Του Γιάννη Σιδέρη
Ο Αλέξης Τσίπρας, ιδεολογικό σταυραδέρφι των Άρη Βελουχιώτη και Ελευθερίου Βενιζέλου, μετά τον Βόλο, το διέπραξε και στο Ηράκλειο: Είμαστε περήφανοι, είπε, γιατί πάντα στην ιστορία της Ελλάδας, από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου ως σήμερα, όποτε αυτή η παράταξη κλήθηκε να διαχειριστεί εθνικά θέματα, έβαλε πάντοτε μπροστά την πατρίδα και το συμφέρον του τόπου» - προφανώς εννοούσε από την εποχή του Ιδιώνυμου, με το οποίο ο Βενιζέλος κυνηγούσε τους Βελουχιώτηδες!
Ο κ. Τσίπρας δεν ανέφερε τον Εθνάρχη μόνο για να κολακεύσει το ντόπιο κοινό, που έχει εικόνισμα το μεγάλο βλαστάρι της κρητική γης. Τέσσερις ημέρες πριν το είχε αναφέρει και στον Βόλο, πόλη που μάλλον αριστερή και όχι βενιζελική παράδοση φέρει.
Οι όψιμοι ύμνοι στον Βενιζέλο εντάσσονται στη νέα στόχευση του απερχόμενου Πρωθυπουργού, να μετατοπίσει το κόμμα του στην Κεντροαριστερά, αφού εκεί βρίσκεται η μια από τις δύο μεγάλες και αντιτιθέμενες συσσωματώσεις ψηφοφόρων.
Οι του ΣΥΡΙΖΑ με την επιβίβασή τους στην κυβέρνηση, ανακάλυψαν έναν καινούργιο κόσμο. Γεύτηκαν τις ηδονές εξουσίας και θέλουν να τις ξανααπολαύσουν. Καθόλου μεμπτό. Απολύτως θεμιτό και ανθρώπινο, αρκεί να μην θυσιάζουν στοιχειώδεις αρχές τους.
Το αν θα κατορθώσει πάντως να μετακινήσει ένα λαϊκίστικο κακέκτυπο της ριζοσπαστικής αριστεράς - που απεδείχθη χωρίς αρχές - στον κεντροαριστερό χώρο, είναι υπό κρίσιν αλλά δεν είναι του παρόντος. Θα μας απασχολήσει από το Φθινόπωρο, που αναμένεται οι κυοφορία του νέου.
Ωστόσο η κύηση δεν θα είναι εύκολη για τον κ. Τσίπρα. Σαφώς επί δεκαετία ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Ο αρχηγός που πήρε το μίζερο κόμμα του 3% και επελαύνοντας με υποσχέσεις, τερατώδη ψέμματα και εχθροπάθεια, το ανέδειξε κυβέρνηση. Όλοι υποτάχθηκαν στην ηγετική του αύρα και του αναγνώρισαν «αυτοκρατορικό» ρόλο. Κάποιοι σαν την Θεανώ… των γεμιστών τον είδαν ως ένα είδος πολιτικού Μεσσία «Ηγέτες σαν τον Τσίπρα γεννιούνται κάθε εκατό χρόνια», είχε δηλώσει, χωρίς να προστατεύει την πανεπιστημιακή σοβαρότητά της.
Η ήττα όμως ως γνωστόν είναι ορφανή, και ο κ. Τσίπρας θα νιώσει την συντροφική διάθεση αποκαθήλωσης εν καιρώ, αρχής όμως γενομένης από την Κυριακή των εκλογών, εφόσον επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις.
Η μετακίνηση στον χώρο της Κεντροαριστεράς δεν θα είναι ανέφελη βόλτα σε αίθριο τοπίο. Υπάρχουν ακόμη στον ΣΥΡΙΖΑ στελέχη της Κ.Ο. που είτε από αγνή ιδεολογία είτε από ιδεοληπτική εμμονικότητα, εμμένουν στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο Τσίπρας μπορεί να τους χάρισε συγκινήσεις νίκης, αλλά δεν είναι Αντρέας. Ο μακαρίτης ήταν αυτοκράτωρ στο κόμμα του, αποφάσιζε, και τα σκυλιά δεμένα. Ο Αλέξης θα χρειαστεί πολύ κόπο και μεγάλη πειστικότητα να πείσει για τη μετακίνηση, χωρίς το αποτέλεσμα να είναι προκαθορισμένο. Το κόμμα δεν είναι δικό του, όπως ήταν του Αντρέα το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ του παλιού Καραμανλή.
Ο κ. Τσίπρας έχει πλειοψηφία στην παρούσα Κ.Ο. Λογικά θα έχει και στην επόμενη Βουλή, ειδικά αν εκλεγούν και οι περιφερόμενοι Πασόκοι που είδαν εξουσία και όρμησαν. Ωστόσο υπάρχουν αντίπαλες δυνάμεις στο εσωτερικό του, που παρόλο τον οργανωτικό και ιδεολογικό εκφυλισμό τόσων χρόνων, εξακολουθούν να μην αποποιούνται ομφάλιο λώρο. Ετσι η σύγκρουση στο εσωτερικό του κόμματος θα είναι σκληρή και υπαρξιακή.
Ο Ευκλείδης ήδη έχει δηλώσει ότι ο ίδιος δεν προαλείφει εαυτόν για διάδοχο, αλλά υπάρχει η νέα γενιά. Παραδειγματικά είχε αναφέρει σε ανύποπτο χρόνο την Έφη Αχτσιόγλου ή τον Αλ. Χαρίτση. Το γνωρίζει φυσικά ο Αλέξης, γι΄ αυτό κι έχει αποδοθεί σε έναν αγχώδη αγώνα, ώστε το ποσοστό των εκλογών να μην είναι μικρότερο των εθνικών.
Ξέρει ότι όσα παρά τα όσα τους χάρισε, επίκειται η αμφισβήτησή του. Προβληματισμένος, αν όχι έντρομος, έχει πάρει πάνων του την προεκλογική εκστρατεία , εξαφανίζοντας τους υπόλοιπους. Γι αυτό αποδέχτηκε να σπάσει ο ίδιος (και μόνο αυτός), το εμπάργκο στον ΣΚΑΙ, προκειμένου να σώσει ό, τι σώζεται, και για τον εαυτό του.
Το έργο ΣΥΡΙΖΑ θα μας απασχολήσει από το Φθινόπωρο, καθώς θα αφορά τη φιλοτέχνηση του νέου πολιτικού τοπίου. Προς το παρόν και ενόψει της Κυριακής, απλώς να υπενθυμίσουμε ότι επαναλαμβάνεται το αέναο, που καθιερώθηκε από τους καιρούς των ρωμαϊκών θριάμβων όταν έλεγαν προς τους αποθεούμενους αυτοκράτορες: «Memento mori» (δηλαδή «Θυμήσου, είσαι θνητός») άρα η εξουσία είναι πεπερασμένη!
ΥΓ: Με αφορμή την συνέντευξη Τσίπρα στον αφορεσμένο ΣΚΑΙ, η παρατήρηση του γράφοντος: Δεν είναι λειτουργικές κι αποτελεσματικές οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις, εάν οι δημοσιογράφοι δεν έχουν αποφασίσει να είναι - από άποψη - αγενείς: Να πούνε εν ψυχρώ στον συνεντευξιαζόμενο «Λες ψέμματα». Και όχι μόνο στον Τσίπρα. Αλλά μάλλον δεν θα του έδινε κανείς έλληνας πολιτικός συνέντευξη, αν ήταν έτσι …
