Η μήτρα της κοινωνικής πλειοψηφίας που οδήγησε τον περασμένο Ιούλιο στην εκλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η διάλυση του κράτους και η αποδόμηση των θεσμών από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ανύπαρκτες υποδομές, υπολειτουργία των νοσοκομείων και Υγεία στον αυτόματο, μηδενικό σχεδόν αίσθημα ασφάλειας και μια πολιτική ηγεσία που μεθόδευε την παραμονή της, με κάθε τρόπο, στην εξουσία.
Το σχέδιο διακυβέρνησης που εμφάνισε στους πολίτες προ και μετά των εκλογών ο πρωθυπουργός, είχε στον πυρήνα του το επιτελικό κράτος. Μια έννοια που επιχειρήθηκε και να λοιδορηθεί και να απαξιωθεί ως δήθεν εργαλείο νέου κομματισμού, ενώ στην ουσία ήταν το «manual Μητσοτάκη» για τον «δυναμικό τρόπο διακυβέρνησης που χρειάζεται η χώρα και το σύγχρονο κράτος που αξίζει στους πολίτες».
Σήμερα και ενώ η χώρα αντιμετωπίζει την πρωτόγνωρη απειλή του κορονοϊού και μια αναβαθμισμένη και ασύμμετρη επιθετικότητα της Τουρκίας η στρατηγική επιλογή και η πολιτική πρόνοια του Κ. Μητσοτάκη να τεθεί ως κυρίαρχη η «ανοικοδόμηση» ενός συντεταγμένου, οργανωμένου, αποτελεσματικού κράτους που όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας υπηρετούν έναν κεντρικό σχεδιασμό, ενδέχεται να αποδειχθεί σωτήριος αερόσακος σε μια αναμενόμενη οδυνηρή κοινωνική πρόσκρουση.
Με την μέγιστη ενσυναίσθηση και χωρίς ίχνος παραπλανητικής αισιοδοξίας, στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός προειδοποίησε ότι τα δυσκολότερα με τον κορονοϊό είναι μπροστά μας. Το διάγγελμα δεν έγινε στην έναρξη αυτού του σισύφειου πολιτικά και κοινωνικά αγώνα, ως ένα εκ των προτέρων ελαφρυντικό για όσα ενδεχομένως ακολουθήσουν. Ήταν η επιβεβλημένη αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τους πολίτες ενός ηγέτη που αναλαμβάνει την ευθύνη απέναντι τους και τους παρακινεί δια του παραδείγματος, να αναλάβουν και εκείνοι το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί.
Πριν απευθυνθεί στους πολίτες είχε μεριμνήσει εγκαίρως να εκπονηθεί από τους ειδικούς και να τεθεί σε εφαρμογή ένα πολύπλοκο επιχειρησιακό σχέδιο. Να διαθέσει προσωπικό και πόρους. Να δηλώσει και να το εννοεί ότι «η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι και όπως χρειάζεται, όπου χρειάζεται ακόμη και νωρίτερα από όσο χρειάζεται» . Και όσα έγιναν νωρίτερα είναι αυτά που θα αποδειχθούν σωτήρια αργότερα. Και όχι μόνο στην παρούσα οδυνηρή συγκυρία.
Η ανασύνταξη των σχεδίων και των δυνάμεων Πολιτικής Προστασίας υπό το δίδυμο Χρυσοχοΐδη- Χαρδαλιά, η ενεργοποίηση του 112, που ήταν από τα μεγάλα στοιχήματα του Κ. Πιερακάκη, ήταν μια κρίσιμη προπαρασκευή.
Η μεγάλη δοκιμασία αφορά το σύστημα Υγείας. Μέχρι στιγμής η συνεργασία των ειδικών επιστημόνων και της ηγεσίας του υπουργείου, υπό την διαρκή εποπτεία προσωπικά του πρωθυπουργού, δημιουργούν αν μη τι άλλο την ασφάλεια ό,τι όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει, πότε πρέπει να γίνει, ποιος θα το κάνει πότε θα το κάνει.
Αυτό αποκαθιστά τον τραυματισμένο δεσμό εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτεία που έχει την υποχρέωση να τους προστατεύει. Αρκεί να έχουν και εκείνοι την βούληση να αυτοπροστατευθούν και να προστατέψουν τους ευάλωτους. Και σε αυτή την περίπτωση όμως η παρέμβαση της κυβέρνησης του Κυρ. Μητσοτάκη είναι δεδομένη. Όπως φάνηκε και από τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν.
Με το καλημέρα αυτή η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή τη φορά όμως αντιμετωπίζει δύο μεγάλα μέτωπα. Την προσπάθεια εισβολής στον Έβρο και την πανδημία του κορονοϊού.
Στην πρώτη περίπτωση εμπέδωσε το αίσθημα ασφάλειας λαμβάνοντας άμεσα και δραστικά μέτρα που τυγχάνουν της αποδοχής του 90% των πολιτών θωρακίζοντας τα χερσαία σύνορα και επιτηρώντας σε συνεχή βάση τα θαλάσσια.
Στη δεύτερη με πλήρη επίγνωση των συνθηκών που διαμορφώνονται ακολούθησε βήμα βήμα το εγχειρίδιο αντιμετώπισης που ο ΠΟΥ ορίζει και οι ειδικοί λοιμωξιολόγοι αποφασίζουν χωρίς επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Η εθνική καραντίνα που επί της ουσίας αποφασίστηκε χθες ήταν το επόμενο βήμα. Ήδη λαμβάνονται και τα μέτρα σε οικονομικό επίπεδο για επιχειρήσεις και εργαζόμενους. Σχέδιο και εφαρμογή με στόχο την ασφάλεια των πολιτών. Σε όλα τα επίπεδα. Το αποτέλεσμα θα κρίνει αλλά μέχρι στιγμής οι πολίτες διαπιστώνουν ότι υπάρχει Κυβέρνηση και ένα κράτος που όταν θέλει μπορεί να ανταποκριθεί...
