Ο Αλέξης Τσίπρας εκτός από την πολιτική δυσπεψία που παρουσιάζει για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος εμφανίζει και μια επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα, ιδεολογική βουλιμία. Ο κ. Τσίπρας προτιμάει να βλέπει την κάλπη της Ροδόπης ως βατήρα για την εκλογική διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ και την προσωπική του πολιτική επιβίωση.
Παραμένει άπραγος θεατής απέναντι στην «καταιγίδα» των καταγγελιών που συνοδεύουν την «εκτόξευση» και του Φερχάτ Ογκιούρ αλλά και του Χουσεΐν Ζεϊμπέκ. Αρνητής της πραγματικότητας για την οποία ήδη από το βράδυ της 21ης Μαΐου τον προειδοποιεί η ίδια η «σάρκα» του ΣΥΡΙΖΑ ότι δημιουργήθηκε από το τουρκικό προξενείο σε ένα σχέδιο ευθείας παρέμβασης της Άγκυρας στα εσωτερικά της χώρας.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει ότι τελεί εν πλήρη άγνοια για την «χορηγία» του τουρκικού προξενείου προς τους δυο μειονοτικούς βουλευτές. Νομιμοποιεί το σχέδιο άλωσης της εσωτερικής σταθερότητας στην ευαίσθητη περιοχή που εξυφαίνεται από την Άγκυρα και υλοποιείται από τους εν Ελλάδι διπλωματικούς αντιπροσώπους της με τις αντιπολιτευτικές κραυγές περί «αλαζονείας Μητσοτάκη».
Ο Αλέξης Τσίπρας ομνύει στο όνομα της εθνικής ενότητας την οποία δήθεν επιχειρεί να διαρρήξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Επιμένει να υπεκφεύγει και να μην απαντάει ευθέως εάν ενημερώθηκε για την σκοτεινή επιχείρηση που οδήγησε στην ωμή αλλοίωση της δημοκρατικής έκφρασης των τοπικών κοινωνιών στη Θράκη.
Η υπογραφή του, έστω και καμουφλαρισμένη, βρίσκεται στις ανεκδιήγητες ανακοινώσεις για «κυπατζίδικες διαρροές» επιστροφή του διαλόγου για τη Θράκη «σε σκοτεινές εποχές». Ο κ. Τσίπρας, όμως, αρνείται να μιλήσει δημόσια για το μείζον ζήτημα που έχει ανακύψει. Επιλέγει ως αιχμάλωτος του στρατηγικού αδιεξόδου, να βάλει στην προμετωπίδα της κομματικής άμυνας, «θούριους» των δικαιωματιστών.
Το λιποβαρές σε εθνική συνείδηση αφήγημα, για «υποδαύλιση εθνοτικού μίσους», όταν 12.500 ψηφοδέλτια υποδεικνύονται ότι «σταυρώθηκαν» στο όνομα του κ. Οζγκιούρ, γιατί ήταν ο εκλεκτός του τουρκικού προξενείου. Αυτό το μήνυμα δεν εκπέμφθηκε από τη γαλάζια μηχανή προπαγάνδας, αλλά από τους ίδιους τους συντρόφους του κ. Τσίπρα και του κ. Φίλη στη Ροδόπη.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η εθνικά υπερευαίσθητη συνιστώσα της «Ομπρέλας» υποκρίνονται ότι δεν παρέλαβαν την καταγγελτική προειδοποίηση της συντρόφισσας, Ελένης Λαφτσή, ότι «το τουρκικό προξενείο για άλλη μια φορά κατάφερε να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα στη Ροδόπη».
Το ερώτημα είναι εάν απασχόλησε τα κομματικά όργανα το καμπανάκι ότι: «η υποβοηθούμενη εκλογή ούτε αριστερή ούτε προοδευτική στο ελάχιστο είναι», με το οποίο η κ. Λαφτσή από το βράδυ της 21ης Μαΐου ξεγύμνωνε τον Αλέξη Τσίπρα και την προεδρική ομάδα. Τα ίδια αντανακλαστικά επιδείχθηκαν και στην περίπτωση του πρώην βουλευτή του κόμματος Δημήτρη Χαρίτου, με τις κατηγορίες που φαίνεται ότι πέρασαν από το «διυλιστήριο» της εσωκομματικής δημοκρατίας, προτού καταλήξουν στον κάδο των κομματικών απορριμάτων.
Χωρίς περιστροφές συνέδεε ευθέως την αριστερή ελπίδα του Αλέξη Τσίπρα στην Ροδόπη, με εξωθεσμικά κέντρα. Με το ίδιο κατηγορώ ο Δημήτρης Χαρίτου υποστήριζε ότι ο κατά κόσμον «σύντροφος Οζγκιούρ» «θα δίνει πρώτα λόγο σε μηχανισμούς, σε παράκεντρα, άλλες δομές, για λογαριασμό ξένων χωρών». Ο κ. Χαρίτου είχε παρουσιάσει αυτό που προβαλλόταν κατά κόρον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ήταν ευρέως γνωστό στη Ροδόπη, ότι δηλαδή, ο Φερχάτ Οζγκιούρ έκανε μια τουρκοκεντρική καμπάνια, είχε βρει άλλωστε φιλόξενο βήμα και σε μέσα ενημέρωσης στη γείτονα που όχι απλώς δεν είναι αριστερής απόχρωσης αλλά θεωρούνται φίλα προσκείμενα στον πολιτικό ηγέτη των «Γκρίζων Λύκων» Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Αυτή η τουρκική επιρροή μπορεί να θεωρείται καλοδεχούμενη για ορισμένους στον ΣΥΡΙΖΑ. Η προσπάθεια υποβάθμισης στην οποία αποδύεται η Κουμουνδούρου είτε δια της σιωπής του αρχηγού της, είτε μέσω των επικοινωνιακών φληναφημάτων που εκφράζουν μόνο την αριστερή φαντασιοπληξία δεν είναι επαρκής για να αποσείσει την ευθύνη που της καταλογίζεται για ακόμη μια εθνικά επιζήμια επιλογή.
Κι ας καμώνεται ο λαλίστατος κ. Φίλης ότι η αντίδραση Μητσοτάκη για τον σύντροφο Οζκγιούρ έχει εμφυλιοπολεμικό χαρακτήρα ή ότι αποβλέπει στην όξυνση των σχέσεων με τη μουσουλμανική μειονότητα. Τους ξεμπροστιάζει άλλωστε και αυτόν και το σύστημα Τσίπρα ακόμη ένα, πρώην στέλεχος της Νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Θανάσης Καλογιαντσίδης. Εκτός κι αν για τα μάτια του Φερχάτ θεωρείται γιαλαντζί σύντροφος.
