Χθες ήταν η «Ημέρα της Γυναίκας». Φαντάζομαι ουδείς νουνεχής πολίτης θα περίμενε οι φεμινίστριες να διοργάνωναν πορεία στα γραφεία του ΚΚΕ διαμαρτυρόμενες για τα χυδαία - σεξιστικά σχόλια του γραμματέα του Κόμματος. Είναι γεγονός πως το Κόμμα τυγχάνει μιας ευρύτερης ασυλίας και ως εκ τούτου αυτές οι δηλώσεις του Δ. Κουτσούμπα δεν ενόχλησαν τις «προοδευτικές» γυναικείες συλλογικότητες.
Επίσης, υποθέτω πως ουδείς νουνεχής πολίτης θα περίμενε οι φεμινίστριες να έλεγαν μια κουβέντα για τις κακοποιημένες γυναίκες των κιμπούτς. Και πώς να πουν, αφού είναι με το μέρος των βιαστών - τρομοκρατών. Στις πορείες τους ανεμίζουν σημαίες της Παλαιστίνης και της Χαμάς.
Όλος αυτός ο χώρος των συλλογικοτήτων και των ομάδων κοινωνικής κριτικής και ακτιβισμού, τυφλωμένος από ένα ανεξήγητο μίσος για τον τρόπο ζωής μας συντάσσεται με αυτούς που θέλουν να τον καταστρέψουν. Δε βλέπουν πως οι αφιονισμένοι τρομοκράτες τους πρώτους που θα εξοντώσουν είναι αυτούς που οι «ευαίσθητες» συλλογικότητες των δυτικών κοινωνιών υπερασπίζονται.
Η δολοφονική επιδρομή στο φεστιβάλ Νόβα στις 7 Οκτωβρίου 2023, δεν προέκυψε. Δεν περνούσαν από εκεί τυχαία οι τρομοκράτες της Χαμάς και άρχισαν να δολοφονούν. Πήγαν εκεί, με τα αλεξίπτωτά τους γιατί γνώριζαν ποιοι έκαναν το πάρτι και τους δολοφόνησαν γιατί εκπροσωπούσαν αυτό που οι τρομοκράτες μισούσαν. Το Άλλο, τη διαφορετικότητα. Αν ζούσαν στη Γάζα θα τους πετούσαν από τις ταράτσες.
Όλα αυτά οι φεμινιστικές συλλογικότητες τα προσπερνούν. Ο αγώνας τους είναι ενταγμένος στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Κατά βάθος συμφωνούν με τον σ. Κουτσούμπα. Ο καπιταλισμός φταίει για την εκπόρνευση. Τα πάντα αφορούν τις παραγωγικές δυνάμεις και τις παραγωγικές σχέσεις. Αν αυτές ανατραπούν, θα αλλάξουν και οι συνειδήσεις.
Κάτι τέτοιο αποτυπωνόταν με έξοχο τρόπο στην ταινία του Ντάνιελ Εσπινόζα «Child 44», όπου στη Σοβιετική Ένωση, σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, ήταν αδιανόητο να υπάρχει ένας κατά συρροή δολοφόνος. Και αν παρ΄όλα αυτά υπήρχε, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα και για τους ελάχιστους που τολμούσαν να τη δουν!
Με τούτα και με κείνα ο φεμινισμός έχει χάσει το διεθνιστικό του μήνυμα. Δεν αγκαλιάζει τις γυναίκες όλου του κόσμου που βασανίζονται, δολοφονούνται, βιάζονται, αλλά μόνον αυτές που οι θύτες βρίσκονται στον δυτικό κόσμο. Οι άλλες, οι γυναίκες των κιμπούτς, οι γυναίκες του Ιράν, οι ομοφυλόφιλοι του ισλαμικών χωρών, άνδρες και γυναίκες, βρίσκονται έξω από την εμβέλεια της ευαισθησίας των φεμινιστριών των δυτικών κοινωνιών.
Συνεπώς, η απόλυτη σιωπή, μέχρις αναισθησίας, με την οποία αντιμετώπισαν οι ημεδαπές φεμινίστριες τις σεξιστικές δηλώσεις Κουτσούμπα - Σοφιανού - Παπαρήγα, δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Και ο Κουτσούμπας και ο Σοφιανός και η Παπαρήγα έχουν υψηλά ιδανικά και μπορεί να λένε και καμιά κουβέντα παραπάνω.
