποίησε τις αντίπαλες δυνάμεις, δημιούργησε αντισυσπειρώσεις, που είναι διατεθειμένες να δώσουν τον... υπέρ πάντων αγώνα, για να διατηρηθεί το άσυλο της ανομίας, τα χτισίματα καθηγητών, οι απειλές και επιθέσεις εναντίον τους, το λαθρεμπόριο προϊόντων, η διακίνηση ναρκωτικών.
Το θέμα ωστόσο δεν είναι οι ολιγάριθμες και ολιγομελείς ακραίες ομάδες που δεν ενδιαφέρονται αν κυκλοφορούν ναρκωτικά ή αν τραμπουκίζονται καθηγητές και φοιτητές. Ούτε καν οι ακροαριστερές οργανώσει που στις εκλογές δεν κατακτούν ούτε το 0,5%.
Το πρόβλημα είναι τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα, το σοβαρό ΚΚΕ και ο μη σοβαρός ΣΥΡΙΖΑ, που όμως διετέλεσε κυβέρνηση και είναι η νυν αξιωματική αντιπολίτευση. Διεκδικούν το χαρακτηρισμό του προοδευτικού, αλλά –και κατά Μαρξ τον οποίο επικαλούνται - προοδευτικός είναι εκείνος που διαρρηγνύει τους παλιούς παγιωμένους αναποτελεσματικούς τρόπους (στην παραγωγική διαδικασία κυρίως, και στο θεσμικό εποικοδόμημα δευτερευόντως).
Αντί για προοδευτικοί, τελικώς διεκδικούν τον τίτλο της κοινωνικής οπισθοφυλακής.
Όπως προείπαμε το συγκεκριμένο άσυλο το καθιέρωσε ο Αντρέας, άνευ ουσιαστικού λόγου, σε μια φαεινή ένδειξη του εγγενούς λαϊκισμού του, προκειμένου να κερδοσκοπήσει ψηφοθηρικά στα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της νεολαίας. Είναι γεγονός ότι τότε δεν υπήρξαν καν επιφυλάξεις, γιατί ήταν διαφορετική η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής.
Η χώρα είχε βγει πριν λίγα χρόνια από τη χούντα, ο μύθος του Πολυτεχνείου ήταν έντονος και συγκινησιακά φορτισμένος, το λεγόμενο φοιτητικό κίνημα είχε ακόμη αίγλη. Ηταν το «ρωμαλέο κίνημα» που νοσταλγούσε ο Γαβρόγλου, χωρίς να έχει καταλάβει ότι έχει δώσει τη θέση του σε τραμπούκους, μηδενιστές, μπαχαλάκηδες, βαποράκια και μηδενιστές.
Είναι ανεχέγγυο τα δύο κόμματα να υπερασπίζονται το συγκεκριμένο άσυλο. Είναι σίγουρο ότι κανείς δεν θα απαγορεύσει στην ΚΝΕ να μιλάει υπέρ της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αντιθέτως η ίδια το καταπάτησε όταν απαγόρευσε να γίνει συζήτηση για το βιβλίο «Η μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού».
Το καταργεί και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ όταν δέχεται να γίνει θύλακας και ορμητήριο μπαχαλάκηδων, να γίνεται hotspot (όπως έγινε κάποτε η Νομική), ή να γίνεται γιουρουρούμ λαθραίων προϊόντων; Τι σχέση έχει η - όποια - φιλομεταναστευτική τους πολιτική, με την αλλαγή χρήσης των πανεπιστημιακών χώρων;
Και πόσο αυτή η κατάσταση επιτρέπει το άσυλο ιδεών; Ας πούμε ότι κατανοεί κανείς (ως υπόθεση εργασίας και μόνο) το να μην μπορεί να πάει ο... Άδωνις να κάνει διάλεξη για το Μακεδονικό. Μα εδώ δεν μπορεί να πάει και ένας από τους συμμετέχοντες στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο Γιώργος Καραμπελιάς. Ο αριστερός πατριωτισμός του θεωρείται απαγορευμένος εθνικισμός από τους αυταρχικούς κήρυκες της εθνομηδενιστικής αφασίας.
Φυσικά το άσυλο δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα ούτε θα λύσει τα προβλήματα. Είναι απλώς ένα βήμα, το πρώτο. Η τροπή που πήραν όμως τα πράγματα, δεν ορίζουν ως μία διαμάχη κυβέρνησης με την αντιπολίτευση και λίγες χιλιάδες εξωκοινοβουλευτικών αριστερών. Η ψήφισή και εφαρμογή του θα είναι πλέον δοκιμασία για την συντεταγμένη Πολιτεία. Αν υφίσταται ως τέτοια ή όχι.
