Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Προφανώς και όποιος κατηγορεί για όλα όσα έγιναν την περασμένη Δευτέρα στην Ανατολική Αττική αποκλειστικά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κάνει λάθος. Προφανώς και οι διαχρονικές ευθύνες της πολιτείας υπάρχουν και είναι αντικειμενικές.
Την ίδια ώρα όμως η αλαζονεία, η αμετροέπεια και η έλλειψη «ταπεινότητας» στην προσέγγιση ενός γεγονότος που προκάλεσε σοκ και δέος σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία από αρμόδιους κυβερνητικούς αξιωματούχους και παράγοντες αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου. Αποτελεί μία σαφή προσβολή του κοινού αισθήματος, το οποίο ασφαλώς και απαιτεί σεβασμό. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση κάποια στιγμή, η κυβέρνηση αναμφίβολα θα το βρει μπροστά της...
Το πλέον δυσάρεστο όμως είναι ότι κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν έπραξε το αυτονόητο: Να ζητήσει μία απλή όσο και ξεκάθαρη συγγνώμη. Μία συγγνώμη που μπορεί να μην έφερνε τους νεκρούς πίσω, όμως θα ακουγόταν ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε αυτά.
Αντιθέτως στην κυβέρνηση όχι μόνο δεν υπήρξε καμία έκφρασης συγγνώμης, αλλά δεν υπήρξε ούτε μία παραίτηση, όχι στα λόγια αλλά στην ουσία της. Κανένας δεν απομακρύνθηκε από τον Πρωθυπουργό. Την ώρα μάλιστα που η κοινωνία μέτραγε ακόμα νεκρούς και αγνοούμενους, όλοι δήλωναν πως δεν είδαν καμία ευθύνη, πως θα ξανάκαναν τα ίδια, πως είναι περήφανοι.
Ποιό άραγε είναι το μήνυμα που στέλνει η συντεταγμένη πολιτεία στους πολίτες, όταν αναφέρει την επόμενη μέρα μιας τραγωδίας πως αν χρειαζόταν να χειριστεί ξανά μία παρόμοια κατάσταση, θα έκανε πάλι το ίδιο; Σε περίπτωση δηλαδή μίας νέας τέτοιας πυρκαγιάς θα έχουμε ξανά τόσο αθώα θύματα;
Είναι πραγματικά εκτός λογικής την ώρα που ο κατάλογος των θυμάτων μεγαλώνει και κανείς δεν γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό, κυβερνητικοί αξιωματούχοι να τοποθετούνται δημόσια, προκαλώντας το κοινό αίσθημα:
-Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ισχυρίστηκε ότι ψάχνει αλλά δεν βρίσκει ευθύνες. «Δεν μπορώ να βρω μεγάλα επιχειρησιακά λάθη στις επιχειρήσεις» είπε. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι αν αν έβρισκε μεγάλα επιχειρησιακά λάθη, πόσο χειρότερη θα ήταν η κατάσταση;
-Ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής τόνισε πως «αν γυρνούσε πίσω το χρόνο, δε θα έκανε κάτι διαφορετικά». Το ζήτημα είναι αν τελικά γνωρίζει τι πραγματικά έπραξε, δεδομένου ότι στη συνέντευξη τύπου υπέπεσε σε μεγάλες αντιφάσεις για τον χρόνο αντίδρασης και τον αριθμό των οχημάτων που έσπευσαν στην κατάσβεση της πυρκαγιάς.
-Ο επικεφαλής της πολιτικής προστασίας αντί να ασχολείται με τον συντονισμό των εμπλεκομένων φορέων στην κατάσβεση της πυρκαγιάς έβγαζε selfie φωτογραφίες και τις ανέβαζε στο twitter…
-Η περιφερειάρχης Αττικής για μία ακόμα φορά, έλαμψε δια της απουσίας της, κάνοντας προφανώς μία επικοινωνιακή διαχείριση της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης, στην οποία έχει βρεθεί.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμα στοιχείο, το οποίο δεν πρέπει να αγνοούμε.
Η Ελλάδα τείνει να γίνει, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν ορισμένοι, χώρα λωτοφάγων. Συμπεριφορές, επιλογές, διαμαρτυρίες ξεχνιούνται μέσα σε μερικά χρόνια. Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι βουλευτές της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας, οι οποίοι επιμένουν ότι είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με το πελατειακό κράτος και μάλιστα ρίχνουν τις ευθύνες της πυρκαγιάς στην άναρχη και αυθαίρετη δόμηση, ελάχιστα χρόνια νωρίτερα διακήρυτταν τα ακριβώς αντίθετα.
Οι κύριοι Κουρουμπλής και Πάντζας για παράδειγμα έκαναν αγώνα για να μην κατεδαφιστούν αυθαίρετα στη Ραφήνα το 2014 και πανηγύρισαν μάλιστα όταν το πέτυχαν. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν αυτοί μάλιστα που διευκόλυνε δύο φορές, τον Οκτώβριο του 2017 και τον Απρίλιο του 2018 τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
