Ο κ. Μηταφίδης δεν είναι κανένας τυχαίος. Είναι εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς με αντιδικτατορική δράση ως τροτσκιστής και μονίμως παρών σε όλες τις διεργασίες που συντελούνταν σε αυτόν το χώρο από τη Μεταπολίτευση και μετά. Σήμερα υψηλόβαθμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, ό,τι λέει έχει τη σημασία του. Προχθές ξεσπάθωσε κατά της νομιμότητας που τη χαρακτήρισε «λεγκαλισμό».
Αυτός είναι ένας περιφρονητικός χαρακτηρισμός για τη νομιμότητα που χρησιμοποιούν οι μαρξιστές. Ο κ. Μηταφίδης ζήτησε από το κοινό του να σταματήσει να σέβεται όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας γιατί όπως είπε υπάρχουν «αποφάσεις και αποφάσεις».
Αν κατάλαβα καλά πρότεινε να δεχόμαστε μόνον τις αποφάσεις με τις οποίες συμφωνούμε.
Μη νομίσετε πως αυτές οι ακραίες θέσεις απορρέουν από τον επαναστατικό χαρακτήρα του αειθαλούς Τριαντάφυλλου Μηταφίδη. Μη νομίσετε πως έχουν σχέση με το τροτσκιστικό παρελθόν του. Αυτά πιστεύει και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών που συγκροτούν τον ιστορικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς δεν το λένε, αν και όταν κυβερνούσαν έκαναν τα πάντα για να υπονομεύσουν την ελληνική Δικαιοσύνη.
Αυτό που τους ενόχλησε αυτές τις ημέρες ήταν η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για τα αρχαία του σταθμού της Βενιζέλου στο μετρό της Θεσσαλονίκης. Δεν δικαίωσε τις θέσεις τους και ελήφθη με οριακή πλειοψηφία. Αυτός ο συνδυασμός οδήγησε ακόμα και σοβαρά άτομα σε έναν αντιθεσμικό παραλήρημα. Εννοείται πως αν η οριακή πλειοψηφία υιοθετούσε τα δικά τους επιχειρήματα για την παραμονή των αρχαίων στο σταθμό θα πανηγύριζαν για την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
Νομίζω ότι είναι αυτονόητο πως όλες οι δικαστικές αποφάσεις γίνονται σεβαστές ανεξαρτήτως της πλειοψηφίας που τις διαμόρφωσε. Αλίμονο αν οι οριακές πλειοψηφίες συνιστούσαν λόγο αμφισβήτησης μιας απόφασης. Και τρισαλίμονο αν η νομιμότητα οριζόταν από το «περί δικαίου αίσθημα».
Ως γνωστόν το δημοκρατικό πολίτευμα διαθέτει πολλούς αρμούς οι οποίοι το δένουν στέρεα. Όσοι αρμοί και αν αλωθούν, οι υπόλοιποι μπορούν να αποτρέψουν την απόπειρα θεσμικής εκτροπής. Γι’ αυτό και σε μια δημοκρατία είναι αδύνατον να καταληφθούν όλοι οι αρμοί της εξουσίας.
Αυτό το είχαν αντιληφθεί οι θεωρητικοί του μαρξισμού και μιλούσαν για «το τσάκισμα» του αστικού κράτους. Την κατάρρευση του με ένα συντριπτικό χτύπημα, έξω από τις θεσμικές διαδικασίες του πολιτεύματος.
Θα μου πείτε ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία μας; όχι βέβαια. Αλλά στο βαθμό που αυτά τα οποία υποστηρίζει εκφράζουν και τον ιστορικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, ναι εν δυνάμει αποτελούν απειλή.
Όταν τον Ιανουάριο του 2015 κάποιοι ελάχιστοι διαβλέπαμε πού θα μας οδηγούσαν οι τυχοδιωκτισμοί της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επικρατούσε μια γενικευμένη μακαριότητα. Μάλιστα, κάποιοι ανοηταίνοντες από το φιλελεύθερο χώρο μας θεωρούσαν ακραίους αντικομμουνιστές. Όλοι αυτοί, πριν από έξι χρόνια, τέτοιες μέρες έτρεχαν και δεν προλάβαιναν με το «μένουμε Ευρώπη».
Συνεπώς, ας μην υποτιμούμε ακόμα και τις πιο ακραίες θέσεις των ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά που λένε τα πιστεύουν και σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, όταν θα επανέλθουν στην εξουσία «η δεύτερη φορά Αριστερά θα είναι αλλιώς».
