Του Γιάννη Σιδέρη
Περιχαρής ο υπουργός Νίκος Παππάς έγραψε για την χθεσινή εκδήλωση στο μέγαρο Μουσικής που έγινε με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών: «Απόψε στο Μέγαρο Μουσικής ανοίγει μια νέα σελίδα για τον προοδευτικό κόσμο. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι επωφελής για τη Ελλάδα, επωφελής για τους γείτονες, επωφελής για τα Βαλκάνια».
Το σημαίνον της ανάρτησης δεν είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Ούτως ή άλλως τα δημόσια πρόσωπα που συγκεντρώθηκαν να μιλήσουν γι'' αυτή έχουν γνωστές και εκπεφρασμένες κατά κόρον απόψεις, οι οποίες πέρασαν «ξώφαλτσα» στη μεγάλη μάζα, η οποία έχει τη δική της ευαισθησία για θέματα εθνοτικού αυτοπροσδιοριμού.
Αυτό το γνωρίζουν οι κυβερνητικοί. Παρ' όλα όσα γενναία εκφωνούν, έχουν τρομάξει από το μέγεθος της λαϊκής αντίδρασης, γι'' αυτό και έχουν βαλθεί εν χωρώ τελευταία, να καλούν τους πρώην Πρωθυπουργούς Κώστα Σημίτη και Γιώργο Παπανδρέου να πάρουν θέση επί της Συμφωνίας. Πιθανολογούν ότι θα είναι υπέρ της, άρα και υπέρ τους – όχι ότι ο Παπανδρέου θα είχε πρόβλημα να το κάνει.
Το σημαίνον όμως της ανάρτησης Παππά σε σχέση με τη εκδήλωση, είναι η πρώτη φράση «ανοίγει μια νέα σελίδα για τον προοδευτικό κόσμο». Η εκδήλωση για τις Πρέσπες ήταν απλώς η προσπάθεια να χρησιμεύσει αυτή ως Δούρειος Ιππος, μέσω του οποίου οι «πολυμήχανοι» του Μαξίμου επιχειρούν να αλώσουν τον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Το είχε πει ο Βούτσης πέρυσι αρχές του χρόνου, ότι το Μακεδονικό θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό, το επανέλαβε και στην χθεσινή εκδήλωση ο Δημ. Παπαδημούλης, ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί προωθητική κίνηση για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρας μας». Λίγη ώρα μετά η ωμότητα συνεχίστηκε διά στόματος Πρωθυπουργού, ο οποίος χαρακτήρισε το θέμα ως «καταλύτη» για το πολιτικό σκηνικό! (κατά τα άλλα ωρύονται με δήθεν αγανάκτηση όταν τους κατηγορούν ότι εργαλειοποίησαν ένα ευαίσθητο εθνικό θέμα για σκοπούς μικροκομματικής επιβίωσης).
«Πελταστές» εντός του Δουρείου Ίππου, γνωστοί πανεπιστημιακοί όπως ο σταρ καθηγητής και αναπάντεχος τελάλης της σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Μαρατζίδης, ο Αντώνης Λιάκος (με αλλεργία σε κάθε τι ελληνικό – αφού όλα είναι εθνικισμός), ο Κωστής Παπαϊωάννου (Δικαιώματα του ανθρώπου – του ανθρώπου λέμε, όχι των Ελλήνων), και ο Μιχάλης Σταθόπουλος!
Στο έτερο πάνελ ο καθηγητής Σωτήρης Βαλντέν (γνωστός ένθερμος υπέρ της αναγνώρισης των Σκοπίων σκέτα ως «Μακεδονία», αλλά και καταγγέλλων την Ελλάδα για «άκρως επιθετική και αδιάλλακτη πολιτική τα τελευταία 30 σχεδόν χρόνια απέναντι στο νέο κράτος»). Επίσης οι γνωστοί πολιτικοί, αλλά με ελλιπές εκλογικό έρεισμα, Νίκος Μπίστης και Γιάννης Ραγκούσης, ο «συνήθης ύποπτος» Σπύρος Δανέλλης, από την ψήφο του οποίου θα κριθεί η σωτηρία της κυβέρνησης (το σκέφτηκε καλά;), και ο Δημ. Παπαδημούλης.
Ανεξαρτήτως προσωπικού βάρους των ανωτέρων, είναι κοινή παραδοχή ότι δεν αποτελούν και τις πλέον παρεμβατικές φωνές ευρείας απήχησης στον δημόσιο διάλογο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτούς είχε, αυτούς επιστράτευσε (αναφερόμαστε βέβαια στην αποδοχή του δημοσίου λόγου τους όπως αυτή εκφράστηκε και σε εκλογές, όχι στην προσωπική αξία ενός εκάστου. Μακράν ημών τέτοιες αξιολογήσεις).
Δεν γνωρίζουμε πόσο αποτελεσματικό και νικηφόρο θα είναι το «Ιππικό της Κεντροαριστεράς» (όπως τους χαρακτήρισε κάποιος), αλλά η τύχη της επέλασής του θα εξαρτηθεί από το ποσοστό αυτών που θα κρατήσουν αντίσταση, και τους οποίους ο Νίκος Μπίστης ονομάτισε ως…. «Μεταβλέπουμε». Είναι εκείνοι που κατά Μπίστη λένε: «Να φύγει πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά βλέπουμε».
Το αν είναι πολλοί ή λίγοι αυτοί θα το δείξει η νεκροψία των εκλογών. Πάντως όσοι και αν είναι είναι συνειδητοποιημένοι, και η βελούδινη απομάκρυνση Καμμένου δεν αλλάζει την εντύπωση που έχουν διαμορφώσει χρόνια τώρα: ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έχουν παρόμοιο πολιτισμικό υπόβαθρο πολιτικού λαϊκισμού και χυδαιότητας. Η απομάκρυνση του ενός δεν επιφέρει εξαγνισμό του άλλου.
Αυτοί επίσης θεωρούν ότι ισχύει εκ του αντιθέτου το επιχείρημα που επιστράτευσε ο Γιάννης Ραγκούσης υπέρ ΣΥΡΙΖΑ: «Άλλοι δημιουργούν τεχνολογικούς Παρθενώνες και μεις τεχνολογικά βελανίδια». Και αυτό το είπε σοβαρά ως επιχείρημα υπέρ, για το κόμμα που είχε ως υπουργούς παιδείας τους Μπαλτά ( η αριστεία είναι ρετσινιά), Φίλη (νοσταλγό του απηρχαιωμένου εκπαιδευτικού του ΠΑΣΟΚ των 80s) και Γαβρόγλου (όπου η ευταξία των πανεπιστημιακών χώρων εναπόκειται στο ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα).
Οι «Μεταβλέπουμε» του Μπίστη, πιστεύουν ότι αν η Ψωροκώσταινα ενδέχεται ποτέ να δημιουργήσει τεχνολογικούς Παρθενώνες (λέμε τώρα), όντως αυτό επιβάλλει ως προϋπόθεση να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το δε μήνυμα του Πρωθυπουργού στην εκδήλωση, να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ «ο κορμός μια νέας ενωτικής διαδικασίας της αριστερής και προοδευτικής συμπαράταξης», μάλλον μένει ανεπίδοτο.
