Του Γιάννη Σιδέρη
Μια πρωτοφανέρωτη ατμόσφαιρα δυσαρέσκειας και αποθάρρυνσης πλανιέται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Επεκτείνεται από τα απλά μέλη ως τα υψηλά κλιμάκια και από τα κομματικά στελέχη ως τους «τηβεννοφόρους» των υπουργικών και λοιπών κρατικών αξιωμάτων.
Οι δημοσκοπήσεις είναι αποκαλυπτικές, η ήττα - μικρή ή μεγάλη - ορατή και η επερχόμενη πραγματικότητα αμείλικτη.
Πριν καν φτάσει η βραδιά των εκλογών, αυτοί που ξεκίνησαν πριν πέντε χρόνια τόσο χαρμόσυνα και με τόση οίηση, απέκτησαν την ψυχολογία του ηττημένου πριν καν ηττηθούν. Ήδη, μέσα στις θεατρικές προεκλογικές ιαχές, κατά τις μεταξύ τους συζητήσεις ανακυκλώνεται η εσωστρέφεια, ενώ άρχισε ψιθυριστά και ο καταλογισμός λαθών.
Μεγάλη μερίδα ευθύνης αποδίδεται στον Αρχηγό, και για τις δύο πτυχές της εκλογικής Κυριακής (Αναμενόμενο, αφού ως γνωστόν η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, η ήττα είναι ορφανή).
Οι επιλογές του στους αιχμιακούς δήμους κρίνονται εξολοκλήρου λάθος, τόσο για τα πρόσωπα όσο και για τους χειρισμούς του. Για τον δήμο Αθήνας π.χ. δεν κρίνεται τόσο για την επιλογή του κ. Ηλιόπουλου (έτσι και αλλιώς δεν είχε πολλές εναλλακτικές) αλλά για τους κορδακισμούς περί του υποψήφιου που θα κατεβάσει και δεν ξέρει να χάνει.
Από τον «άχαστο», στον άγνωστο Ηλιόπουλο, κατεγράφη η πρώτη ήττα σε επίπεδο εντυπώσεων. Απέδειξε την ένδεια που έχει το κόμμα σε προσωπικότητες ακτινοβολίας που θα μπορούσαν να είναι φορείς, αν όχι νίκης, τουλάχιστον κάποιας ευπρόσωπης εκλογικής παρουσίας.
Του καταλογίζουν επίσης λάθη και για τους δύο άλλους υποψηφίους. Η κα Νοτοπούλου, με το «φτενό» βιογραφικό, δεν ήταν το πρόσωπο που θα μπορούσε να αναλάβει το βάρος διεκδίκησης ενός δύσκολου δήμου, στον οποίο υπάρχει ένας δύσκολος αντίπαλος, ενώ επίσης κυριαρχούν επί χρόνια εμβληματικά πρόσωπα πολιτικού παλαιοημερολογιτισμού, με δικά τους κοινωνικά δίκτυα.
Όσο για τον συμπαθή αλλά ανύπαρκτο κ. Μπελαβίλα στον Πειραιά, ναι μεν αναγνωρίζουν ότι το βιογραφικό του συνάδει με το ιδεολογικό φορτίο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απουσιάζει και από αυτόν η ανάλογη ακτινοβολία, για να διεκδικήσει έναν δήμο τέτοιας στρατηγικής σημασίας.
Ως λάθος φυσικά κρίνεται και η επιλογή να επαναδιεκδικήσει η κα Δούρου την Περιφέρεια. Η θητεία της έχει στιγματισθεί ανεξίτηλα από τα γεγονότα της Μάνδρας και του Ματιού, σε σημείο που ακόμη και (ως υπόθεση εργασίας) να επανεκλέγετο, θα ήταν μια πύρρειος νίκη, καθότι θα ήταν υπό διαρκή αμφισβήτηση και στοχοποίηση, ενώ σε έκτακτες περιπτώσεις θα φούντωνε η ανασφάλεια των πολιτών για την επάρκειά της.
Τα ανωτέρω είναι άσχετα ακόμη και από τις αντικειμενικές ή όχι ευθύνες της. Είναι θέμα ατμόσφαιρας που πλέον την περιβάλλει, και είναι νωρίς για να ξεφύγει από αυτή.
Στο επίπεδο της γενικής πολιτικής, παρότι οι ίδιοι στο εσωτερικό του κόμματος είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, ανακαλύπτουν καθυστερημένα «τα δίκια» όσων από την αντιπολίτευση κατηγορούσαν την κυβέρνηση για διχαστική πολιτική, πολιτική αυταρέσκεια και απαρέσκεια συνεννόησης με την αντιπολίτευση. Θεωρούν ότι ο όλος χειρισμός λειτούργησε ως νάρκη που διέρρηξε την σχέση εμπιστοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία.
Κάτι που ξαφνιάζει, είναι ότι εκφράζεται έντονη δυσαρέσκεια, κυρίως εκ μέρους της αριστεράς πτέρυγας, για τις προεκλογικές ομιλίες του κ. Τσίπρα. Οσο και να κολακεύουν την αριστερή τους κατεύθυνση οι αναφορές στον Αρη, τον Λαμπράκη και τα τσιτάτα του «μεγάλου τιμονιέρη» Μάο, η ενόχλησή τους επικεντρώνεται:
Στον πασοκοποιημένο λόγο του Πρωθυπουργού και τα πασοκικά συνθήματα που ακούγονται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Υπενθυμίζουν ότι ο «πούρος» λόγος ΣΥΡΙΖΑ του 2015 κατέκτησε την εξουσία. Ενας παρόμοιος λόγος χωρίς την πασοκική «σπάτουλα», θεωρούν ότι θα τύγχανε μεγαλύτερης δεκτικότητας από τον λαό.
Έτερο σημείο κριτικής είναι η αναβίωση των παλαιοκομματικών τερτιπιών για τα οποία κατηγορούσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τώρα «παραζαλισμένοι» βλέπουν ότι προσχώρησε και ο ΣΥΡΙΖΑ και αναγκάζονται να τα λουστούν. Όχι π.χ. τη 13η σύνταξη, αλλά το γεγονός ότι αυτή δόθηκε προεκλογικά και ονομάστηκε σύνταξη, ενώ δεν είναι!
Το ίδιο καταδικάζουν τα νέα μέτρα που ενδεχομένως ανακοινώσει σήμερα Πρωθυπουργός, ΕΚΑΣ και αύξηση εθνικής σύνταξης (για τον χρόνο ανακοίνωσης) , ενώ ενόχληση εκφράζουν και για τους περιφερόμενους τσιγγάνους. Όχι γιατί είναι τσιγγάνοι (είναι οι πιο αντιρατσιστές ως προς αυτό) αλλά γιατί είναι περιφερόμενοι. Κατηγορούσαν τόσα χρόνια τους άλλους για παρόμοιες ψηφοθηρικές πρακτικές.
Η εσωστρέφεια στον ΣΥΡΙΖΑ και η κριτική στον κ. Τσίπρα δεν περίμενε το βράδυ της Κυριακής να εκδηλωθεί. Εχει ήδη αρχίσει.
Ωστόσο διευκρινίζουμε: Προσώρας για αμφισβήτηση επιλογών του πρόκειται, όχι για αμφισβήτηση προσώπου.
