Ο ξυλοδαρμός του καθηγητή στο αμφιθέατρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου την ώρα που δίδασκε μπροστά στα μάτια των φοιτητών επιβεβαιώνει την άνεση με την οποία δρουν ανενόχλητοι επί σειρά ετών οι γνωστοί - άγνωστοι στους χώρους των ΑΕΙ.
Είναι απόρροια της ασυδοσίας και της ευρέως διαδεδομένης αντίληψης που έχει καλλιεργηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες ότι στα πανεπιστήμια μπορεί να μπει όποιος θέλει και να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς τις παραμικρές επιπτώσεις.
Εντάσσεται στην ίδια λογική που θέλει κάθε παράνομη πράξη εντός πανεπιστημιακού χώρου να μην εκπλήσσει κανέναν, να καλύπτεται από ανοχή, ενίοτε και από μια πολιτική ομπρέλα.
Δείχνει πώς εκλαμβάνεται το... πανεπιστημιακό άσυλο, επιτρέποντας σε κάποιους να φυλάσσουν εκρηκτικούς μηχανισμούς σε «στέκια», σε άλλους να απειλούν και να μοιράζουν κηδειόχαρτα, όπως στην περίπτωση του Πρύτανη του ΑΠΘ ή ακόμη και να «κτίζουν» καθηγητές στο γραφείο τους, όπως παλαιότερα.
Το δείχνει η άνεση με την οποία έγινε η σημερινή επίθεση. Το μεσημέρι, εν ώρα μαθήματος στο αμφιθέατρο, επτά με δέκα άτομα τα οποία φορούσαν κουκούλες, εισέβαλαν ξαφνικά στην αίθουσα, εξύβρισαν και χτύπησαν το καθηγητή και εν συνεχεία αποχώρησαν ανενόχλητοι.
Η κυβέρνηση προχωρά στην εκπαίδευση των ανδρών της πανεπιστημιακής αστυνομίας με στόχο να είναι έτοιμοι να αναλάβουν μέσα στο 2022 τη φύλαξη των πανεπιστημίων. Η λειτουργία της δείχνει μονόδρομος ώστε να πάψει ο καθένας να έχει freepass στα πανεπιστήμια.
Είναι στα χέρια της να αποδείξει ότι εννοεί στην πράξη, όσα υποστηρίζει, δηλαδή την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου που αφορά την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ασφάλεια της ακαδημαϊκής κοινότητας, χωρίς εκπτώσεις.
Η σημερινή επίθεση μέρα μεσημέρι σε ένα αμφιθέατρο δεν είναι το μόνο περιστατικό τον τελευταίο χρόνο. Η μαύρη λίστα βίας στα ΑΕΙ είναι μεγάλη. Πιο τρανταχτή περίπτωση το τελευταίο χρόνο η διαπόμπευση του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η αστυνόμευση είναι η μια πτυχή του προβλήματος, η άλλη αφορά την καταδίκη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτοί που συλλαμβάνονται αθωώνονται, γιατί δεν εμφανίζονται οι μάρτυρες. Για τα περισσότερα περιστατικά, δεν γνωρίζουμε τι συνέβη μετά. Διότι στο ακροατήριο, όταν δεν τολμούν να παρουσιαστούν οι μάρτυρες, τότε οι κατηγορούμενοι αθωώνονται.
Όσο το πανεπιστήμιο παραμένει στα χέρια αυτών των ομάδων και όσο επικρατεί ατιμωρησία, τόσο οι καθηγητές και οι πρυτάνεις θα παραμένουν – στη μεγάλη πλειονότητα - συμβιβασμένοι. Η κατάσταση θα επιδεινώνεται και όλοι εκείνοι οι νέοι, ερευνητικά ενεργοί και καταξιωμένοι, που μπορούν να βρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και ελευθερίας του λόγου, θα μετακομίζουν στο εξωτερικό.
