Του Γιάννη Σιδέρη
Την ημέρα που το ΠΑΣΟΚ γιόρταζε ενθουσιωδώς στο ΣΕΦ τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Αντρέα, με ένα βίντεο ιστορικής αλληλουχίας προσώπων που ενέπνευσαν και καθοδήγησαν την Κεντρώα Παράταξη, την ημέρα που ως ΚΙΝΑΛ διεξήγαγε ψηφοφορίες για ανάδειξη κομματικών οργάνων, ο ΣΥΡΙΖΑ εκλιπαρούσε την συνεργασία.
Με πρωτοσέλιδο η Αυγή διατυμπάνισε ότι ήρθε «Η ώρα του προοδευτικού πόλου», θεωρώντας ότι «το πρώτο βήμα είναι η συνάντηση και η συμπόρευση αυτών που θέλουν να σταθούν απέναντι στην άνοδο της Ακροδεξιάς και στον νεοφιλελευθερισμό».
Λίγο αργότερα το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ «συνιστούσε» στην κ. Γεννηματά να διαβάσει προσεκτικά την συνέντευξη του Τίμερμανς (ο οποίος μιλούσε για ενότητα των «προοδευτικών» δυνάμεων).
«Ε και»; - για να θυμηθούμε την περιβόητη απάντηση του Μιτεράν, όταν έμαθε ότι ο Ρήγκαν εξέφρασε δυσαρέσκεια επειδή εξελέγη σοσιαλιστής Πρόεδρος στη Γαλλία.
Ε και; Τι σημασία έχει τι λέει ο κάθε Ευρωπαίος υποψήφιος, και γενικώς ο κάθε Ευρωπαίος πολιτικός ή διανοούμενος; Κρίνουν με δικά τους κριτήρια, καθώς στη νοοτροπία τους είναι δεδομένη η ταύτιση προσωπικής στάσης και ιδεολογίας.
(Ο Μπερνάρ Λεβί για παράδειγμα παρομοίωσε τον Αλέξη με τον... Ορφέα, και την κάθοδό του στον Άδη. Εννοεί το δημοψήφισμα και όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο. Θεωρεί ότι ο Αλέξης ανένηψε μετά την άνοδό του. Ως άνθρωπος κουλτούρας δεν διανοείται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην ανένηψε, μπορεί να μην πιστεύει αυτά που λέει τώρα, αλλά να προσποιείται τον ανανήψαντα για να διατηρήσει την εξουσία!).
Ε και; Ο Αντρέας θεωρούσε τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες δούρειο ίππο του καπιταλισμού και άργησε να εντάξει το κόμμα του στις τάξεις τους. Αυτό δεν τον εμπόδισε να επελάσει στην ελληνική πολιτική σκηνή, να κατισχύσει επί των αντιπάλων και να αφήσει έντονο ιστορικό στίγμα, σφραγίζοντας ολόκληρη εποχή.
Επίσης ο Αλέξης έβριζε όλη τη Ευρώπη (πλην των κομμάτων της αριστεράς και των Ποδέμος) ως κατακτητές και τοκογλύφους, δημιουργώντας αντιπάθειες και συστημικές ανησυχίες. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει Πρωθυπουργός.
Είναι δείγμα της αγωνίας που κυριαρχεί στον ΣΥΡΙΖΑ στον καιρό της δημοσκοπικής κατάρρευσης, η φορτική επίθεση φιλίας στο ΚΙΝΑΛ. Κατανοεί ήδη ότι ενώ ακόμη είναι στην κυβέρνηση, έχει αρχίσει να εισέρχεται στο δυστοπικό τοπίο της πολιτικής ερήμου. Και ότι το μέλλον του έχει ακόμη πολλή ερημιά...
Φρόντισε στον καιρό της θηριώδους φωνασκίας της, η ανώριμη νεαρή ηγετική ομάδα (η οποία δεν είχε ιστορική επίγνωση και συνείδηση, και η οποία ζούσε σε ένα εικονικό ηρωικό κόσμο δανεικό από πολλές δεκαετίες πριν), να κάψει τις γέφυρες με τις φίλιες δυνάμεις. Τώρα επιτίθενται κατηγορώντας (στην ουσία εκλιπαρώντας) για συνεργασία.
Η Φώφη Γεννηματά στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ το ξέκοψε: Με ρωτούν τι θα κάνουμε την επόμενη ημέρα (…) έχουμε αυτόνομη πορεία(…) λέμε ένα βροντερό «ναι» και ένα βροντερό «όχι». Ναι στην ήττα και καταδίκη του ΣΥΡΙΖΑ, όχι στη δεξιά παλινόρθωση.
Αυτό που εννοεί είναι ότι εάν δεν υπάρξει αυτοδυναμία της ΝΔ, και εφόσον το ΚΙΝΑΛ είναι τρίτο κόμμα και πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, θα προτάξει το δικό της πρόγραμμα, υποχρεώνοντας ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να συναινέσουν σε αυτό, ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Προς ώρας, σε όλο το κόμμα, κυριαρχεί η διάθεση να μην υπάρξει καμία συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να μην του δώσουν την ευκαιρία να μείνει στην αντιπολίτευση για να μην μπορεί, κατά το συνήθειό του, να πετάει «πέτρες» (εύκολες άλλωστε τις έχει).
Η στάση αυτή προσδίδει πολιτική αυτονομία στο ΚΙΝΑΛ – οντότητα πολιτική είχε, αφού δεν εξαφανίστηκε ως ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και στον δραματικό Ιανουάριο του 2015, μέσα στην πύρινη κατακραυγή των μνημονίων, κράτησε ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό. Ως ΠΑΣΟΚ πήρε μόνο 4,68%, επειδή ο Παπανδρέου διέσπασε το κόμμα του και κατέβηκε ως ΚΙΔΗΣΟ, με το οποίο έλαβε 2,47%. Δεδομένου ότι και αυτοί Πασόκοι ήταν, το συνολικό ποσοστό που έλαβε ήταν 7,15% (μόνο ο Βερναρδάκης δεν είδε τα ποσοστά). Λογικό είναι τέσσερα χρόνια μετά, και μετά την εμπειρία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, να έχει λαμβάνειν.
Ωστόσο στην στάση αυτή της κ. Γεννηματά ελλοχεύει ένα ρίσκο. Είναι τόσο μεγάλο το μένος κατά του ΣΥΡΙΖΑ σε χώρους της Κεντροαριστεράς, που υπάρχει ένα κρίσιμο κοινό το οποίο εμφατικά εκφράζει την πρόθεση να ψηφίσει ΝΔ προκειμένου να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ είναι μάλλον δύσκολο να το διαχειριστεί. Κινδυνεύει να χάσει ποσοστά, όχι γιατί δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντιθέτως γιατί δεν εμφανίζεται πρόθυμη να συμβάλει ώστε να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν δεν υπάρξει αυτοδυναμία.
