Οι ακροδεξιών απόψεων πολίτες είναι μια υπαρκτή κοινωνική συνιστώσα στη χώρα μας, αλλά ελάχιστου μεγέθους. Το αποδεικνύουν τα ποσοστά τα «Εθνικής Παρατάξεως» που στις εκλογές του 1977 που συγκέντρωσε μόνο το 6,82% . Δεδομένου ότι είχε αρχηγό τον Στέφανο Στεφανόπουλο, που προερχόταν από την «Ένωση Κέντρου» (άρα πήρε και συντηρητικούς κεντρώους ψήφους), και παρότι είχε περάσει λίγος ο χρόνος από την πτώση της χούντας, δεν παρουσίασε καμία σοβαρή κοινωνική δυναμική.
Η Χρυσή Αυγή διογκώθηκε στην κοινωνική δυστοπία των μνημονίων - για τότε λέμε με τις κρεμάλες, τα συλλαλητήρια, τις προτροπές «να καεί το μπουρδέλο τη Βουλή», τα λιντσαρίσματα βουλευτών, τις κραυγές μίσους, στα οποία δεν ήταν μοναδική δημιουργός, αλλά δραστήρια συνδημιουργός ( για να μην ξεχνιόμαστε).
Ετσι στις βουλευτικές εκλογές του 2012 κατόρθωσε να εισέλθει για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο λαμβάνοντας περί το 7%, ενώ ως τότε φυτοζωούσε στο πολιτικό και κοινωνικό περιθώριο. Υπενθυμίζουμε ότι στις εκλογές του 2009 είχε πάρει μόλις το 0,29 των ψήφων, πιο κάτω στην κατάταξη και από τους Οικολόγους του Δημοσθένη Βεργή.
Μετά την αρχική δυσάρεστη έκπληξη του 2012, άρχισε μειούμενη. Στις ευρωεκλογές του του Μαΐου του 2019 ήρθε πέμπτη με ποσοστό 4,87 ενώ στις βουλευτικές του Ιουλίου δεν πέρασε το 3% για να εισέλθει στη Βουλή.
Οι αριθμοί καταδεικνύουν αυτό που στην εποχή της δόξης της, είχε γράψει ο υποφαινόμενος, ότι δεν υφίσταται συνειδητοποιημένο φασιστικό εκλογικό ακροατήριο στη χώρα μας. Υπάρχουν συντηρητικοί δημοκρατικοί πολίτες που εκφράζονται από την κοινοβουλευτική δεξιά, η οποία στις ημέρες μας προσπαθεί να προσεγγίσει και τον κεντρώο χώρο.
Γιατί τα γράφουμε αυτά; Γιατί ξάφνου τα «mont blanc» της διανόησης, και οι αυτοορισθέντες προστάτες της δημοκρατίας, διέρρηξαν τα ιμάτιά τους, με αφορμή τη πάνδημη και συγκινητική εκδήλωση συμπαράστασης του λαού του Εβρου στους οπλίτες και τους άνδρες της αστυνομίας που υπερασπίζονται τα σύνορα. Φοβούνται, λέει, μήπως αναπτυχθεί εθνικισμός, ρατσισμός και φασισμός.
Ως προμετωπίδα βέβαια βάζουν κάποιες περιπτώσεις ανεγκέφαλων που μετρούνται στα δάκτυλα τη μίας χειρός, όπως εκείνος ο μάλλον περισσότερο καφενόβιος παρά φασίστας, στη Λέσβο, που έβρισε την έγκυο γυναίκα στην βάρκα.
Όμως οι κάτοικοι των περιοχών του Εβρου τόσα χρόνια υπέφεραν σιωπηρά από το μεταναστευτικό, καθώς οι προβολείς της εγχώριας και διεθνούς δημοσιότητας είχαν επικεντρωθεί στη Μόρια, και λιγότερο στα υπόλοιπα νησιά.
Η κοινή γνώμη δεν έμαθε ότι οι κάτοικοι στα χωριά κλειδώνονταν νωρίς το βράδυ στα σπίτια τους από τον φόβο. Ότι ομάδες μεταναστών, νέων ανδρών συνήθως, κυκλοφορούσαν τη νύχτα στους έρημους δρόμους, κατασκήνωναν σε άδεια σπίτια χωρίς καμία προσοχή σε αυτά (για να το πούμε ευγενώς, αν και κανα δυο κάηκαν), σε αχυρώνες και ξωκλήσια. Συχνά τα βράδια χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών ( στην καλύτερη περίπτωση για να ζητήσουν φαγητό), και έτρεμε το φυλλοκάρδι των ντόπιων, ειδικά των ηλικιωμένων. Ότι συχνά μόνοι αγρότες έβλεπαν παρέες εξ’ αυτών στους αγροτικούς δρόμους και φοβούνταν.
Όλα αυτά δεν τα μάθαμε γιατί η ειδησεογραφία είναι αθηνοκεντρική (ό,τι δεν δημοσιεύει δεν ισχύει), και δεν τα δημοσίευε από πολιτική «κορεκτίλα», για να μην κατηγορηθεί ότι υποθάλπει την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Και αφού δεν τα δημοσίευαν τα αθηναϊκά Μήντια (κανάλια, εφημερίδες, μεγάλα site) δεν υπήρχαν! Σε αυτή την περίπτωση και σε μηντιακό επίπεδο αναβίωνε η παράδοση που εκφράζεται με το «κλισέ» περί αθηνοκεντρικού κράτους και ξεχασμένης Ελλάδας.
Οι κάτοικοι του Εβρου υπερασπίζονται τα σπίτια και την κανονικότητα της ζωής τους! - Μα από άοπλους, θα ρωτήσει ο άνετος των Αθηνών; Μα ναι από άοπλους, θα απαντήσουμε, όταν οι άοπλοι είναι δεκάδες χιλιάδες, εισέλθουν βιαίως, και ψάχνουν απεγνωσμένα για φαγητό (δεν θέτουμε καν την παράγραφο ότι έρχονται από άλλους πολιτισμούς, με δικά τους ηθικά δεδομένα που διαφέρουν από τα δικά μας).
Εν τω μεταξύ ψάχνοντας κανείς εμμονικά σε άρθρα και αναρτήσεις ανησυχούντων για τη δημοκρατία, την εμφάνιση ρατσισμού στην Ελλάδα και το κλείσιμο των συνόρων, εισπράττει καταγγελίες για την Ε.Ε. η οποία «πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της». Στο ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε εάν η Ενωση δεν τις αναλάβει, η απάντηση είναι η σιωπή.
Το πόσο θα μας βοηθήσει η Ε.Ε. φάνηκε από την χθεσινή ανακοίνωση της Κομισιόν που ενισχύει την Ελλάδα με τον... τεράστιο αριθμό των 100 συνοριοφυλάκων, ενός αεροπλάνου, ταχύπλοου σκάφους και τριών οχημάτων με θερμικές κάμερες -καταξοδεύτηκαν πάλι (κατά προσωπική άποψη δεν θεωρούμε ότι είναι αδιάφοροι. Τους ενδιαφέρει να μην υπάρξουν μετανάστες στις χώρες τους, γιατί θα ανέβουν οι ακροδεξιές δυνάμεις και θα χάσουν τη δική τους πολιτική επιρροή – άρα και τα οφίτσια τους. Απλώς δεν μπορούν να κατανοήσουν τις έκτακτες συνθήκες που υφίσταται η Ελλάδα, γιατί οι χώρες τους δεν είναι «χώρες συνόρων». Είναι προστατευμένοι στην ευρωπαϊκή θαλπωρή, μακριά από έκρυθμες εστίες.
Γι’ αυτό και είμαστε μόνοι μας στην υπεράσπιση των συνόρων μας.
