Αποκλείεται οι σοβαροί επικοινωνιολόγοι, δημοσκόποι, δημοσιογράφοι που συμβουλεύουν τον κ. Τσίπρα για τη στρατηγική και την τακτική που πρέπει να ακολουθήσει έως τις εκλογές, να μην του έχουν επισημάνει ένα από τα βασικά του ελλείμματα σε σχέση με τον Κ. Μητσοτάκη. Την αξιοπιστία.
Η οποία αξιοπιστία, απλοϊκά για τους περισσότερους ψηφοφόρους, συνίσταται σε αυτά που υποσχέθηκε ευρισκόμενος στην αντιπολίτευση και που τελικώς έπραξε, ως πρωθυπουργός.
Σε εκείνα που προβλέπει με ακλόνητη βεβαιότητα ως αρχηγός της αντιπολίτευσης ότι θα συμβούν και σε αυτά που τελικά συμβαίνουν.
Αντί να φροντίζει να απαλύνει τις εντυπώσεις, τις μεγεθύνει με άστοχες δηλώσεις και διαρκείς υπομνήσεις. Ζώντας από και για τη μάχη με τον «εχθρό του», παραμελεί να καλύψει τις ουσιαστικές ελλείψεις του, εξαντλώντας τα αποθέματα της αναποτελεσματικής - όπως αποδεικνύεται - μεθόδου της παραπλάνησης και εξαπάτησης.
Παραμονές των Χριστουγέννων ο κ. Τσίπρας βρέθηκε στον Κορυδαλλό, σε μια απ’ αυτές τις σχεδόν κωμικά σκηνοθετημένες βόλτες – αποδίδω το κωμικές σε κάθε αντίστοιχη εκδήλωση ανεξαρτήτως του πολιτικού προσώπου – και αντάλλαξε… αυθορμήτως διάφορες σκέψεις με …απλούς ανθρώπους.
Ακούστηκε να λέει «εάν ήμουν πρωθυπουργός σε μια χώρα όπου το 85% θα χρειαζόταν ‘food pass’ για να ζήσει, όχι δεν θα είχα μούτρα να πανηγυρίζω, αλλά ούτε και να κυκλοφορώ στον δρόμο».
Στην απόλυτη υπερβολή να δείξει ότι η κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία πένεται και υποφέρει και οι ολίγοι ολιγάρχες καλοπερνάνε, ξοδεύει κι άλλο από την ελλειμματική αξιοπιστία του.
Γίνεται αφερέγγυος ακόμη και ως απλός παρατηρητής της πραγματικότητας.
Προβλέπει ξανά και ξανά και περιγράφει ένα κοινωνικό Αρμαγεδδώνα, που όμως δεν του κάνει τη χάρη να προκληθεί ως αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών.
Κλέβει ατάκες από τις προεκλογικές ομιλίες του Κ. Μητσοτάκη και του Κ. Χατζηδάκη το 2019 δηλώνοντας…εντίμως ότι δεν μπορεί να κάνει θαύματα!
Προσθέτει τις πασπαρτού λέξεις «δικαιοσύνη» και «ελπίδα», περιγράφει ένα «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» μια αναδιανομή του πλούτου. Υπόσχεται μειώσεις στο ΦΠΑ και στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης, που όταν ήταν πρωθυπουργός τις είχε αποκλείσει διότι θα τις καρπώνονταν όπως έλεγε οι ολιγάρχες. Υποσκάπτει επίμονα την αξιοπιστία του.
Επιπλέον, για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει το «εάν ήμουνα πρωθυπουργός θα ντρεπόμουν».
Υπήρξε πρωθυπουργός. Ο ισχυρότερος και μακροβιότερος εν μέσω μνημονιακής περιόδου. Ένα από τα χειρότερα ελαττώματα που επέδειξε ως κυβερνήτης και αρχηγός της πλειοψηφίας, ήταν και η έλλειψη αισχύνης.
Ντροπής επί το λαϊκότερον. Πιθανόν να ήταν διαφορετική η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική του κ. Τσίπρα ακόμη και σήμερα, εάν υπήρχε ειλικρινές αίσθημα ντροπής για μια σειρά από επιλογές, παραπλανήσεις και συμπεριφορές. Ίσως να ήταν λιγότεροι σκληροί οι επικριτές των πεπραγμένων του και λιγότερο ανθεκτικό το ΑντιΣύριζα μέτωπο.
