Οι καλλιτέχνες δικαιούνται να είναι, και ευτυχώς είναι, ευαίσθητοι με το δράμα των μεταναστών. Δεν αναφέρομαι στους εγχώριους φαντεζί δραχμοφονιάδες που κοροϊδεύουν το πόπολο ότι είναι «με τον άνθρωπο», αλλά δε νιώθουν συντριβή ώστε να ακυρώνουν τη συναυλία τους την ημέρα του ναυαγίου, για να μη χάσουν τα πλουσιοπάροχα έσοδα.
Και βρίσκουν τη γελοία δικαιολογία ότι αυτοί πενθούν κάθε μέρα, άρα δε χρειαζόταν πένθος τη συγκεκριμένη ημέρα που πάγωσε η Ελλαδα. Αρκεί τα «ευρά» να πέφτουν.
Αναφέρομαι στον σπαρακτικό στίχο του Manu Chao από το τραγούδι του Clandestino = Λαθραίος: «Προορισμός ο χάρτης και πυξίδα η καρδιά/πορεύομαι μονάχος με τη θλίψη συντροφιά, με χρειάζονται όταν κάνω σχεδόν τσάμπα τη δουλειά/ μα όταν προσπαθώ να ζήσω τότε δε με θέλουν πια».
Εκείνο που προσπαθώ να πω είναι ότι οι καλλιτέχνες που εκφράζουν τον καημό και τα βάσανα των ξεριζωμένων, έχουν δικαίωμα ακόμη και στην υπερβολή. Καλλιτέχνες είναι, την ευαισθησία και το ταλέντο τους επιστρατεύουν. Δεν είναι υποχρεωμένοι να διεξάγουν ή να γνωρίζουν μελέτες για τις επιπτώσεις της αθρόας μετανάστευσης και τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούνται στις κοινωνίες της Δύσης.
Εκείνοι που δεν έχουν δικαίωμα να παριστάνουν τους ευαίσθητους καλλιτέχνες και επιδίδονται σε θεατρικά μονόπρακτα αλληλεγγύης, είναι αυτοί που κυβέρνησαν και βαρύνονται με γεγονότα πιο συντριπτικά και από την παρούσα κυβέρνηση.
Τον Ιούνιο του 2016 π.χ., επί πρώτης φοράς Αριστεράς, 700 άνθρωποι επέβαιναν σε σκάφος που ναυάγησε ανοιχτά της Κρήτης. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, από την έδρα του στη Γενεύη, σώθηκαν 250 αλλά αγνοούνταν τουλάχιστον 320.
Κανένας από την τότε αντιπολίτευση (παρότι ο πολεμικός ΣΥΡΙΖΑ της εποχής τους είχε κατηγορήσει μέχρι και για το προπατορικό αμάρτημα, και με χυδαίο τρόπο), δεν τους χαρακτήρισε δολοφόνους. Όχι επειδή ήταν κατά των μεταναστών και χαίρονταν για τον χαμό τους, όπως θα το επιστράτευε ως επιχείρημα η έξαλλη προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς είχαν τη στοιχειώδη κοινή λογική που έλεγε:
Ουδείς ήθελε να πνίξει τους ανθρώπους, αλλά στη θάλασσα υπό τις συνθήκες που έρχονται και με τα καράβια που έρχονται, τα αποτρόπαια δυστυχήματα είναι δυστυχώς μέσα στο νόμο των πιθανοτήτων, και με αυξημένα ποσοστά.
Επίσης, τον Οκτώβριο του 2018, ναι, πάλι επί κυβέρνησης Τσίπρα, το Newsweek είχε δημοσιεύσει ένα φρικιαστικό ρεπορτάζ που μιλούσε για «έκρηξη βιασμών στη Μόρια». Ήταν τότε που ο υπουργός Δρίτσας, επαναπαυμένος έως μακάριος, προσπαθούσε να εφησυχάσει, ότι στη Μόρια γίνεται ένας βιασμός παιδιού μόνο κάθε εξάμηνο!
Την ίδια εποχή ελληνικά δημοσιεύματα ανέφεραν τεκμηριωμένα ότι ανήλικοι μετανάστες εκπορνεύονταν για πέντε ευρώ την πλατεία Κουμουνδούρου, όπου κατά τύχη είναι και τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ - χωρίς φυσικά να υπάρχει συσχέτιση. Απλώς ήταν τόπος συνάθροισης μεταναστών.
Φέτος στις 13 Ιουνίου του 2023, η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για την απάνθρωπη μεταχείριση στο στρατόπεδο της Μόριας το διάστημα 2017- 18.
Ενδεικτικώς σταχυολογημένα τα ανωτέρω, αφιερωμένα στον Τσίπρα που δήλωσε προχθές στον Alpha ότι όταν ένα πλοίο κινδύνευε το σώναμε (όπως και αυτό της Κρήτης που προείπαμε με τους 320 αγνούμενους), και ότι είναι περήφανος που πέρασαν από τη χώρα δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες (εκατοντάδες ήθελε να πει και όχι μόνο πρόσφυγες αλλά και παράνομοι μετανάστες). Όσο για το Λιμενικό, τότε έσωνε ανθρώπους.
Τώρα, για τους νεκρούς ανοιχτά της Πύλου είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι ήταν για πάρα πολλές ώρες μέσα στα χέρια μας. Ήταν εκεί τα λιμενικά σκάφη. Και τους χάσαμε, βυθίστηκαν. Τώρα το να λέμε ότι φταίνε επειδή δε ζήτησαν βοήθεια, ή να λέμε ότι δεν υπάρχει το διεθνές δίκαιο, ενώ υπάρχει - το δίκαιο της θάλασσας -, όλα είναι δικαιολογίες».
Επειδή κατάλαβε ότι το παράκανε, χθες απέσυρε τις ευθύνες από το λιμενικό και τα έριξε στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της κυβέρνησης.
Τέτοια χυδαία σπέκουλα για τον βασανιστικό θάνατο ανύποπτων ανθρώπων δεν έχει ξαναϋπάρξει. Τα δε ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν δημοσιεύσεις με βάση ατεκμηρίωτες μαρτυρίες ότι «Φταίει το Λιμενικό, μας τράβηξε απότομα και γύρισε το πλοίο». Μα τα ίδια Μέσα ρωτούσαν γιατί δεν τους τράβηξαν και τους άφησαν θυσία στην άβυσσο.
Βέβαια, δεν αποκλείεται να υπήρξαν και ολιγωρίες του Λιμενικού. Σύμφωνα με το BBC, με βάση ανάλυση της κίνησης άλλων πλοίων, το συγκεκριμένο ήταν ακίνητο για εφτά ώρες πριν ανατραπεί. Αυτά θα μαθευτούν και με τεχνικές αναλύσεις.
Αν όντως υπάρχουν τέτοια στοιχεία, δεν έχουν καμία σχέση με την προπαγάνδα ενοχοποίησης της Ελλάδας από αλληλέγγυους δημοσιογράφους. Γιατί ήταν fake news αυτό που μετέδωσε Ελληνίδα ανταποκρίτρια στο «Politico» ότι το ναυάγιο έγινε «in greek waters» (χωρικά ύδατα), την στιγμή που ήταν στα «international waters (διεθνή). Ο χώρος δημιουργεί άλλη εντύπωση στον αναγνώστη,
Διάσωση έγινε αυταποδείκτως, για τους 104 που μπόρεσε το Λιμενικό. Τα υπόλοιπα, αν τους τράβηξε με σκοινί ή όχι και γιατί, θα τα βρει η δικαιοσύνη.
Αν ασχοληθήκαμε και σήμερα με το γεγονός του ναυαγίου, είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην απόγνωσή του, επειδή δεν έχει επεξεργασμένες απόψεις ενός κόμματος εξουσίας για το μεταναστευτικό, επανέρχεται στην αρχική του κοίτη, αυτή του γκρουπούσκουλου με νοοτροπία αλληλέγγυας ΜΚΟ. Εκεί που ανήκει. Δεν είναι αγάπη για τους μετανάστες. Είναι απουσία άποψης για το πρόβλημα.
ΥΓ: Κατά την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές έγινε γνωστό ότι η 27χρονη Πολωνή Αναστάζια βρέθηκε δολοφονημένη από τον Μπαγκλαντεσιανό, ο οποίος πριν τη βίασε. Δεν το σχολιάζουμε γιατί εγκλήματα συμβαίνουν παντού και από όλες τις εθνικότητες.
Ωστόσο, κάποτε πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κάποια εγκλήματα προέρχονται από κουλτούρες σύμφωνα με τις οποίες οι γυναίκες είναι κατώτερα όντα, είναι δουλικά, πράγματα και όχι υπάρξεις με ανθρώπινη υπόσταση. Όταν το καταλάβουμε θα λύσουμε πολλά προβλήματα που θα μας έλθουν στο μέλλον. Γιατί οι κάθε είδους Μπαγκλαντεσιανοί θα μείνουν εδώ.
