Η πλήρης αποδόμηση της εικόνας του ΠΑΣΟΚ ως εναλλακτικής κυβερνητικής επιλογής, είναι αποτέλεσμα προσπάθειας της κυβέρνησης, όπως καταγγέλλει η ηγεσία του ή είναι αποτέλεσμα της αλλοπρόσαλλης στρατηγικής Ανδρουλάκη, ο οποίος αποτυγχάνει παταγωδώς στη δεύτερη μεγάλη ευκαιρία που του δόθηκε με την ανανέωση της προεδρικής θητείας του;
Η απάντηση ψιθιρίζεται ξανά στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη, στα πηγαδάκια βουλευτών στη Βουλή, σε όσα λένε στελέχη του κόμματος στις «off» εξομολογήσεις. Η όποια αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ, υποσκάπτεται εκ των έσω εξαιτίας των επιλογών και της στρατηγικής της ηγεσίας του, πέρα από την υπόθεση των Τεμπών.
Δυο μικρά παραδείγματα.
Άνοιξαν προ ημερών έναν σχεδόν φαιδρό πόλεμο στην κυβέρνηση και στον Κυρ. Πιερρακάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πριν από ένα χρόνο είχαν πάει κόντρα στο 60% των πολιτών που συμφωνούσε με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και καταψήφισαν το σχετικό νομοσχέδιο.
Ο κ. Ανδρουλάκης δεν θεώρησε αναγκαίο να επισκεφτεί τη Σαντορίνη για να δείξει - έστω για τα μάτια - ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ιεραρχεί ως σημαντικό αυτό που συμβαίνει εκεί. Μέχρι και ο Στέφανος Κασσελάκης βρέθηκε στο νησί μετά τον πρωθυπουργό και το Σωκ. Φάμελλο. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ έστειλε στη Σαντορίνη δυο από τους πολύ νέους και άγνωστους βουλευτές τους.
Συγκριτικά με τον πρωθυπουργό, ο οποίος ήδη διανύει τον έκτο χρόνο της θητείας του, ο Ν. Ανδρουλάκης δείχνει πολιτικά οκνηρός. Το σχόλιο προέρχεται από αντικειμενικούς παρατηρητές και όχι διατιθέμενους αρνητικά στο πρόσωπο του.
Το ΠΑΣΟΚ έχανε αντί να κερδίζει δυνάμεις, μήνες πριν να εισέλθει η χώρα στο νέο κύκλο της ακραίας και προσεκτικά σχεδιαζόμενης πολιτικής εκμετάλλευσης του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών. Η χθεσινή όμως δημοσκόπηση της Metron Analysis είναι κόλαφος. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται σε ραγδαία πτώση. Μέσα σε ένα μήνα χάνει σχεδόν τρεις μονάδες, ενώ ο αρχηγός του πέφτει 8 μονάδες στη δημοφιλία. Σε αντίστοιχη δημοσκόπηση της Alco μόλις το 14% των πολιτών αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ ως αξιόπιστη εναλλακτική προοπτική διακυβέρνησης όταν ο απαξιωμένος και καταδιαλυμένος ΣΥΡΙΖΑ είναι πίσω μόλις 8 μονάδες (στο 6%).
Γιατί;
Ίσως, επειδή η Χαριλάου Τρικούπη συντάχθηκε με το «γαία πυρί μιχθείτω» τη στιγμή κατά την οποία η κοινωνία, όσο και αν απαιτεί την αλήθεια και την απόδοση δικαιοσύνης για τα Τέμπη, αρνείται να εργαλειοποιηθεί όπως στο παρελθόν.
Η άρνηση προς το ΠΑΣΟΚ δεν προκύπτει ως απότοκο του… σκοτεινού μηχανισμού της κυβέρνησης. Είναι αυτοπροστασία από τη συλλογική κοινωνική ζημιά και την πυροδότηση κινδύνων για τη χώρα μέσα στο διεθνές καζάνι που βράζει. Στοιχειώδη πολιτικά αντανακλαστικά θα οδηγούσαν το ΠΑΣΟΚ να αλλάξει ρότα. Ο πολίτης, δεν θεωρεί ότι «γίνεται ουρά του Βελόπουλου», επειδή το λέει κάποιος κυβερνητικός αξιωματούχος στα κανάλια ή στη Βουλή.
Το πιστεύει ή το φοβάται, διότι ακούει με τα αυτιά του τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη; Η ταύτιση δεν προκύπτει επειδή την υποδεικνύει πχ ο Αδωνις Γεωργιάδης, αλλά επειδή ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ διατηρεί στην καλύτερη εκδοχή, αταξινόμητες μέσα του, τις θεσμικές έννοιες και τις απαιτήσεις που έχει η κοινωνία απ΄ αυτόν και το κόμμα του.
Η επίκληση της σταθερότητας εκ μέρους της κυβέρνησης στο μπρά ντε φερ με το ΠΑΣΟΚ, εάν δεν αντανακλούσε στην ανάγκη της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν θα «έπιανε». Όπως δεν είχε πιάσει το 2014 με τις εκκλήσεις Σαμαρά - Βενιζέλου για σταθερότητα έναντι της επέλασης της ριζοσπαστικής αντισυστημικότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Το ανακλητικό σοκ της περιόδου εκείνης παραμένει τόσο ισχυρό, ώστε το 55,5% των πολιτών να δηλώνει σε δημοσκόπηση της GPO ότι δεν θα ήθελε να δει μια αντισυστημική δύναμη στη διακυβέρνηση της χώρας.
Η ακροβασία του ΠΑΣΟΚ ως προς την κοινωνική απαίτηση για σταθερότητα εκφράζεται από το λογικό άλμα του εκπροσώπου του. «Η χώρα χρειάζεται σταθεροποίηση και η σταθεροποίηση αυτή συνδυάζεται με το να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Όσο έχουμε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρο ότι όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη σταθερότητα αλλά η ίδια είναι εκείνη που την υπονομεύει...» σχολίασε ο κ. Τσουκαλάς.
Η δημοκρατική υποχρέωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης εφόσον είναι πεπεισμένη ότι η κυβέρνηση βλάπτει τη χώρα και την κοινωνία, είναι να υποδείξει καθαρά το δρόμο των εκλογών.
Δεν το κάνει ο κ. Ανδρουλάκης, επειδή θα κληθεί πιεστικά να απαντήσει στο μόνο ερώτημα που θα καίει τους πολίτες προ της κάλπης: Ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο αφού φύγει, όπως ζητούν, η κυβέρνηση της ΝΔ. Ας μην ξεχνάμε ότι από την απάντηση που είχε δώσει ο ίδιος προ ολίγων μηνών, ξεκίνησε και η κατρακύλα του. Δεν θα σταματήσει εύκολα. Η πτώση του ΠΑΣΟΚ και η απόλυτη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ «καίει» και τα σενάρια επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα. Λογικά δεν θα δεχθεί να συνδέσει την επιστροφή του με τη μάταιη αποστολή να συνθέσει δυο ράκη…
