Η κυβέρνηση προς έκπληξιν και των Ευρωπαίων, επέδειξε αξιοσημείωτα ανακλαστικά στα δύο μέτωπα που ενέσκηψαν ξαφνικά με μορφή θύελλας. Το μεταναστευτικό στον Έβρο, όπου ακόμη καθημερινά εκεί πάνω δίδονται ξεχασμένες μάχες, και την πανδημία του κορονοϊού. Κοινό χαρακτηριστικό, πριν καν και τον σχεδιασμό, ήταν η αποφασιστικότητα.
Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού ένιωσε σιγουριά καθώς βρίσκεται στην επόμενη φάση ωρίμασης. Τελείωσαν τα μεγάλα αφηγήματα του… Αλέξανδρου και της ηρωικής παραζάλης που θα έκοβε με το σπαθί τον γόρδιο δεσμό του χρέους, και όλα τα νεφελώδη αφηγήματα που διακινήθηκαν επί χρόνια. Κατανόησε ότι ουδείς σου χρωστάει σε αυτή την σκληρή ζωή και ουδείς σου χαρίζει.
Άλλωστε είναι και ντροπιαστικό για την περηφάνια ενός λαού να περιμένει να του χαρίσουν. Η «ένοπλος επαιτεία» (στην πρόσφατη… Αλεξανδρινή έκδοση ήταν «θα φύγουμε από την ΕΕ), δοκιμάστηκε πριν 130 χρόνια από τον Δηλιγιάννη, και ουδέν πέτυχε. Αλλά στην Ελλάδα η μνήμη είναι κοντή και επιλεκτική.
Ωστόσο το ότι ο λαός επιδοκιμάζει την παρούσα πολιτική της κυβέρνησης, ότι νιώθει ασφάλεια και εν πολλοίς εκφράζει ανακούφιση που στη διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται η ΝΔ και όχι το τσούρμο του Αλέξη, δεν είναι επιταγή εμπιστοσύνης αορίστου χρόνου.
Σε αναπνευστήρα αυτές τις ημέρες δεν μπαίνουν μόνο οι προσβληθέντες ηλικιωμένοι από τον κορονοϊό. Μπαίνει και η εθνική Οικονομία, καθώς πολλές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν, άλλες υπολειτουργούν, αλλά και όσες λειτουργούν σύντομα δε θα έχουν αγοραστικό κοινό για να διαθέσουν την παραγωγή τους, σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο.
Πολλές επιχειρήσεις θα υποπέσουν σε λήθαργο, εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους σε παγκόσμιο επίπεδο, και φυσικά στη χώρα μας. Οι λίγοι θάνατοι – για όσους αξιολογούν αρνητικά τα περιοριστικά μέτρα, αποτιμώντας τα σε οικονομικό και παραγωγικό αντίκρισμα – θα έχουν μια κάποια θετική αντανάκλαση στον τουρισμό μας. Μικρή όμως. Είναι λογικό ότι οι τουρίστες θα αποφύγουν την Ιταλία και την Ισπανία, και θα προτιμήσουν την σχετικώς «ακίνδυνη» μολυσματικώς Ελλάδα, αλλά δεν θα είναι πολλοί αυτοί. Ηδη οι αρμόδιοι προβλέπουν κάμψη κατά 50%. Με το δεδομένο ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία, η δύσμοιρος τύχη της για φέτος είναι δεδομένη.
Ο «μαύρος κύκνος» θα απλώσει τα φτερά του και θα σκιάζει τις ζωές των ανθρώπων. Η κρατική βοήθεια όσο πλουσιοπάροχη και αν είναι δεν θα αρκεί, πολύ περισσότερο δεν θα αρκεί με τις δυνατότητες μια πληγωμένης χώρας. Και ακόμη χειρότερα που με τις αλχημιστικές γελοιότητες των «αριστερών» μαθητευόμενων μάγων - εξουσιαστών, χάθηκαν δεκάδες δις από την ελληνική οικονομία και αφελληνοποιήθηκαν οι τράπεζες που θα μπορούσαν να στηρίξουν τώρα.
Η κυβέρνηση στο δυστοπικό τοπίο της μετεπανδημιακής ύφεσης, δεν θα βρει συμπαραστάτες. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ ακονίζει τα δόντια του. Το «μετά θα λογαριαστούμε» δε είναι η προειδοποίηση κάποιων θερμόαιμων ανεγκέφαλων troll. Θα το πιστεύαμε αν δεν ακούγαμε τον πολλά βαρύ Πολάκη να το επαναλαμβάνει στον κομματικό ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ, και τον πασόκο Τόσκα να ανασύρει από τη λήθη μια φράση του Αλέξη από το 2015 «θα τους ξεμπροστιάσουμε».
Η δε επίσημη γραμμή του κόμματος, ευκαιρίας δοθείσης με την αφορμή τον κορονοϊού όπως εκφράζεται από τον εκπρόσωπο του κόμματος Χαρίτση, είναι μια εύκολη λαϊκίστική αποθέωση του δημοσίου συστήματος υγείας, καθώς και της απαίτησης για την υποχρέωση του κράτους να καλύψει πάσα δυσχέρεια των πολιτών - ανεξαρτήτως των δυνατότητων που οι ίδιοι κληροδότησαν.
Ο υποφαινόμενος ιδεολογικά συναινεί εν πολλοίς, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιούται δια να ομιλεί - όπως θα έλεγε κάποιος μακαρίτης. Άφησε μια χώρα αποδυναμωμένη, χωρίς τράπεζες και χωρίς δημόσια περιουσία (για 99 χρόνια θυμίζουμε ). Αλλά με τη λεοντή του αριστερού που πάντα έχει δίκιο, τολμάει ήδη να κουνάει το δάχτυλο χωρίς στοιχειώδη αυτοκριτική, ενώ μόλις περάσει η πανδημία θα γίνει επιθετικότερος.
Το καλοκαίρι με την μεσογειακή ξενοιασιά θα περάσει, όπως και να’ ναι . Όμως το φθινόπωρο θα έρθει δυσάρεστο και θα επωάσει συγκρούσεις. Το σκηνικό θα έχει άλλο φόντο, βαθύ γκρίζο, και η κυβέρνηση θα έχει να πάρει αποφάσεις….
