Ο παλιός ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο αρχαϊκός ΣΥΡΙΖΑ των Ν. Κωνσταντόπουλου και Αλ. Αλαβάνου, όπως και το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά, ήταν οι πλέον ανεκτικοί φορείς στη δημοσιογραφική κριτική. Στην καλύτερη περίπτωση αντιλαμβάνονταν την κριτική ως υποχρέωση των δημοσιογράφων, στη χειρότερη ως εντεταλμένη από τα αφεντικά τους. Και στις δύο περιπτώσεις την αναγνώριζαν ως δικαίωμα.
Ήταν εντυπωσιακό και τιμητικό για τους δύο χώρους, ότι η όποια σκληρή πολιτική κριτική, δεν διατάρασσε τις επαγγελματικές σχέσεις των στελεχών τους και των δημοσιογράφων. Αναγνώριζαν το «ο καθείς και η δουλειά του».
Ώσπου ήρθε ο Τσίπρας με την ολοκληρωτική στόχευση (Ινστιτούτο Φλωρεντίας, γάτα Ιμαλαίων, καταγγελίες Κοντομηνά, κ.α.) και τη σταλινική νοοτροπία του όστις μη μεθ’ ημών, καθ’ ημών. Η κριτική έγινε αποδιοπομπαία και «ύποπτη», οι κριτικοί δημοσιογράφοι έγιναν εχθρός – λαός που έπρεπε να καταπολεμηθεί, να απαξιωθεί, να τρομοκρατηθεί, δια της προσωπικής σπιλώσεως. Με τελικό σκοπό να αυτοφιμωθεί.
Όλα φαίνονταν περασμένα (όχι ξεχασμένα) μέχρι που ενέσκηψε το νέο φιντάνι, που θα έλεγε και ο Κουτσούμπας, ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, που σε έξι μήνες θέλησε να γίνει και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμά του φυσικά. Εναπόκειται στα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ η αξιολόγησή του.
Όμως άρχισε να αντιγράφει τις τακτικές των Συριζαίων. Κάθε αυτονόητη κριτική για το γεγονός ότι πριν δείξει έργο στον θώκο για τον οποίο τον ψήφισαν οι δημότες της Αθήνας, θέλησε να γίνει και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ήταν κατ΄ αυτόν εντεταλμένη από το Μαξίμου!
Δεν το κυκλοφορούν μόνο κατ’ ιδίαν οι συνεργάτες του ή τα ανώνυμα τρολ στα σόσιαλ μίντια. Το ισχυρίζονται και επώνυμα στελέχη που έχουν ταχθεί παρά τω πλευρώ του!
Δεν ξέρουμε και δεν μας νοιάζει πόσο τον φοβάται το Μαξίμου και έβαλε δημοσιογράφους να τον πολεμήσουν. Η καραμέλα χρησιμοποιείται διά πάσαν χρήσιν, και όσοι την επιστρατεύουν νομίζουν ότι έτσι αποδυναμώνουν την ορθότητα της κριτικής (εναντίον του γράφοντος π.χ. το χρησιμοποίησε προβεβλημένος αριστερός συνταγματολόγος).
Χθες ο σκιτσογράφος Ανδρέας Πετρουλάκης σε σκίτσο στην Καθημερινή παρουσίαζε τον Δούκα να φεύγει από την ΕΡΤ, αφού είχε καταθέσει στεφάνι στο λεγόμενο… «μνημείο νεκρών της ΕΡΤ». Συνεργάτες του Δούκα διέδιδαν ότι τον παρουσίασε ως... νεκρό. Αναγκάστηκε ο σκιτσογράφος να διευκρινίσει ότι τον παρουσίασε «ολοζώντανο και ψιλοσυριζαίο» (κάτι που είχαμε καταλάβει όσοι το είδαμε, εκτός από τους νοσηρούς διαστρεβλωτές, συνεργάτες του Δούκα).
Και είναι απορίας άξιον καθώς μεταξύ των συμβούλων του είναι ο Χρήστος Πρωτόπαπας. Ο Χρήστος, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είχε δείξει μέγιστη ανεκτικότητα. Ποτέ δεν κατηγόρησε δημοσιογράφους - που του έψηναν το ψάρι στο χείλι στο καθημερινό μπρήφινγκ - ως φερέφωνα άλλων κομμάτων (ο γράφων έχει ιδίαν πείραν). Είπαμε, ο καθείς και η δουλειά του.
Ο Δούκας όμως δεν σταμάτησε στους δημοσιογράφους. Χθες μέσω ανάρτησης εξαπέλυσε επίθεση και κατά «στενών συνεργατών» του Νίκου Ανδρουλάκη, ότι του επιτίθενται λέει «με τη ρητορική της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς» και αναπαράγουν «αυτούσια τη λάσπη που τροφοδοτεί το Μαξίμου» εις βάρος του. Κάνει δε λόγο για «ακραία εργολαβία δολοφονίας χαρακτήρα» του.
Και γιατί όλα αυτά; Γιατί, όπως λέει ο ίδιος, «ενόχλησα, ειδικά μετά το debate, γιατί απάντησα σε όλες τις ερωτήσεις που δέχτηκα και κατέθεσα συγκεκριμένες προγραμματικές προτάσεις»! Κάλεσε δε τον Ν. Ανδρουλάκη «να πάρει θέση αλλιώς θα είναι συνυπεύθυνος»!
Το επιτελείο του Ανδρουλάκη απάντησε ότι κανένας συνεργάτης του «δεν έχει φερθεί με ανάρμοστο τρόπο εναντίον κανενός υποψηφίου». Έκανε έκκληση να περιφρουρηθεί «μια διαδικασία που οι πάντες αναγνωρίζουν ότι εξελίσσεται σε κλίμα πολιτικού πολιτισμού» Και συνέστησε: «Ας μην ψάχνουν κάποιοι σωσίβιο στην τεχνητή πόλωση».
Για τεχνητές εντάσεις έκανε λόγο και ο έτερος υποψήφιος, Παύλος Γερουλάνος, τονίζοντας ότι ουδείς δικαιούται να υπονομεύσει τον «συντεταγμένο και πολιτισμένο τρόπο με τον οποίο διεξήχθη το ντιμπέιτ». Και κατέληξε: «Απαιτείται σοβαρότητα και αίσθημα ενότητας από όλους. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης, στο ίδιο κόμμα θα είμαστε».
Κατευναστικά παρενέβη στο «επεισόδιο» και η Άννα Διαμαντοπούλου, με μια λιτή ανάρτησή της στο «Χ»: «Σύντροφοι, προσοχή μην κολλήσουμε ΣΥΡΙΖΑ»…
Δεν ξέρουμε αν ο Δούκας πιστεύει πως με τη θυματοποίηση θα συσπειρώσει πασοκικό κοινό, ή δημιουργεί δικαιολογητικό επιχείρημα σε περίπτωση αποτυχίας του.
Πάντως, αυτή συμπεριφορά ΠΑΣΟΚ δεν είναι. Συνεχίζει τις νοσηρές, εχθροπαθείς εποχές του ΣΥΡΙΖΑ.
