Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δεν αποκάλυψαν κάτι που δεν ξέραμε, ούτε μας έκαναν πολύ σοφότερους.
Η Νέα Δημοκρατία κινείται πάντα κοντά στα ποσοστά των ευρωεκλογών, το ΠΑΣΟΚ όπως αναμενόταν με τα ήξεις -αφήξεις των «προοδευτικών κυβερνήσεων» όπου όλοι οι καλοί χωράνε, παρουσιάζει σημαντική πτώση, ο Σύριζα παραμένει στα ίδια δημοκοπικά χαμηλά, ο Κασσελάκης μάλλον ετοιμάζεται να κουνήσει μαντήλι και να ασχοληθεί πάλι με αστακοκάραβα και κερδισμένα εμφανίζονται μόνο τα κόμματα του λεγόμενου αντισυστημικού τόξου.
Ένα όμως εύρημα πέρασε σχεδόν απαρατήρητο.
Ένα 52% παρακαλώ, δηλώνει ότι επί Τσίπρα βρισκόταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση έναντι μόνο ενός 27% που δηλώνει το ίδιο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Το εύρημα είναι πραγματικά σοκαρίστηκα και εν πολλοίς ανεξήγητο.
Γιατί αν η παρούσα κυβέρνηση έχει μερικά δυνατά χαρτιά, ένα απ’ αυτά είναι αναμφισβήτητα η οικονομία.
Από το ’19 και μετά το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 40 ολόκληρες μονάδες και στο τέλος του ’26 θα είναι μικρότερο του ιταλικού.
Στα διετή και πενταετή ομόλογα, η Ελλάδα δανείζεται πια πιο φτηνά ακόμα κι από τη Γαλλία. Ποιος άραγε θα το φανταζόταν αυτό λίγα χρόνια πριν;
Η ανεργία από 17,5% το ’19 έπεσε στο 9%. Τα ναυπηγεία ξανάνοιξαν και έδωσαν δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους, μόνο το hub της Pfizer στη Θεσσαλονίκη απασχολεί πάνω από 1.400 ανθρώπους, το Ελληνικό σε πλήρη ανάπτυξη θα δημιουργήσει 75.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας ενώ αρκετοί Έλληνες που είχαν μεταναστεύσει στα χρόνια της κρίσης, αρχίζουν σιγά σιγά και επιστρέφουν.
Εξασφαλίστηκαν 36 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης με τα οποία φτιάχνονται υποδομές, δρόμοι, σχολεία, δικαστικά μέγαρα και αναβαθμίζονται νοσοκομεία και κέντρα υγείας, οι εξαγωγές έκαναν ρεκόρ με 50 δις, οι καταθέσεις αυξήθηκαν κατά 48 δις, οι τράπεζες εξυγιάνθηκαν, τα κόκκινα δάνεια μειώθηκαν, η παραοικονομία συρρικνώθηκε από το 30% στο 13%, ο τουρισμός έκανε νέο ρεκόρ τον προηγούμενο χρόνο με 36 εκατομμύρια αφίξεις και 23 δις έσοδα, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε τρεις φορές και σε δυο μήνες από τώρα θα αυξηθεί και τέταρτη, 50 φόροι και εισφορές μειώθηκαν και αύξησαν το διαθέσιμο εισόδημα, μισθοί στο δημόσιο και συντάξεις αυξήθηκαν πρώτη φορά μετά από 12 ολόκληρα χρόνια. Ενώ και η οικονομία μετράει 17 συνολικά θετικές αξιολογήσεις απ’ όλους τους μεγάλους διεθνείς οίκους την τελευταία εξαετία.
Ούτε λίγα τα λες όλα αυτά, ούτε βεβαίως αυτονόητα.
Υπάρχει προφανώς πρόβλημα με την ακρίβεια που επιμένει αλλά αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό και προέρχεται βασικά από τη διατάραξη της εφοδιαστικής αλυσίδας στα χρόνια της πανδημίας και την ενεργειακή κρίση και την εισβολή στην Ουκρανία που ακολούθησαν αμέσως μετά.
Η συνολική όμως εικόνα είναι απολύτως θετική και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο διεθνής Τύπος αφιερώνει συχνά διθυράμβους στο λεγόμενο «ελληνικό θαύμα».
Η Ελλάδα από failed state και παρίας της Ευρώπης, έβαλε επιτέλους τα δημοσιονομικά της σε τάξη και μπήκε για τα καλά στις ράγες της ανάπτυξης.
Και τότε πως εξηγείται η δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται στο πρόσφατο εύρημα ;
Μια εξήγηση είναι ότι όλη αυτή η πρόοδος δεν έχει ακόμη περάσει στην πραγματική οικονομία και θα πάρει λίγο ακόμη χρόνο για να συμβεί αυτό.
Μια άλλη ότι ο εγχώριος Τύπος και τα Μέσα εστιάζουν συνήθως σε αρνητικές ειδήσεις, παραβλέποντας τα πολλά θετικά. Το ίδιο φυσικά και με περισσή χαρά και η αντιπολίτευση.
Και μια άλλη ότι τα όποια επιτεύγματα δεν επικοινωνούνται σωστά από πλευράς κυβερνητικών υπευθύνων.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως μια μεγάλη μερίδα του κόσμου τείνει μάλλον να ξεχάσει ότι δέκα μόλις χρόνια πριν η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού και σώθηκε από θαύμα.
Λαός όμως που ξεχνά τα λάθη του και τις επώδυνες στιγμές της ιστορίας του, είναι θέμα χρόνου να τις ξαναζήσει. Και τότε ασφαλώς θα είναι άξιος της μοίρας του.
