Με τον Κανένα να εξακολουθεί να ξεπερνά στις προτιμήσεις των πολιτών τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Ανδρουλάκη να παρουσιάζει μια αυξητική δημοσκοπική τάση, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βιώνει μια πολιτική μοναξιά που ξεκινά από τη θέση του στο κοινοβουλευτικό τόξο και φτάνει στο επίπεδο της Κουμουνδούρου. Η αλλοπρόσαλλη στάση και η τοξικότητα που εκπέμπεται από το επιτελείο καθιστούν αποτρεπτική την προσέγγιση ακόμη και από στελέχη που στάθηκαν στο πλευρό του ακόμη και μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος.
Η λεγόμενη ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να απαρτίζεται από στελέχη που εντάσσονται στην τάση των προεδρικών. Παππάς, Σπίρτζης αλλά και Πολάκης, είναι τα πρόσωπα με τα οποία καθορίζεται η γραμμή του κόμματος με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και τον Νάσο Ηλιόπουλο σε ρόλο προώθησης των θέσεων και των αποφάσεων που λαμβάνονται από μια κλειστή ομάδα.
Την ίδια ομάδα που λειτούργησε την περίοδο 2011 – 2014 αξιοποιώντας την αγανάκτηση των πολιτών από τα μνημόνια, επένδυσε στο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» και οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στις καρέκλες της εξουσίας. Την ίδια όμως ομάδα που οδήγησε και στις τρεις διαδοχικές ήττες του 2019 έχοντας ταυτόχρονα καθηλώσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τις εθνικές εκλογές και μετά σε ποσοστά, κυρίως όμως στο βασικό στοιχείο της αποδοχής του από τους πολίτες.
Οι προεδρικοί που επιθυμούν να καθορίσουν το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ ώστε την επόμενη μέρα να μην αμφισβητηθούν οι ίδιοι και ο αρχηγός τους μετά από μια τέταρτη ή και πέμπτη ήττα, έχουν επιλέξει το σκληρό ροκ. Μια χωρίς κόπο αντιπολίτευση, εριστική ακραία πολλές φορές με μια ρητορική διχαστική που αγγίζει και τα όρια των ύβρεων και της δολοφονίας χαρακτήρων. Είναι η πολιτική που τους έφερε στην εξουσία και είναι η μοναδική τους διέξοδος μπροστά στην αδυναμία παραγωγής έργου, προτάσεων και προγραμματικού λόγου.
Ο Αλέξης Τσίπρας προωθώντας αυτή ακριβώς την πολιτική δημιουργία ένα τοξικό κλίμα, που όμως στο τέλος της ημέρας πλήττει τον ίδιο. Κορυφαία στελέχη του κόμματος διαβλέποντας τις εξελίξεις κρατούν αποστάσεις και παρότι συντάσσονται κάτω από την Ομπρέλα που δημιούργησαν και στην οποία έχουν συμπεριληφθεί και αυτοί των 53+ ακολουθούν ο καθένας το δικό του δρόμο. Πρόσωπα που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε ως μέντορες όπως για παράδειγμα ο Νίκος Βούτσης εμφανίζεται να απέχει από το κέντρο των αποφάσεων, κατ άλλους έχει απομακρυνθεί.
Μπορεί το τριήμερο της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας στο σύνολό τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να σήκωσαν τους τόνους με το βλέμμα στους ψηφοφόρους τους και υπό το φόβο να βρεθούν στο στόχαστρο των πραιτοριανών του Τσίπρα και των τρολ του διαδικτύου εν τούτοις ο δρόμος μέχρι το συνέδριο του κόμματος στις αρχές Απριλίου είναι ακόμη πολιτικά μακρύς. Άλλωστε και κατά τη διάρκεια αυτή της κοινοβουλευτικής διαδικασίας που μετατράπηκε σε φιάσκο τάσεις που μετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία φρόντισαν να καταθέσουν τη δική τους πολιτική πλατφόρμα ενόψει του συνεδρίου στέλνοντας μηνύματα προς την ηγεσία και τα στελέχη του κόμματος
Όμως και οι της Ομπρέλας όπως και οι παλαιοκομματικοί είναι βέβαιο πως δεν θα κατεβάσουν τα... μολύβια. Θα μετάσχουν στον αγώνα κατά της… Δεξιάς που για μια ακόμη φορά, την πολλοστή από το 2019 και μετά, ξεκίνησε ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας την κινηματική αριστερά προμετωπίδα στον πολιτικό τους βίο εν τούτοις δύσκολα θα ενταχθούν στη διχαστική ρητορική που εκπορεύεται και ταυτίζεται με λογικές Πολάκη, και ως προς το ύφος και ως προς το ήθος...
Ακόμη και πρόσωπα που το προηγούμενο διάστημα εμφανίσθηκαν να διατηρούν επαφές με τον Αλέξη Τσίπρα όπως ο επικοινωνιολόγος Γ. Λούλης, έδειξαν με την αρθρογραφία τους να κρατούν αποστάσεις παρακολουθώντας πλέον την πορεία του new kid του Νίκου Ανδρουλάκη. Ταυτόχρονα όμως και πρόσωπα που αποτελούσαν τη γέφυρα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ προσαρτώνται στο πλευρό του Νίκου Ανδρουλάκη αφήνοντας προς το παρόν τα περί συνεργασίας στην άκρη και αναμένοντας τα τελικά ποσοστά που θα καταγραφούν στις επόμενες εκλογές πριν κινήσουν από την αρχή και σίγουρα από άλλη βάση τις όποιες διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πολιτικών φορέων
Η μοναξιά του Αλέξη Τσίπρα είναι ενδεικτική αποτυπώνεται στην τακτική του στο σκληρό ροκ και στις εξάρσεις, στους χαρακτηρισμούς που φτάνουν και στα όρια των ύβρεων, θυμίζοντας κάποιον που επιχειρεί να πιαστεί από τα μαλλιά του για να σώσει το πολιτικό του μέλλον. Αδυνατεί να καθορίσει συγκεκριμένη γραμμή και δεν διαθέτει προτάσεις, άρα και τα απαραίτητο επιτελείο για να τις καταρτίσει. Ουδείς γνωρίζει άλλωστε ποια θα είναι η ηγετική του ομάδα στο δρόμο για τις εκλογές που ο ίδιος πλέον επιτακτικά ζητά. Προς το παρόν κυριαρχούν αυτοί ακριβώς που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση με ορατό τον κίνδυνο να ακουμπήσει και την τρίτη κόντρα στο ΚΙΝΑΛ.
Ακόμη μεγαλύτερη είναι και η αίσθηση της πολιτικής μοναξιάς. Η πρόταση δυσπιστίας συγκέντρωσε τις ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Των δημοκρατικών όπως ο ίδιος τα αποκαλεί αλλά και του Κυριάκου Βελόπουλου που επιχειρεί να συνδέσει με τη Ν.Δ. όπως έπραξε και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ουσιαστικά όμως πέραν της συμμετοχής στην καταψήφιση της κυβέρνησης και του κυβερνητικού έργου, κατέστη αδύνατη οποιαδήποτε επαφή. Ο Αλέξης Τσίπρας συγκέντρωσε τα πυρά του συνόλου των υπολοίπων κομμάτων που θύμισαν την πρωθυπουργική του θητεία περιγράφοντάς τη με μελανά χρώματα. Ακόμη και ο πάλαι ποτέ στενός του συνεργάτης Γιάνης Βαρουφάκης
Το σκηνικό που διαμορφώνεται γίνεται αντιληπτό από τους πολίτες. Στις δημοσκοπήσεις ακόμη και μετά την κακοκαιρία όπου αναδείχθηκαν λάθη και παραλείψεις στον τομέα της διαχέιρισης και της αντιμετώπισης από την κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός εξακολουθεί να θεωρείται καταλληλότερος με τον Κανέναν να ακολουθεί, η κυβέρνηση να εμφανίζει σημεία φθοράς αλλά να χάνει ποσοστά και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πολίτες να θεωρούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη καλύτερο εκφραστή του κέντρου στο οποίο τώρα στοχεύει και ο Αλέξης Τσίπρας.
Γίνεται αντιληπτό από κάθε υποστηρικτή του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και από επιχειρηματίες φίλα προσκείμενους που αναζητούν λύσεις… πολιτικής έκφρασης μέσα από κόμματα όπως το ΚΙΝΑΛ που δείχνει αν μη τι άλλο μια δυναμική. Η ψυχολογία στην πολιτική παίζει σημαντικό ρόλο όχι μόνο για τους πολιτευτές αλλά και για τους υποστηρικτές και η αλληλεπίδραση της σχέσης αυτής αποτυπώνεται με σαφήνεια.
Το τοξικό κλίμα πλήττει περισσότερο το περιβάλλον στο οποίο κινείται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η απουσία προτάσεων για την επόμενη ημέρα καθιστά αποτρεπτική την όποια προσέγγιση καθιστώντας τη μοναξιά αβάσταχτη για τον επικεφαλής της Κουμουνδούρου.
