Η πρόταση Τσίπρα για την εκλογή αρχηγού από τη βάση δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη του. Η συζήτηση είχε ανοίξει εδώ και καιρό, πριν την ήττα των εκλογών του 2019, και κορυφώθηκε τους πρώτους μήνες μετά από αυτή. Η λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση αντέδρασε εξ αρχής και ενδεχομένως τα στελέχη της να εκτίμησαν πως μετά τις διαψεύσεις του ίδιου του επικεφαλής του κόμματος το θέμα είχε κλείσει, έστω μέχρι τις επόμενες εκλογές. Φευ! Το θέμα θα συζητηθεί στο συνέδριο και θα εγκριθεί.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει να κλείσει τα θέματα με την εσωκομματική αντιπολίτευση. Να μετατρέψει το κόμμα σε αρχηγικό όπως επιθυμούσε και επιθυμούσαν και οι στενοί του συνεργάτες, η ομάδα που απαρτίζει τους λεγόμενους προεδρικούς μία εκ των κεντρικών φυλών του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας ήδη τις πρώτες αντιδράσεις μεταξύ των μελών της έτερης μεγάλης φυλής αυτής της Ομπρέλας με την οποία συνέπραξαν και οι 53+.
Και μέσα στη δήθεν ανανέωση πετά το μπαλάκι στο εσωκομματικό πεδίο, επιλέγοντας να κάνει πράξη αυτό που ο Παύλος Πολάκης έχει προαναγγείλει περί ξεκαθαρίσματος λογαριασμών στο επικείμενο συνέδριο χτυπώντας στο μαλακό υπογάστριο των παλαιών κομματικών στελεχών που αντιδρούν σε αυτές τις διαδικασίες. Άλλωστε οι θέσεις της Ομπρέλας και άλλων περιφερειακών τάσεων είναι σαφείς και αποτυπώνονται με κάθε ευκαιρία
«Εμείς δεν είμαστε κόμμα αρχηγικό» έχουν κατ' επανάληψη δηλώσει στελέχη όπως ο Νίκος Φίλης, ο οποίος σημειωτέον στην παρούσα φάση έδειχνε να «καπελώνει» τον άτυπο αρχηγό της Ομπρέλας τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που έχει λειάνει τις γωνίες παρότι εμφανίσθηκε μεταξύ αυτών που αντέδρασαν στην πρόταση Τσίπρα.
Και όχι μόνο. Για παράδειγμα ο Νίκος Φίλης στις αρχές Δεκεμβρίου και με τη διαδικασία για την επιλογή αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ να βρίσκεται στο δρόμο της δεύτερης Κυριακής με δύο υποψηφίου, δήλωνε σχετικά με την ψηφοφορία στο Πρώτο Πρόγραμμα ότι: «Εμείς έχουμε καταστατικό το οποίο δεν παραπέμπει σε ρευστοποίηση του κόμματος όπως κάνουν άλλα κόμματα αρχηγικού χαρακτήρα. Εμείς έχουμε ένα καταστατικό που βασίζεται στη συλλογικότητα και στη συντεταγμένη δημοκρατική λειτουργία».
Θέση ανάλογη με αυτή του Ευκλείδη Τσακαλώτου αλλά και του Νίκου Βούτση που θεωρούν τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ως «πρώτο μεταξύ ίσων» αλλά και του Δ. Βίτσα που έχει επισημάνει ότι δεν τίθεται θέμα επιλογής αρχηγού από τη βάση.
Ο Αλέξης Τσίπρας από τον Οκτώβριο του 2019 όταν το θέμα τέθηκε ανοιχτά από τους προεδρικούς διά στόματος του εξαδέλφου Γιώργου Τσίπρα το απέκλειε ως ενδεχόμενο. Μόνο που τα δεδομένα αυτή τη στιγμή μετά και τη μαζική προσέλευση ψηφοφόρων στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ έχουν αλλάξει και αναζητεί διέξοδο σε μια εκλογή του από τη βάση ώστε να δημιουργήσει και ένα επικοινωνιακό αφήγημα.
Οι αλλαγές που προωθεί και που θα κατατεθούν ως πρόταση στο επικείμενο συνέδριο δείχνουν ότι οι προεδρικοί συνέταξαν και συνέπραξαν σε μια διαδικασία που εξοβελίζει τα παλαιά στελέχη, θεωρώντας τα από κοινού με τους πασοκογενείς, ως εμπόδιο στην ανανέωση του κόμματος αλλά και ως «βαρίδια» που αποτρέπουν την ανάκαμψή του παρά την κυβερνητική φθορά.
Με λίγα λόγια επιρρίπτουν την τάση τους για περιχαράκωση γύρω από τα αριστερά του κόμματος, ως την αιτία που το κόμμα δεν παίρνει τα πάνω του, πετώντας το μπαλάκι των ευθυνών μιας αυτοκριτικής που δύναται να οδηγηθεί και προς συγκεκριμένα πρόσωπα παραγνωρίζοντας ότι:
- Tην τακτική και το πολιτικό αφήγημα το καθορίζει ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του, εκφράζοντάς τη μάλιστα με κάθε ευκαιρία τόσο διά του ιδίου όσο και διά στελεχών όπως ο Παύλος Πολάκης, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο Χρήστος Σπίρτζης, ο Νίκος Παππάς και άλλοι.
- Τη στροφή στα αριστερά προκειμένου το κόμμα στο κέντρο την είχε αναδείξει ο αρχηγός του κόμματος το καλοκαίρι.
- Την επί 2,5 χρόνια καθυστέρηση σε μια αυτοκριτική για τα αίτια της ήττας τη συντήρησαν από την Κουμουνδούρου και την καλλιέργησαν ο επικεφαλής του κόμματος που πλέον ανακαλύπτει και τον ψηφιακό κόσμο προτείνοντας τόσο τη διενέργεια του συνεδρίου ψηφιακά αν προκύψει στις αρχές Απριλίου νέο κύμα κορονοϊού, όσο και τη διενέργεια ψηφοφοριών με αυτόν τον τρόπο (άσχετα αν τάσσεται κατά της εφαρμογής της διαδικασίας για παράδειγμα στις εκλογές και στις αποφάσεις σωματείων και συνδικάτων).
Η πρόταση για εκλογή των μελών της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση αποτελεί τον μανδύα πίσω από τον οποίο επιδιώκει να κρύψει τη δεδηλωμένη απόφασή του να αλλάξει τα δεδομένα στο εσωκομματικό πεδίο. Άλλωστε επιλέγει και τη διαδικασία της θεσμοθέτησης οργάνου που θα αποφασίζει και για διαγραφές από το κόμμα κάτι που μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την υπόθεση Κουρουμπλή, έχει αποφύγει να εφαρμόσει.
Επί της ουσίας ο Αλέξης Τσίπρας έχασε περίπου δύο χρόνια πολιτικού χρόνου και έρχεται να ανοίξει το εσωκομματικό μέτωπο λίγο πριν το συνέδριο και την ώρα που ο ίδιος απαιτεί εκλογές προκειμένου να έρθει στη χώρα μια «προοδευτική κυβέρνηση» για να τη σώσει. Το αν θα επικρατήσει στο εσωτερικό πεδίο είναι εκ των ουκ άνευ. Αντίπαλος δεν υπάρχει και η εσωκομματική αντιπολίτευση, όπως αυτή ορίζεται από τις φυλές της Ομπρέλας και των περιφερειακών τάσεων δύσκολα θα μπορέσει να αντιδράσει. Μέχρι σήμερα άλλωστε έχει «καταπιεί» κάθε παρέμβαση Τσίπρα και κάθε τακτική. Ακόμη και την περίπτωση του Παύλου Πολάκη έχει μάθει να αποδέχεται σε βάθος χρόνου, πέρα από μια γκρίνια υπόκωφη, υπό τον φόβο αντιδράσεων και στοχοποιήσεων
Οι προεδρικοί δείχνουν να επικρατούν ήδη παίρνοντας στα χέρια τους το παιχνίδι και αφήνοντας τους παλαιοκομματικούς να αναζητούν τα αίτια της αδυναμίας να αντιδράσουν έχοντας χάσει ορισμένες ευκαιρίες στο παρελθόν. Να αμφισβητήσουν πάντως τον Αλέξη Τσίπρα επισήμως θεωρείται δύσκολο όπως και να αναδειχθεί ή να προταθεί ένα νέο πρόσωπο που θα λάβει μέρος σε μια εσωκομματική κούρσα εκλογής προέδρου μετά το συνέδριο.
Στο πλαίσιο αυτό εκτιμάται πως οι αντιδράσεις θα επικεντρωθούν στα περί αρχηγικού κόμματος και ενδεχομένως στη διαδικασία εγγραφής νέων μελών που πλέον γίνεται πιο εύκολη για επίδοξους υποστηρικτές παίρνει όμως από τα παλαιότερα στελέχη το δικαίωμα ελέγχου και πιστοποίησης που είχαν έναντι τυχόν ενδιαφερομένων.
Στο πολιτικό συμβούλιο 11 εκ των 38 μελών αντέδρασαν στην πρόταση Τσίπρα, μεταξύ αυτών οι Νίκος Φίλης, Ευκλείδης Τσακαλώτος και Πάνος Σκουρλέτης που πλέον τίθενται έναντι των θέσεων που οι ίδιοι έχουν κατ επανάληψη εκφράσει και των τοποθετήσεων τους αναφορικά με το θέμα της εκλογής προέδρου από τη βάση και την ανασυγκρότηση του κόμματος.
