Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το πολιτικό σόου του νέου αρχηγού του Σύριζα. Έχει αντικαταστήσει το πουκάμισο χωρίς γραβάτα του Αλέξη Τσίπρα με το αθλητικό μπλουζάκι, το αγωνιστικό παρελθόν των πανεπιστημιακών καταλήψεων με τη φοίτηση του σε αμερικανικά Πανεπιστήμια και το «περπάτημα» στη Γένοβας με κάποιες θολές επιχειρηματικές κινήσεις. Πέραν τούτων, ουδέν.
Πίσω από αυτό το σόου υπάρχει το απόλυτο πολιτικό μηδενικό. Το ίδιο πολιτικό μηδενικό που είχε κάνει την εμφάνισή του πριν από εννέα χρόνια, στις 18 Μαρτίου του 2015. Όταν η εφημερίδα του Σύριζα, η Αυγή είχε στην ψηφιακή της έκδοση, ως πρωτοσέλιδο: «Το Grexit είναι προτιμότερο από ένα τρίτο Μνημόνιο».
Η ομάδα γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία δεν είχε ούτε την παραμικρή επαφή με τον πραγματικό κόσμο, ούτε τη στοιχειώδη αντίληψη για το πως λειτουργεί η οικονομία, είχε ανακαλύψει ξαφνικά ότι η κοσμοθεωρία της, ήταν καλή για τα καφενεία και τα εσωκομματικές συνελεύσεις. Αλλά ήταν εντελώς ανεπαρκής για να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας. Και αντί αυτή η παραδοχή να αναστείλει τις εμμονικές και ιδεοληπτικές εκρήξεις της κυβέρνησης Σύριζα – ΑNΕΛ, οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο. Στην πλήρη σύγκρουση.
Έτσι η Αυγή έγραφε ότι αν τα πράγματα φτάσουν στο έσχατο σημείο, και το δίλημμα είναι «Τρίτο Μνημόνιο ή Grexit», η απάντηση μιας κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας επ’ ουδενί δεν μπορούσε να είναι «Τρίτο Μνημόνιο».
Σύμφωνα με την Αυγή, ο βασικός λόγος που αν τα πράγματα έφταναν στο όριο, δεν μπορούσε να αποτελέσει επιλογή το τρίτο Μνημόνιο, δεν ήταν αυστηρά οικονομικός. Το τρίτο Μνημόνιο θα σήμανε σύμφωνα με τον Σύριζα μια άνευ προηγουμένου ταπείνωση του λαού, ιδιαίτερα σε μια στιγμή που οι εκλογές είχαν φέρει έναν άνεμο ελπίδας και ανάτασης. Διότι «ένας λαός ταπεινωμένος όχι μόνο δεν μπορεί να σταθεί πολιτικά αξιοπρεπής μέσα στην Ευρώπη, αλλά ούτε και να φανεί δημιουργικός στο οικονομικό πεδίο – η ψυχολογία συνιστά βασική πτυχή της οικονομικής δραστηριότητας. Ο ταπεινωμένος λαός θα βυθιστεί στον κυνισμό και στην απάθεια, με κίνδυνο να στραφεί στις δυνάμεις του φασιστικού σκότους. Παράλληλα, η ταπείνωση του ελληνικού λαού θα ενταφιάσει την αριστερή ελπίδα σε όλη την Ευρώπη».
Μάλιστα. Και για «μην ενταφιαστεί η αριστερή ελπίδα», ο Αλέξης Τσίπρας με τον Πάνο Καμμένο και όλη την ηγετική ομάδα του Σύριζα προτίμησαν να ενταφιάσουν την Ελλάδα. Και την ίδια στιγμή που με ξέχειλη υπερηφάνεια, ο Σύριζα αγωνιζόταν για την επιβίωση της αριστερής ελπίδας και του «σεβασμού της λαϊκής εντολής», οι εταίροι, οι δανειστές, οι αγορές και όλος ο κόσμος, διαπίστωναν τον κίνδυνο της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, λόγω ατυχήματος από την πλευρά των «κλόουν» που κυβερνούσαν την Ελλάδα, όπως βλέπουμε στο ακόλουθο πρωτοσέλιδο του marketwatch.
Έχουν περάσει εννέα χρόνια και ο Στέφανος Κασσελάκης πουλάει σήμερα ένα προϊόν αναβαθμισμένο. Ένα νέο Σύριζα, ψηφιακό που ουδεμία σχέση έχει με τον Σύριζα της περιόδου 2015 – 2019. Ένα Σύριζα χωρίς παρελθόν, χωρίς ιδεολογικές γραμμές και αναστολές, χωρίς κομματικές δομές, χωρίς κόκκινες γραμμές.
Ένα Σύριζα, του οποίου ο αρχηγός είναι ένας επιχειρηματίας που είχε πουλήσει τις επιχειρήσεις του τον Μάρτιο του 2023, για να έλθει και να σώσει τον τόπο από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά όπως αποδείχθηκε, τις είχε διατηρήσει μέχρι τον Δεκέμβριο του 2023 για να δανειοδοτήσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του κόμματος του. Όμως όπως φάνηκε και στο συνέδριο του Σύριζα, ο Στέφανος Κασσελάκης σκοπεύει να πωλήσει τις επιχειρήσεις του, εάν οι νομικοί του σύμβουλοι τον συμβουλεύσουν σχετικά. Ακολουθώντας ένα νόμο τον οποίο ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει ως αντισυνταγματικό.
Πέραν αυτής της τραγελαφικής ιστορίας των επιχειρήσεων Κασσελάκη που πωλούνται αλλά δεν πωλούνται, που πουλήθηκαν αλλά δεν πουλήθηκαν, το μότο του νέου αρχηγού του Σύριζα είναι ότι έχει καθαρά χέρια, ότι δεν θα μας προδώσει ποτέ, ότι σέβεται τη λαϊκή εντολή, ότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα των πολλών και λέει «όχι» στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων.
Αυτά όμως τα είχαμε διαβάσει αυτούσια και στο μανιφέστο: «Το Grexit είναι προτιμότερο από ένα τρίτο Μνημόνιο». Και τότε «οι κυρίαρχες δυνάμεις της ευρωπαϊκής συντήρησης που ήθελαν να συντρίψουν πολιτικά τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ για να δολοφονήσουν εν τη γενέσει του ένα εναλλακτικό πολιτικό παράδειγμα με πανευρωπαϊκή ακτινοβολία, χτύπησαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να τελειώσουν με το Podemos και το Sinn Fein.» Συγκρουσιακό παραλήρημα.
Κόντεψε να διαλυθεί η χώρα από το 2015 μέχρι το 2019, αλλά τελικά σώθηκε. Η συντριβή του Αλέξη Τσίπρα πήρε λίγο περισσότερο χρόνο. Και μέσω της πλήρους αποκαθήλωσης του, εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης με το ίδιο συγκρουσιακό προφίλ. Και η ροπή προς τις συγκρούσεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη.
