Ήταν ένα ντιμπέιτ ενόψει των εσωκομματικών εκλογών της Κυριακής, για να αξιολογήσει ο θεατής την καταλληλότητα του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το προφίλ του εν δυνάμει αυριανού πρωθυπουργού της χώρας (τυπικά, βέβαια, στο μέτρο που τυπικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη αξιωματική αντιπολίτευση).
Ντιμπέιτ σημαίνει διαμάχη μεταξύ των διεκδικητών της ηγεσίας, όπως έδειξε το πρόσφατο του ΠΑΣΟΚ, που διατήρησε τον πολιτικό πολιτισμό του, χωρίς όμως να χάσει την αιχμηρότητά του.
Σημαίνει προβολή οράματος τόσο για το κόμμα όσο και για τη χώρα που θα απευθυνθεί στον πολίτη και θα τον πείσει να προσέλθει στην κάλπη, και όχι μίζερη ανακύκλωση των εσωτερικών προβλημάτων, αναζήτηση ευθυνών για το «ατύχημα Κασσελάκη», κάτι που αφορά μόνο τον αποφασισμένο ψηφοφόρο.
Ας αφήσουμε απέξω τον συμπαθή αλλά «επισκέπτη της πολιτικής» Απόστολο Γκλέτσο, που τα φωτοβολταϊκά τα έλεγε «τζάμια», τις ανεμογεννήτριες «αυτά που γυρίζουν», αλλά παρότι αυτά γυρίζουν το ρεύμα που παράγουν «είναι μηδέν», ή την επιμονή του στην εισαγωγή ιερόδουλων από τις μουσουλμανικές χώρες.
Ο μεταξύ τους διάλογος των πιο πολιτικών υποψηφίων, ήταν «εντός περιβάλλοντος». Συνέβη αυτό που λέγεται «έδιναν πάσα» ο ένας στον άλλο, χωρίς αιχμές. Όσο για την κριτική στην κυβέρνηση, αυτή έγινε σε επίπεδο εδράνων Βουλής. Παράλληλα, αναλώθηκαν σε παρελθοντολογία χωρίς να κομίσουν οραματική αύρα του μέλλοντος.
Οι πιο εμφανείς «αντιθέσεις» στις θέσεις ήταν μεταξύ Πολάκη και Φαραντούρη, ενώ ο Φάμελλος διαλλακτικός και μετριοπαθής, προσπαθούσε να ισορροπήσει παραμένοντας γι΄αυτό άχρωμος.
Ο Πολάκης έλυσε το πρόβλημα της τιθάσευσης της ακρίβειας και της ανάπτυξης, με θέσεις ενός πούρου πεπαλαιωμένου σοσιαλισμού, ο οποίος έδειξε στο παρελθόν την αναποτελεσματικότητά του, και δεν μας γλύτωσε από τη χρεοκοπία.
Πρότεινε επιστροφή της Εθνικής Τράπεζας στο Δημόσιο, για να χρηματοδοτηθούν οι μικρομεσαίοι, έλεγχο των επιτοκίων δανεισμού, και έλεγχο των υπερκερδών που αποκομίζουν οι τράπεζες από τις χρεώσεις στις συναλλαγές.
Παράλληλα, θα πάρει πίσω το 51% της ΔΕΗ, καθώς και τα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ, τα οποία θα επιστρέψουν σε δημόσιο έλεγχο. Έτσι, κατά την οικονομική πολιτική Πολάκη, «θα σπάσουν τα καρτέλ αλλιώς θα ταΐζονται οι 80 οικογένειες που ταΐζει ο Μητσοτάκης».
Με αποκλίνουσα και πιο μετριοπαθή θέση, ο Σωκράτης Φάμελλος τάχθηκε υπέρ του ελέγχου, αλλά αναφερόταν μάλλον στις διοικήσεις των επιχειρήσεων όπως η ΔΕΗ, και όχι στην κρατικοποίηση των μετοχών τους, έχοντας συναίσθηση ότι η χώρα είναι μέλος της ΕΕ και όσες υποχρεώσεις τη δεσμεύουν.
Πάντως, ο Πολάκης βρήκε και το λεφτόδεντρο. Δήλωσε ότι θα διπλασιάσει τους μισθούς του υγειονομικού προσωπικού, και θα επαναφέρει τον 13ο μισθό και τη 13η σύνταξη, καθώς από φέτος αυτό το επιτρέπουν τα πλεονάσματα (που δημιούργησε η κυβέρνηση).
Παράλληλα, συνέχισε το ψεύδος ότι η κυβέρνηση αποδυνάμωσε τα νησιά στέλνοντας τα όπλα τους στην Ουκρανία: «Δεν είχαμε κανέναν λόγο να πάρουμε εξοπλισμό από τα νησιά και να τα στείλουμε στα τάγματα του Αζόφ, διασπώντας δεσμούς με μια σειρά από χώρες και τη Ρωσία».
Από την πλευρά του, ο Φαραντούρης παρουσιάστηκε πιο business friendly. Για να σωθούν τα κομματικά ΜΜΕ, η εφημερίδα «Αυγή» και το ραδιόφωνο «στο Κόκκινο», πρότεινε την είσοδο ιδιωτών! Και βέβαια, ιδιώτες δεν θα είναι ο περιπτεράς της γειτονιάς αλλά κάποιοι καπιταλιστές! Παράλληλα, δεν δαιμονοποιεί τίποτα (σ.σ. το κεφάλαιο), αλλά δεν βάζει το επιχειρείν «πριν από οτιδήποτε άλλο».
Όσο για την «αριστεία», ξέκοψε κάπως από τη συνήθη καταγγελτική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βεβαίως υπέρ της αριστείας, αλλά της λαϊκής αριστείας που δημιουργείται όταν υπάρχουν ίσοι όροι, και όχι της αριστείας των λίγων όπως την εκφράζει ο Μητσοτάκης.
Από την πλευρά του, ο Σ. Φάμελλος θύμισε λίγο από παλιό ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της οικολογικής ρητορικής σε σχέση με τις υποθαλάσσιες έρευνες. Δήλωσε ότι «δεν θα δώσουμε νέες άδειες για υποθαλάσσιες έρευνες, όταν τελειώσουν οι έρευνες που γίνονται τώρα. Πάλι καλά, δεν… κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς την άδεια του ΣΥΡΙΖΑ τα ήδη αδειοδοτημένα οικόπεδα.
Ατύχησε και στην καταγγελία ότι η κυβέρνηση στα ελληνοτουρκικά ασκεί μυστική διπλωματία, για να αναγκαστεί στη συνέχεια να παραδεχθεί ότι υπήρξε ενημέρωση από τον ΥΠΕΞ Γιώργο Γεραπετρίτη.
Oύτως ή άλλως, ο ΣΥΡΙΖΑ με την αναμενόμενη φυγή της Θεοδώρας Τζάκρη και της Γιώτας Πούλου, θα πάψει εντός της εβδομάδας να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Κάτι που σημαίνει ότι το αδιάφορο ντιμπέϊτ ήταν το κύκνειο άσμα του στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας.
