Ερμαφρόδιτη και άκρως προβληματική, στον πυρήνα, τη συλλογιστική και την εκφορά της, είναι η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης - πλην του ΠΑΣΟΚ - στην επίδειξη αυταρχικής βαρβαρότητας της Ρωσίας με την εισβολή και τον πόλεμο ενάντια στην Ουκρανία.
Η πρώτη καταδίκη εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της ρωσικής εισβολής, τεχνηέντως εντάχθηκε, στην επιχειρηματολογία «ενοχοποίησης» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Γιατί δεν προέβλεψε τις εξελίξεις (!) και για την «αδυναμία ουσιαστικής διαπραγμάτευσης με τη ρωσική πλευρά για φθηνότερες τιμές στο αέριο».
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο ενδιαφέρθηκε να συνδέσει τη γενικευμένη και εντεινόμενη ενεργειακή κρίση με τα συνεπακόλουθά της, με το πρόσωπο του πρωθυπουργού, παρά να αποδοκιμάσει και να καταδικάσει το «πρόσωπο» του ρωσικού αυταρχισμού που κονιορτοποιεί κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.
Μίλησε βέβαια ο κ. Τσίπρας για την ανάγκη να κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ο «στάση αρχών» απέναντι «στον πόλεμο» αλλά και «σε σχέση με το ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή».
Επίσης αναφέρθηκε στο δόγμα που θέλει την Ελλάδα «γέφυρα ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση», πυλώνα σταθερότητας.
Επαναδιατύπωση του κενότατου περιεχομένου, συριζαϊκού κλισέ περί «ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που θα δίνει το βάρος στη διπλωματία».
Η «στάση αρχών» είναι τελικά η στάση που εξειδίκευσε ο ευρωβουλευτής Κώστας Αρβανίτης, ίση απόσταση από το «θύμα» και το «θύτη»;.
Μόσχα, Κούβα, Βενεζουέλα πάντα στην καρδιά και στο μυαλό. Ενδεικτικός είναι ο κύκλος των ανθρώπων με τους οποίους ο κ. Τσίπρας, συζήτησε και συνδιαμόρφωσε τη θέση του κόμματος για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Οι τομεάρχες Εξωτερικών, Γιώργος Κατρούγκαλος και Γιάννης Μπουρνούς, οι τομεάρχες Άμυνας Θοδωρής Δρίτσας και Γιώργος Τσίπρας, ο τομεάρχης Ενέργειας, Σωκράτης Φάμελλος, ο διπλωματικός σύμβουλος του κ. Τσίπρα, Βαγγέλης Καλπαδάκης, η υπεύθυνη της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για διεθνείς και ευρωπαϊκές υποθέσεις Ράνια Σβίγκου.
Η παρουσία του ναυάρχου και πρώην υπουργού εθνικής αμύνης Ευάγγελου Αποστολάκη δεν ήταν σε θέση να αλλάξει το…συσχετισμό δυνάμεων.
Τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν και επικοινωνούν με άρτιο τρόπο, τη θέση αρχής του «προέδρου Πούτιν» ότι η ασφάλεια μίας χώρας θα πρέπει να είναι αδιαίρετη, να μην είναι σε βάρος κάποιας άλλης.
Αυτή η «θέση αρχής» εκφράστηκε με την προσάρτηση της Κριμαίας και τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Το ΚΚΕ κατόρθωσε να «τετραγωνίσει τον κύκλο» προκειμένου να μην μιλήσει για το έγκλημα, για το δράμα των αμάχων που σκοτώνονται από τα όπλα των ρώσων.
Το πέτυχε (νομίζει) με τη συγκέντρωση έξω από τη Ρωσική πρεσβεία για την εισβολή στην Ουκρανία και την πορεία για να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Ο οποίος για το ΚΚΕ ξεκινάει από το σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας.
Ο γγ Δημήτρης Κουτσούμπας αντελήφθη το προφανές. Ότι δεν μπορεί να κλείσει εντελώς τα μάτια. Ότι χρειάζεται να κάνει και να πει κάτι αριστερό που να μην λέει τίποτα για το έγκλημα σε βάρος του διεθνούς δικαίου και του λαού της Ουκρανίας.
Εξού και η δήλωση του στην πρωτοφανή πορεία: «Η επιλογή όποιου ιμπεριαλιστικού κέντρου ή ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, είναι επιλογή που οδηγεί σε μακελειό τους λαούς, τον ελληνικό λαό. Μόνο η αυτοτελής, ανεξάρτητη, πολιτική στρατηγική ενάντια στα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι η διέξοδος για τους εργαζόμενους και τον λαό». Σύνθημα διαχρονικό «έξω οι βάσεις».
Ο επίσης αριστερός Γ. Βαρουφάκης πρώτα έψεξε την ανήμπορη Ε.Ε μετά είπε το προφανές, και τέλος έδωσε άλλοθι στον Βλαντιμίρ Πούτιν.
«Να φύγουν τα ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία τώρα, να πάψει η πόλεμος και να σταματήσει η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία που δίνει ερείσματα στον Πούτιν εντός της Ρωσίας και του δίνει και δικαιολογία να εισβάλει στην Ουκρανία».
Τη σύμπνοια της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς στο πρόσωπο του Βλαδίμηρου Πούτιν και τον πόλεμο στο πρόσωπο Μητσοτάκη «μιξάρει» ο Κ. Βελόπουλος. Η θέση του: «Η Ελλάδα οφείλει να λειτουργεί ως πυλώνας σταθερότητας, ασφαλείας και ειρήνης… Όχι ως «λαγός» των όποιων δυτικών αντιδράσεων απέναντι στη Ρωσία…Η κυβέρνηση αποδεικνύεται για άλλη μία φορά κατώτερη των περιστάσεων, ανίκανη να υπερασπίσει την Ελλάδα και τους Έλληνες».
Ξυπνήσαμε όντως σε διαφορετικό κόσμο μετά την απόφαση της Ρωσίας για πολεμική εισβολή στην Ουκρανία. Αυτός ο κόσμος δεν αποκωδικοποιείται και δεν κατανοείται, με την περιορισμένη, ιδεοληπτική πρόσληψη που έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της αντιπολίτευσης στη χώρα.
