Επέμεινε και στη νέα συνέντευξή του στον Σκάι ο κ. Τσίπρας ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη της 21ης Μαΐου ήταν ότι δεν επικοινωνήθηκε σωστά το πρόγραμμά του και δεν πέρασε στην κοινωνία, η πρόταση διακυβέρνησης.
Προφανής η πρόοδος, αν θυμηθούμε την πρώτη άγαρμπη γραμμή άμυνας που έχτισαν στην Κουμουνδούρου απέναντι στην ήττα, λέγοντας ότι έφταιγαν οι πολίτες που δεν κατάλαβαν πόσο κακό θα κάνουν στην εαυτό τους ψηφίζοντας τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Είναι όμως εξαιρετικά προσχηματικό το επιχείρημα της ελλιπούς επικοινωνίας όσο και η επιστράτευση των θεωρητικά άφθαρτων στελεχών προκειμένου να καλύψουν το έλλειμμα. Ο κ. Τσίπρας σε μια αποστροφή της συνέντευξής του χθες, διατύπωσε εκ νέου το «δόγμα» ότι φέρει την ευθύνη για τις συλλογικές αποφάσεις, όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι δεν θα κουβαλήσει μόνος, ούτε το σταυρό της ήττας, ούτε θα περάσει το μαρτύριο της επόμενης κάλπης, χωρίς την παρέα των συντρόφων.
Αυτό είναι το «μυστικό» της επιστράτευσης της κ. Εφης Αχτσιόγλου, του Αλέξη Χαρίτση, του Διονύση Τεμπονέρα και του Ευκλείδη Τσακαλώτου, που κλήθηκαν να μας εξηγήσουν καλύτερα το πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στην εκδήλωση στο Θεατράκι του Χαλανδρίου.
Το ίδιο βαρύ πυροβολικό είχε «σπρώξει» μπροστά, μετά το χαστούκι των ευρωεκλογών και παραμονές των εκλογών του 2019, στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής.
Όρθιοι και τότε σε σκαμπό, παρουσίαζαν το αναμορφωμένο κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος για την τετραετία 2019 -2023, στο οποίο είχαν μπει κλεμμένες και παραποιημένες προτάσεις από το πρόγραμμα της Ν.Δ, όπως η δέσμευση για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους!
Εκτός από το προσωπικό έλλειμμα αξιοπιστίας του αρχηγού του, αυτό που καταβυθίζει πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το εμφανιζόμενο ως αξιόπιστο πρόγραμμα διακυβέρνησης που ο κόσμος μια χαρά έχει αντιληφθεί ότι μπάζει από παντού.
Ακόμη και ο κ. Αλέξης Χαρίτσης με την αδιαμφισβήτητα ευπρεπή τεχνοκρατική παρουσία του, δεν μπορεί να γεφυρώσει με λογικό τρόπο, το χάος ανάμεσα στις κυβερνητικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Διαπίστωνε ορθώς στην ομιλία του, ότι «το άμεσο μέλλον απαιτεί ριζικές τομές» και η χώρα «χρειάζεται ένα αναπτυξιακό άλμα» και οι προτάσεις που κατέθετε ήταν η θέσπιση ενός Ταμείου για την οικονομία της γνώσης, η αναβάθμιση του Ελληνικού Ιδρύματος για την έρευνα και την καινοτομία, η ανασύσταση μια δομής στο Υπουργείο Ανάπτυξης.
Μιλούσε για τριπλασιασμό των κονδυλίων για την έρευνα και την καινοτομία, ενώ το κόμμα του έχει ως βασική δέσμευση την κατάργηση της βάσης εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο.
Όταν ο τεχνοκράτης κ. Χαρίτσης υποστηρίζει, ότι η κρίση του πολιτικού νεοφιλελευθερισμού «τροφοδοτεί φιλόδοξα σχέδια ανατροπής και κοινωνικής χειραφέτησης» και ότι η ΝΔ έχει διαλέξει την πλευρά της αδικίας και ο ΣΥΡΙΖΑ της δίκαιης ανάπτυξης, αντιλαμβάνεται κανείς, ότι το πρόβλημα του κόμματος δεν είναι ο Τσίπρας που φωνάζει με οργή «Ξέρουν δήθεν αυτοί που άφησαν το τεράστιο έλλειμμα στη χώρα, ξέρουν πως βγαίνουν τα νούμερα και δεν ξέρουμε εμείς που αφήσαμε στα ταμεία 37 δισ;».
Καλές οι διακηρύξεις δια στόματος του κ. Χαρίτση για ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις μέσω ενός προγράμματος που σπάει το φαύλο κύκλο του αντικοινωνικού και παρασιτικού μοντέλου, που οδηγεί τη χώρα από κρίση σε κρίση.
Πώς; Αλλάζει το παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο η επαναφορά της ΔΕΗ «σε πλήρη δημόσιο έλεγχο», ή η απαίτηση να σταματήσουν οι συστημικές τράπεζες να κάνουν κουμάντο; Ή μήπως απαντά στις προκλήσεις και στις αναζητήσεις του σύγχρονου κόσμου, η επαναφορά της 13ης σύνταξης, η μείωση των νόμιμων χρονικών ορίων εργασίας, η επαναφορά των Διετών προγραμμάτων Σπουδών όπου θα εισάγονται, χωρίς εξετάσεις, οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ, ή η εξασφάλιση δωρεάν άθλησης σε 500.000 μαθητές σε ερασιτεχνικούς αθλητικούς συλλόγους;
