Του Γιάννη Σιδέρη
Σε σαθρό έδαφος βρίσκεται η κυβέρνηση, και για αντιστήριγμα επιδίδεται σε νομοθετικά μερεμέτια. Στον καιρό της υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατικής στροφής οι πολιτικές επιλογές θα έπρεπε να προσαρμόζονται στις επιταγές των νόμων και όχι οι νόμοι στις μικροπολιτικές στοχεύσεις της κυβέρνησης.
Χθες ήραν το ασυμβίβαστο των βουλευτών να είναι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, για τα μάτια της Ελενας (Κουντουρά) και ενδεχομένως του Σπύρου (Δανέλλη). Ενέργεια που δείχνει την το ανερμάτιστο μιας πρόσκαιρης εξουσίας που δεν έχει περί πολλού τον σεβασμό στους νόμους.
Η κυβερνητική πλειοψηφία διαθέτει 145 βουλευτές. Συμπληρώνει τους 151 με επήλυδες από το Ποτάμι, τους ΑΝΕΛ και την Ένωση Κεντρώων. Η κα Κουντουρά, και ίσως ο κ. Δανέλλης, προαλείφονται για ευρωβουλευτές. Αν παρέμεινε το ασυμβίβαστο η πρώτη θα έπρεπε να παραιτηθεί και θα παρέδιδε στον κ. Ντίνο Αργυρόπουλο που παραμένει παρά τον Πάνο Καμμένο, ενώ ο κ. Δανέλλης στην κα Ελένη Μπρεδάκη – Μαρινέλλη, που παραμένει στο Ποτάμι. Ετσι η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα έπεφτε στους 149 και ο κ. Τσίπρας θα αποχαιρετούσε την Αλεξάνδρεια…
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι υπήρξε - πολιτική - συναλλαγή, τουλάχιστον με την κα Κουντουρά. Μια καθαρόαιμη δεξιά, παλιά κοπής μάλιστα, συμβιβάστηκε να ψηφίσει την συμφωνία των Πρεσπών, συμβάλλοντας να αποδοθεί στους Σκοπιανούς η εθνική ταυτότητα των Μακεδόνων, με αντίτιμο την υποψηφιότητά της στις ευρωεκλογές...
Αυτό συνάγεται κατά λογική ακολουθία. Εάν δεν επρόκειτο περί υποψηφιότητάς της στο ευρωψηφοδέλτιο, δεν θα χρειαζόταν να επινοηθεί η χθεσινή νομοθετική αλχημεία. Θα παρέμενε βουλευτής και η κυβέρνηση θα απολάμβανε αριθμητική αρτιότητα ως το Φθινόπωρο.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι ψηφοφόροι της δεν διατρέχονται από ηθικά διλήμματα και δεν της αποδίδουν έλλειψη δεοντολογίας. Ούτως ή άλλως βέβαια η κα Κουντουρά είναι αυτοδύναμη προσωπικότητα, η λάμψη της πασαρέλας δεν φαίνεται να έχει ξεθωριάσει, εξ ου και οι εσωτερικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περνάει τον πήχη και εισέρχεται στην Ευρωβουλή.
Εάν εισέλθει θα μπορέσει να παραμείνει και βουλευτής ως την ορκωμοσία της τον Ιούνιο. Μετά βλέπουμε. Αν δεν πάμε σε εκλογές τότε, υπάρχει ως ρεζέρβα και ο πρόθυμος κ. Θεοχαρόπουλος. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, με ποσοστά του κόμματος αρκετά κάτω της μονάδας, έγινε – πολιτικά – νοικοκύρης. Βρέθηκε στη Βουλή ως βουλευτής Επικρατείας, χάρις στο ανισομερές δώρο που του έκανε η Γεννηματά, επ' ονόματι της συσπείρωσης της Κεντροαριστεράς.
Η ηθική έκπτωση της κυβέρνησης απεικονίζεται στην «ασπίδα» που χρησιμοποίησε ο αρμόδιος υπουργός, λέγοντας ότι αυτά τα έκαναν και οι προηγούμενοι! Οντως στο παρά πέντε οι προηγούμενοι νομοθέτησαν το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και υποψηφίου ευρωβουλευτή, αλλά στην πρωτοβουλία τους δεν υπήρχε κάτι το προσωπικά φωτογραφικό. Το καθιέρωσαν ως παρελκόμενο του σταυρού προτίμησης, ώστε οι υπάρχοντες βουλευτές να μην έχουν πολιτικό πλεονέκτημα έναντι των συνυποψηφίων τους.
(Πιστεύουμε βέβαια ότι κακώς καθιερώθηκε ο σταυρός προτίμησης στις ευρωεκλογές. Η λίστα, καθιερωμένη από το 1982, επέτρεπε στους αρχηγούς να στέλνουν στην ευρωβουλή άτομα εγνωσμένης επιστημοσύνης και τεχνοκρατικής επάρκειας, προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της. Με τον σταυρό προτίμησης βρέθηκαν εκεί οι αναγνωρίσιμοι από τα μήντια – ακόμη και από τα γήπεδα - χωρίς καμία αιχμή. Καθ' όλα συμπαθείς ως προσωπικότητες, θα μπορούσαν να προσφέρουν την πολύτιμη εμπειρία τους σε άλλους τομείς).
Η χθεσινή τροπολογία καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση ζει σε μια ισορροπία του τρόμου. Δεν διαθέτει κοινοβουλευτικό βάθος, ενώ παράλληλα έχει χάσει και το λαϊκό έρειμα. Η δημοσκοπική διολίσθηση είναι προϊούσα, και κινδυνεύει να γίνει εκλογική κατολίσθηση (που θα έλεγε και ο Πρωθυπουργός στη Βουλή, κατά το «γλώττα λανθάνουσα αληθή λέγει»).
Ακολουθεί την τακτική των απελπισμένων. Στηρίζεται σε δανεικές ψήφους για να περάσει ο καιρός, περιμένοντας αναιτίως κάποιο θαύμα. Όμως είναι δύσκολο φαίνεται να κάνει κάποιο θαύμα το τακίμιασμα με τον Ιερώνυμο, ή ένα νέο προσκύνημα στην «Αξιον Εστί». Γι αυτό και κατέθεσε την τροπολογία – αφιέρωμα, στην ποδιά της… Μαντόνας Έλενας!
