Μας αρέσει ή όχι, στην πολιτική το ψέμα είναι έκπαλαι «επαγγελματικό εργαλείο». Δίνει υποσχέσεις, τονώνει ελπίδες, περιγράφει ένα μέλλον ρόδινο που ποτέ δεν έρχεται, ή δεν έρχεται στο μέτρο και την ένταση που το αναμένει το ενθουσιασμένο λαϊκό φαντασιακό.
Και δεν είναι ίδιον μόνο της αστικής δημοκρατίας. Ενδημεί σε όλα τα συστήματα από καταβολής πολιτικής. Το έχει πει γλαφυρά ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουτσόφ: «Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι: Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμα και αν δεν υπάρχουν ποτάμια». Και μας το υπενθυμίζει η ελληνική ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο», με τον «υπουργό» Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Πλείστοι σχολιογράφοι, σκιτσογράφοι, κωμοδιογράφοι, κλπ, στον ελλαδικό χώρο το έχουν περιγράψει, στηλιτεύσει, ή διακωμωδήσει από τον 19ο αιώνα. Εξ αυτού, με λίγη «κατανόηση» θα μπορούσε κανείς να αποδεχθεί και τα κραυγαλέα ψέματα του Τσίπρα για το «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», το σκίσιμο των μνημονίων, καταργήσεις ΕΝΦΙΑ, κλπ. Στο κάτω κάτω ήταν και ευθύνη της ελλείπουσας ευθυκρισίας μεγάλου τμήματος του λαού (62% στο δημοψήφισμα ) να κατανοήσει το υπερφίαλο, απραγματοποίητο και ανερμάτιστο των υποσχέσεων.
Άλλωστε και ο Μητσοτάκης που δεν υπέπεσε στα θηριώδη ψέματα του Τσίπρα (και είναι ο πρώτος αρχηγός στη μεταπολίτευση που εξελέγη χωρίς τα τάξει λαγούς με πετραχήλια), δεν απέφυγε εντελώς τον πειρασμό έστω και ενός μικρού ψέματος. Αναφερόμαστε στην προεκλογική του υπόσχεση ότι οι μπουλντόζες στο Ελληνικό θα έμπαιναν την πρώτη εβδομάδα της θητείας του. Μπήκαν βέβαια, αλλά πολύ αργότερα της πρώτης εβδομάδας.
Ωστόσο, το ψέμα του Τσίπρα ξεπερνάει τις υποσχέσεις στον λαό, έχει μια συνωμοτική χροιά, η οποία προσβάλει και τους οπαδούς του, θεωρώντας τους μειωμένου καταλογισμού! Εξηγούμε:
Την Παρασκευή έγινε στη Βουλή η συζήτηση για τις υποκλοπές. Ο Μητσοτάκης συμμετείχε στην Σύνοδο Κορυφής για την ενέργεια. Δεν μπορούσε να παραβρεθεί. Για τον λόγο αυτό η κυβέρνηση πρότεινε να μεταφερθεί η συζήτηση την Τετάρτη προκειμένου να συμμετάσχει και ο Πρωθυπουργός. Ο ΣΥΡΙΖΑ το αρνήθηκε. Πώς όμως αντιμετώπισε ο Τσίπρας την απουσία Μητσοτάκη;
Είπε συγκεκριμένα: «… Έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό η στρουθοκάμηλος ξέρετε: Κάθε φορά που αισθάνεται ότι κινδυνεύει βάζει το κεφάλι στην άμμο και έτσι έχει την αίσθηση, επειδή δεν βλέπει αυτό τον κίνδυνο, ότι δεν τον βλέπουν και οι υπόλοιποι. Σας θυμίζει κάτι η στρουθοκάμηλος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι;
Εμένα μου θυμίζει την πολιτική συμπεριφορά του κ. Μητσοτάκη, που σήμερα έσπευσε, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Τασούλα, να βάλει τη συζήτηση την ημέρα της συνόδου κορυφής για να μας πει «Δεν μπορούσα να έρθω, είχα ανειλημμένη υποχρέωση.», και να κρυφτεί έτσι, για να έχει δικαιολογία να μην είναι εδώ στο Κοινοβούλιο να δώσει εξηγήσεις. Και νομίζει ότι έτσι θα γλιτώσει».
Προείπαμε, το ψέμα είναι συνυφασμένο με την πολιτική, αλλά είναι σε επίπεδο υποσχέσεων - ενίοτε και ερμηνειών. Τέτοια εκκωφαντική διαστρέβλωση γεγονότων, που δίνει αίσθηση έλλειψης ηθικού φραγμού, δεν έχει εντοπισθεί στα μεταπολιτευτικά, τουλάχιστον, χρονικά. Και είναι να απορεί κάποιος για την τακτική του. Ίσως το έχει πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να ξαναγίνει κυβέρνηση, και θέλει να διατηρήσει το όντως υψηλό ποσοστό του φανατικού κομματικού ακροατηρίου του.
Γιατί με τέτοια διαστρεβλωτική έως διαστροφική άσκηση αντιπολίτευσης (να ξέρει ότι ο Μητσοτάκης είναι σε σύνοδο Κορυφής για φλέγον θέμα, να του γίνεται πρόταση μεταφοράς της συζήτησης, να μην τη δέχεται, και να κατηγορεί στη Βουλή ότι μεθοδευμένα επελέγη η ημέρα η οποία ήταν στο χέρι του να αλλάξει), ξεπερνάει τα «θεσμικά» ψέματα της πολιτικής, αυτά των υποσχέσεων. Μοιάζει σαν το διαστρεβλωτικό ψέμα να γίνεται αυτοσκοπός, να πηγάζει από πολιτική κουτοπονηριά, η οποία εν τέλει τον εκθέτει.
Θα έπρεπε όμως να ξέρει ότι με τέτοιες πρακτικές δεν πρόκειται να πετύχει τον στόχο του, να έλξει κανέναν σοβαρό ψηφοφόρο της Κεντροαριστεράς, του Μεσαίου χώρου, του Κέντρου, ή όπως αλλιώς ορίζεται. Γιατί το κάνει; Δεν έχουμε την ικανότητα να απαντήσουμε. Απλώς το καταγράφουμε.
