Ετσι κι αλλιώς υπάρχει… μόνο μια θρησκεία επί γης… ο Μαρξισμός, και όποιος είναι «άπιστος», όποιος ψάχνει άλλες ατραπούς, άλλα μυστικιστικά μονοπάτια για βρει το αποκούμπι της υπαρξιακής του αγωνίας, όπως ο καθηγητής Τσιόδρας, θα καεί στο πυρ το εξώτερον που θα ανάψουν οι κολασμένοι της γης, τους οποίους εκπροσωπεί… ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η επίθεση που εξαπέλυσε ο Θανάσης Καρτερός κατά του Σωτήρη Τσιόδρα έχει την υπογραφή του, αλλά δεν είναι αυστηρώς προσωπική, και λόγω της πρώην ιδιότητάς του, και λόγω του Μέσου που κατεχωρήθη. Όταν έχεις διατελέσει υπεύθυνος τύπου του Πρωθυπουργού, και όταν η συγκεκριμένη άποψή σου καταχωρείται στο κομματικό έντυπο, εκφράζεις ευρύ τμήμα του κόμματος και το δεσμεύεις.
Για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση των ημερών, που ποινικοποιήθηκε από τους αριστερούς ΣΥΡΙΖΑ και περιχώρων, τέτοιες δημοσιεύσεις δεν αποτελούν «ατομική ευθύνη».
Η ατομική ευθύνη στην οποία είχε αναφερθεί η κυβέρνηση για την αυτοπροστασία των πολιτών από τον κορωνοϊό, ερμηνεύτηκε ως εκδήλωση της… νεοφιλελεύθερης φιλοσοφίας της. Ηθελε λέει να εξατομικεύσει την ευθύνη των πολιτών για να απαλλαγεί των δικών της. Λογικό που το ερμήνευσαν έτσι, διότι ως γνωστόν στη φιλοσοφία τους δεν υπάρχουν πολίτες με ατομική ευθύνη. Υπάρχουν μάζες, τις οποίες κατευθύνει ο εκάστοτε Πατερούλης, είτε αυτός είναι σημαίνουσα προσωπικότητα (Ιωσήφ, Φιντέλ, Ενβέρ, Σαλόθ -των Ερυθρών Χμερ αυτός), είτε συλλογικά Πολιτ Μπυρό, που αναλαμβάνουν να τις κατευθύνουν, ως άμοιρες προσωπικών ευθυνών ενός εκάστου πολίτη.
Στα χνάρια της δικής τους λογικής, η επίθεση Καρτερού δεν είναι προσωπική ευθύνη, είναι ευθύνη του κόμματος στο οποίο ανήκει. Κατηγορεί τον Τσιόδρα ότι εμφανίζεται εκπρόσωπος της κυβέρνησης Μητσοτάκη «αντί να εκπροσωπεί τους ανθρώπους πρώτης γραμμής, τους παραπεταμένους από το σύστημα, τους πρόσφυγες, τους Ρομά, τους φυλακισμένους, τους απόκληρους».
Πλήρη ακατανοησία! Ο Τσιόδρας είναι ο επιστήμονας που ορίστηκε από την Πολιτεία με βάση την επιστημοσύνη του να προφυλάξει τον ελληνικό πληθυσμό στο σύνολό του, ανεξαρτήτως ταξικής διάρθρωσης (γιατί παρόλα όσα ταξικά προσδίδει στον ιό ο πλούσιος Παπαδημούλης, ο ιός έχει χτυπήσει και πρόσωπα των ανωτέρων οικονομικών στρωμάτων, αλλά ο σεβασμός των προσωπικών δεδομένων αποτρέπει τη δημοσίευση). Εν τούτοις ο πρώην διευθυντής του γραφείου τύπου του Μαξίμου, θα ήθελε ο κ. Τσιόδρας να λειτουργεί ως εκπρόσωπος ΜΚΟ, ή στην ανθρωπιστικότερη περίπτωση, ως η Μητέρα Τερέζα του κορωνοϊού.
Δεν κατανοεί ότι όσον αφορά τους απόκληρους, και γενικώς τις μειονοτικές ομάδες, δουλειά του Τσιόδρα είναι να επισείσει στους κρατικούς αρμόδιους τις παραμέτρους που μπορούν να καταστήσουν τον ιό πιο επικίνδυνο γι αυτές, ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία τους. Όχι να μιλάει ο ίδιος εκ μέρους τους ως κοινωνικός εκπρόσωπός τους.
Η πομπωδώς σαθρή απαίτηση Καρτερού, είναι και η ένδειξη γιατί τους νίκησε ο Μητσοτάκης. Δεν είναι μόνο που ήρθαν στην εξουσία εντελώς άσχετοι, που ενώ δεν είχαν διοικήσει περίπτερο, ανέλαβαν να διοικήσουν χώρα στην χειρότερη μεταπολεμική κρίση της.
Είναι που προσπάθησαν να διοικήσουν μέσα από το νεφελώδες σύννεφο των συνθηματολογικών δοξασιών που συζητούσαν στις κομματικές οργανώσεις, νομίζοντας ότι αυτό είναι η κοινωνία. Επειδή τους πίστεψαν οι αφελείς ότι είχαν το μαγικό ραβδί να βρουν λεφτόδεντρα για το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, και ότι μαεστρικά θα στραπατσάριζαν τον Σόιμπλε με το δημοψήφισμα, νόμισαν ότι ολόκληρη κοινωνία είχε αναθέσει την εκπροσώπησή της στους πρόσφυγες, τους φυλακισμένους και τους Ρομά. Είναι άλλο να ενδιαφέρεσαι για τις ομάδες αυτές, για την ευδαιμονία τους στις δύσκολες συνθήκες που διάγουν, και άλλο να θεωρείς ότι αυτοί αποτελούν την ελληνική κοινωνία.
Ετσι λειτούργησαν στον καιρό του αντιμνημονίου, έτσι με μίσος μεγάλωναν εδώ και δέκα χρόνια μια γενιά, και αυτό διαχέεται στα κοινωνικά δίκτυα. Υπάρχουν υποστηρικτές τους που μετρούν έναν -έναν τους νεκρούς, ελπίζοντας να ξεπεράσουν αυτούς του Ματιού «για να λογαριαστούμε μετά».
Ναι δεν πρέπει να τους χρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αυτούς επειδή τον υποστηρίζουν. Είναι όμως η νοοτροπία που καλλιέργησε και δείχνουν ότι ο Καρτερός δεν είναι μόνος. Αντανακλά τμήμα της εκλογικής βάσης. Και γιατί όχι, τμήμα της νοοτροπίας Τσίπρα. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν τα καταδίκασε αυτά, και πολύ περισσότερο δεν διέγραψε όσους κατά καιρούς χρησιμοποίησαν ρητορικές του μίσους, όσους απειλούν ότι μετά θα λογαριαστούμε μετά, όσους - αφού χειροκρότησαν «με κλάμα» το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο - θυμήθηκαν τον ανυπότακτο Καραϊσκάκη, και απειλούν την κοινωνία υιοθετώντας στην αθυροστομία του.
Αντιθέτως το έπραξε ο Μητσοτάκης, διέγραψε κάποιους που παραφέρθηκαν και βγήκαν εκτός πλαισίου. Μετά αναρωτιούνται γιατί τους πήρε φαλάγγι.
