Πάνω από δύο, τρεις εβδομάδες γράφτηκαν εκατοντάδες αναλύσεις για τον ανασχηματισμό που θα γινόταν και τελικά ανακοινώθηκε χθες. Ήταν πολύ κουραστικό από ένα σημείο και μετά, πολύ περισσότερο όταν άλλα θέματα απασχολούν την κοινωνία. Κατ' ουσίαν, νομίζω ότι η έννοια του ανασχηματισμού όπως έχει εμφανιστεί διαχρονικά δεν δημιουργεί από μόνη της προσδοκίες, ούτε χαρακτηρισμοί όπως «δομικός», «σαρωτικός», «ανασχηματισμός επανεκκίνησης» συγκινούν. Πολύ περισσότερο που όσο ανεβάζεις τον πήχη τόσο περισσότερο κινδυνεύεις να περάσεις από κάτω. Πολύ περισσότερο δε, όταν έχει χαθεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επικοινωνιακό γεγονός.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον τελευταίο ανασχηματισμό, για τον οποίο η συνέχιση της συζήτησης για το τι συνέβη με τον κ. Αποστολάκη για το τι είπε, πότε και σε ποιον θα αρχίσει να έχει στοιχεία «κουτσομοπλιού». Ο καθένας έβγαλε τα συμπεράσματά του για κάποιον που είπε ΝΑΙ και σε λίγες ώρες είπε ΟΧΙ αφού είχε παζαρέψει αν θα γίνει Υπουργός η Αναπληρωτής. Ο κάθε ένας έχει καταλάβει ότι οι δυνάμεις της Αντιπολίτευσης όταν ζητούν διακομματική συνεννόηση ή συναίνεση, απλά υποκρίνονται. Από εκεί και πέρα;
Ασφαλώς και ένας ανασχηματισμός παίζει ρόλο, μπορεί να εκπέμψει μηνύματα και κάποια πρόσωπα αλλάζοντας κάποια άλλα και να κάνουν τη διαφορά, αλλά τελικά η κοινωνία κρίνει από τον ρυθμό επίλυσης των προβλημάτων της, δηλαδή από την αποτελεσματικότητα μιας Κυβέρνησης και από τις αλλαγές που κάνει μια Κυβέρνηση για να εκσυγχρονίσει κρίσιμους τομείς και να ανοίξει νέους δρόμους για τη χώρα.
Ας δούμε το «τοπίο». Οι πολίτες γύρισαν από τις διακοπές τους. Έχουν στον νου τους την Εφορία που θα πληρώσουν, τις αυξήσεις στα Τιμολόγια της Δ.Ε.Η, τον κορονοϊό και τις διαστάσεις που θα πάρει η πανδημία μετά και το άνοιγμα των σχολείων. Συζητούν για τον εμβολιασμό και πως θα καμφθούν οι αντιστάσεις ενός σημαντικού τμήματος που αντιδρά με επιφύλαξη ή με καθαρά ψεκασμένο ρόλο. Ενδιαφέρονται για το άνοιγμα των σχολείων, για το αν η δουλειά του καθένα πάει καλά ή κινδυνεύει, για την κατάσταση του οικογενειακού ταμείου. Ανησυχούν αν οι μεταναστευτικές ροές από το Αφγανιστάν θα δημιουργήσουν και πάλι πρόβλημα.
Υπάρχουν τόσο πολλά θέματα που απασχολούν τους πολίτες, που δεν νομίζω ότι απασχολεί και πολύ κόσμο καμία συνέχιση της συζήτησης για τον ανασχηματισμό ή τον Ναύαρχο, τη δικαίωση της Φώφης Γεννηματά ή το αν ο αποστάτης ξανάγινε λαϊκός αγωνιστής σε δύο ώρες μέσα. Ακόμα και τα πρόσωπα που βγήκαν ή μπήκαν στο κυβερνητικό σχήμα δεν απασχολούν και πολλούς. Όπως δείχνουν αποτελέσματα σειράς ερευνών της OPINION POLL αλλά και άλλων Εταιρειών, η Οικονομία- Ανάπτυξη- Ανεργία, ο εκσυγχρονισμός της λειτουργίας του Δημοσίου σε συνδυασμό με τη διαδικασία ψηφιοποίησης, η Υγεία λόγω και της πανδημίας, η Παιδεία και η αίσθηση ασφάλειας του πολίτη είναι τα βασικά προβλήματα που απασχολούν. Τι ζητούν δε; Πώς αξιολογούν τι γίνεται; Ακόμα και αν κάποια πρόσωπα Υπουργών μπορεί να εμπνέουν λιγότερο ή περισσότερο από κάποια άλλα, το βασικό είναι να υπάρχει αποτελεσματικότητα.
Μπορεί να συζητάς για παράδειγμα διάφορα για το Ασφαλιστικό. Αυτό που τελικά θα μετράει είναι να μην υπάρχει στρατός συνταξιούχων που περιμένει χρόνια για αυτό που δικαιούται. Μπορεί να συζητάς για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας. Αυτό που μετράει είναι ότι φέτος για πρώτη φορά η επιλογή των αναπληρωτών καθηγητών και όλα τα στάδια της διαδικασίας έγιναν ψηφιακά. Μπορεί να μιλάς για τη Δικαιοσύνη και τελικά να χρειάζεται καμιά δεκαετία για να βγει μια δικαστική απόφαση. Μπορεί να μιλάς για Ανάπτυξη. Θέλει να δει το Ελληνικό να προχωράει και να προωθούνται επενδύσεις, να ανοίγουν δουλειές. Μπορεί να μιλάς για μια νέα οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας και να σου θάψουν τα σχέδια π.χ ξαφνικές πλημμύρες.
Αυτή τελικά είναι και η ουσία της Πολιτικής και όσο και αν τα πρόσωπα παίζουν ρόλο, στο σύνολο μια Κυβέρνηση κρίνεται όχι ως άθροισμα αποδόσεων προσώπων, αλλά ως αξιολόγηση του τελικού συνολικού αποτελέσματος. Είναι σαν να λέει η κοινωνία: Just do it! Πηγαίνετε τη χώρα μπροστά, λύστε προβλήματα. Αυτή ήταν, αυτή είναι και η πρόκληση για τη νυν Κυβέρνηση η οποία έχει τροφοδοτήσει και μια σημαντική λαϊκή απαιτητικότητα. Όλα τα άλλα είναι λόγια και ο χρόνος είναι χρήμα. Άλλωστε, η νυν Κυβέρνηση ακόμα και αν εξαντλήσει όλη τη θητεία της έχει 22 μήνες ακόμα μπροστά της.
