Πρωτίστως η πορεία ενός κυβερνητικού κόμματος εξαρτάται από τα πεπραγμένα του. Τελεία και παύλα. Όμως σε πολλές περιπτώσεις αυτή η πορεία καθορίζεται και από εξωγενείς παράγοντες, ένας εκ των οποίων είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα όμορα κόμματα. Και ένα από τα όμορα προς τη Νέα Δημοκρατία κόμμα είναι το ΠΑΣΟΚ.
Μέχρι στιγμής, από το 2019, η Νέα Δημοκρατία έχει καταλάβει το χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου μέχρι τις παρυφές της Κεντροαριστεράς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά γενική ομολογία, έχει γοητεύσει το λεγόμενο σημιτικό ΠΑΣΟΚ, μια γοητεία που σε γενικές γραμμές, παρά τις όποιες σκιές, εξακολουθεί να υφίσταται. Ήταν επόμενο αυτή η διείσδυση να έφερνε απώλειες προς τα δεξιά, όμως τελικά, όπως έδειξαν οι εθνικές εκλογές του 2023, το ισοζύγιο ήταν θετικό για το κυβερνών κόμμα. Μένει να δούμε τη συνέχεια.
Ποιο αποτέλεσμα στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ θα είναι θετικό για τη Νέα Δημοκρατία; Πιστεύω ότι αν εκλεγεί ο Χάρης Δούκας θα ανοίξουν σαμπάνιες στο Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί; Διότι, πέραν της εμφανούς υποκειμενικής αδυναμίας του, είναι σαφές ότι ο νέος αρχηγός θα εντείνει την αντιδεξιά ρητορεία απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύγκλιση με ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων δυνάμεων που του έδωσαν τη δημαρχία, ώστε τελικά να ιδρυθεί ένα νέο κόμμα.
Απλή συνεργασία εκλογικά είναι ασύμφορη διότι χάνεται το bonus. Αυτή την πορεία δε θα την ακολουθήσει το όλον ΠΑΣΟΚ, καθώς ένα σημαντικό μέρος του εξακολουθεί να διακατέχεται από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ φρόνημα. Το ΠΑΣΟΚ που επιζητεί μια αυτόνομη παρουσία στην πολιτική σκηνή με σκοπό να κυβερνήσει αυτοδύναμα, δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τα απολειφάδια της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Έτσι, η παρουσία του Χάρη Δούκα στην ηγεσία του Κινήματος θα ωθήσει στους ψηφοφόρους του σημιτικού ΠΑΣΟΚ να παραμείνουν στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
Η περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη είναι εντελώς διαφορετική. Επί των ημερών του το ΠΑΣΟΚ αύξησε σημαντικά τις δυνάμεις του, σήμερα βρίσκεται δημοσκοπικά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αναμένει αυτή η δημοσκοπική αποτύπωση να προσλάβει και την τυπική της μορφή, με τη διάσπαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά το μεγάλο επίτευγμα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι άλλο.
Για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, το ΠΑΣΟΚ είναι ενωμένο, χωρίς γκρίνιες και υπονομεύσεις. Απόδειξη πως διεξάγεται μια υποδειγματική προεκλογική εκστρατεία από όλους τους υποψηφίους. Και αν επανεκλεγεί, θα συνεχίσει αυτήν την πορεία. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι υποστηρικτής ενός «διμέτωπου» αγώνα, με σκοπό σε πρώτη φάση την κατάκτηση της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ακολούθως την κυβερνητική αυτοδυναμία. Πάντως, το βασικό του ατού είναι ότι αποτελεί τον εγγυητή της ενότητας του χώρου.
Η Άννα Διαμαντοπούλου, ανήκει στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ και η εκλογή της θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία, καθώς αναμένεται να συντελέσει στον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που γοητεύτηκαν από το μεταρρυθμιστικό προφίλ του Μητσοτάκη.
Σίγουρα η παρουσία της θα πιέσει την κυβέρνηση να τρέξει ταχύτερα τις μεταρρυθμίσεις, όμως η Νέα Δημοκρατία θα βρεθεί να μετρά απώλειες και προς τα αριστερά της και προς τα δεξιά της. Φυσικά, σε κάποια μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια θα έχει έναν σύμμαχο, ιδίως στην Αναθεώρηση του Συντάγματος. Δηλαδή, θα έχει βρει μεν έναν αξιόπιστο συνομιλητή στο πρόσωπο της Άννας Διαμαντοπούλου, όμως αυτός ο συνομιλητής θα της αποσπάσει ψήφους.
Για αυτό στη Νέα Δημοκρατία αναφωνούν: «Δούκας και πάσης Ελλάδος.»
