Έχει κληρονομήσει κάποια συγκεκριμένη ομάδα, κόμμα ή οτιδήποτε άλλο την εξέγερση του Πολυτεχνείου; Ανήκει σε κάποιον ένα γεγονός που συνέβαλε με τον δικό του τρόπο στην απομάκρυνση της Χούντας; Είναι δυνατόν κάθε χρόνο, με εξαίρεση το 2020 ελέω πανδημίας, να βρίσκονται κάποιοι που κάνουν «πόρτα» και αποφασίζουν ποιος θα μπει και ποιος θα καταθέσει στεφάνι; Ορισμένοι δεν κατανοούν πως οι συμπεριφορές τους εκμαυλίζουν περαιτέρω τις επετειακές εκδηλώσεις και αποδομούν περαιτέρω το μήνυμα τους.
Ξύλο, προπηλακισμοί, ύβρεις. Οι εικόνες από το Πολυτεχνείο κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους έχοντας ως κοινό χαρακτηριστικό την προσπάθεια κάποιων να οικειοποιηθούν μια επετειακή και τιμητική εκδήλωση. Θεωρούν πως έχουν κληρονομήσει την εξέγερση εκείνης της περιόδου που είχε ως κυρίαρχο σύνθημα έναν αγώνα «για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία! »
«Τι σχέση έχουν αυτά με όσα γίνονται σήμερα» ρωτούσε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ανήμερα της επετείου στο Liberal το 2020. Ερώτημα που τίθεται όλο και πιο έντονο αν υπολογίσει κανείς πως τα φαινόμενα αυτά δεν σταματούν και στο οποίο προστίθεται ένα ακόμη: Ποιος έχει το δικαίωμα να πει αν κάποιος θα μπει να καταθέσει ένα στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου. Είτε είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είτε της ΝΔ είτε όποιου κόμματος και εκπροσώπου εντάσσεται στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο και δεν έχει εκφράσει ή δεν πρεσβεύει ιδέες κατάλυσης της δημοκρατίας.
Το ξύλο στην είσοδο του Πολυτεχνείου, εκεί που το τανκ τη Χούντας έριξε την πόρτα για να εισέλθει στο χώρο δεν ποιεί τιμή σε κανέναν. Ειδικά σε αυτούς που θεωρούν ότι έχουν λάβει ένα κληρονομικό χάρισμα αντίστασης και αντίδρασης προς όλους τους υπόλοιπους. Που κάνουν… αριστερό η αντικρατικό κάθε τι που τους εξυπηρετεί στην απέλπιδα προσπάθειά τους να αποκτήσουν ρόλο και παρουσία στα δρώμενα της χώρας.
«Έχουμε μείνει στο «Πολυτεχνείο» που τώρα το τιμούν όσοι τότε δε συμμετείχαν! » δήλωνε σε εκείνη τη συνέντευξη ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και αυτό επιβεβαιώνεται δυστυχώς κάθε χρόνο όπως και το γεγονός πως ακόμη και σήμερα 48 χρόνια μετά κάποιοι επιδιώκουν να χτίσουν «πολιτικές καριέρες» γύρω από αυτό.
