Κάντε Πάσχα αναγνώστες μου, και αφήστε τις δυσκολίες, τις αναλύσεις και τις μουρμούρες για την άλλη βδομάδα. Το δικαιούμαστε, του κερατά, όλοι μας. Ανεξαρτήτως αν είμαστε Νεοδημοκράτες, Συριζαίοι, Κιναλίτες ή τίποτα. Ας σουβλίσουμε το δύστυχο το αρνάκι που θυσιάστηκε για χάρη μας και ας κάνουμε παρεάκι γύρω του, έχουμε καιρό και για να αναλύσουμε την παγκόσμια αναταραχή και για να πιαστούμε από τα πέτα. Αν το καλοσκεφτούμε άλλωστε, είμαστε μια γενιά που έχει περάσει του Χριστού τα πάθη. Δεκαπέντε χρόνια τώρα μας δέρνουν καταιγίδες.
Από το 2008 ξεκίνησε η αναταραχή κι ακόμα να κοπάσει. Όλο καινούρια φασούλια βγαίνουν στον δρόμο μας, από το δόξα τον Θεό στο Παναγιά βόηθα είμαστε. Κάθε κρίση είναι χειρότερη απ' την προηγούμενη κι όλες στο κεφάλι μας ξεσπάνε. Μια μέρα να χαρούμε δεν βρήκαμε. Ειδικά στην Ελλαδίτσα μας που πέραν των γενικών δυσκολιών έχουμε το συνήθειο να σπάμε και τα κεφάλια αναμεταξύ μας, τα πράγματα παροξύνονται ευκολότερα από κάθε άλλο μέρος του κόσμου.
Λίγες στιγμές έχουμε να τα παραμερίζουμε όλα αυτά και να χαιρόμαστε ανέμελα για μερικές ώρες, δίχως να κοιτάμε με μισό μάτι τον διπλανό μας. Ας τις χαρούμε λοιπόν αυτές τις λίγες ώρες και από Τρίτη-Τετάρτη, εδώ θα είμαστε πάλι να βγάλουμε τα απωθημένα μας και να ρίξουμε το φαρμάκι μας ο ένας στον άλλον. Εξάλλου, σε οιονεί προεκλογική περίοδο μπαίνουμε, θα χορτάσουμε αντιπαράθεση, βρίσιμο και fake news. Ας μην χαραμίσουμε και το Πάσχα μ' αυτά.
Και μην μου αρχίσετε τις φιλοσοφίες για το πόσο δύσκολα περνάμε και για το πώς τα βγάζουμε πέρα. Σε όλα θα συμφωνήσω, αλλά θα υπενθυμίσω και στους καλόγνωμους και στους κακόβουλους ότι πάντα τούτος ο τόπος μέσα σε δυσκολίες πορευόταν. Πόλεμοι, φτώχειες, κρίσεις και προσφυγιές μας δέρνανε συνεχώς, πλην τα Πάσχα μας, τα Χριστούγεννα μας, οι Καθαροδευτέρες και οι Δεκαπενταύγουστοι μας βοηθούσαν να ξεφεύγουμε και να επιβιώνουμε ως έθνος και ως λαός.
Οπότε ας το κάνουμε και φέτος. Δίχως μάσκες θα είμαστε, διάολε κι αν πια αυτό το θεωρούμε δευτερεύον, σας θυμίζω ότι πέρσι τέτοιο καιρό οι εμβολιασμένοι με τους ανεμβολίαστους δεν κάθονταν στο ίδιο τραπέζι. Φέτος έχουμε το ρεύμα και τις ακριβές βενζίνες, εντάξει, αλλά πάντα κάτι θα έχουμε να μας βασανίζει. Ας μην τους επιτρέπουμε να μας χαλάνε διαρκώς τις στιγμές μας. Η ζωή είναι μικρή, ας τη χαρούμε όπως και όποτε μπορούμε. Άντε, καλό Πάσχα αναγνώστες μου.
