Βαθιά στην παγίδα που, με αφορμή το προσφυγικό, έστησαν οι Βορειοευρωπαίοι εταίροι και κυρίως η Α. Μέρκελ, πέφτει η κυβέρνηση, καθώς η χώρα κινδυνεύει πλέον να μετατραπεί σε ανοικτό στρατόπεδο συγκέντρωσης των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που κατευθύνονται με κάθε τρόπο προς την Ευρώπη, έναντι απατηλών προσδοκιών ότι αυτή η "διευκόλυνση" της Γερμανίδας Καγκελαρίου θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο στην αντιμετώπιση του χρέους.
Ήδη δημοσιεύματα μεγάλων διεθνών ΜΜΕ, κάνουν λόγο για ένα τέτοιο παζάρι που η Ελλάδα, θα μετατραπεί σε χώρο υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών εξυπηρετώντας την Γερμανία και την Καγκελάριο Μερκελ που βλέπει να κλυδωνίζεται η κυριαρχία της στο Γερμανικό πολιτικό σύστημα με αφορμή το προσφυγικό, εξασφαλίζοντας την θετική συμβολή της στην ελάφρυνση του χρέους…
Ενθαρρυμένοι προφανώς από τον «εκβιασμό» που σε άλλο επίπεδο και για άλλους λόγους κάνει ο Ιταλός πρωθυπουργός Μ. Ρέντσι στην Γερμανία, αρνούμενος να συναινέσει στην βοήθεια των 3 δις προς την Τουρκία εάν δεν εξασφαλίσει προηγουμένως ανταλλάγματα στο θέμα της δημοσιονομική προσαρμογής, η ελληνική κυβέρνηση η οποία ακόμη δεν έχει κατορθώσει να βρει πεδίο συνεννόησης με τους δανειστές για την πρώτη αξιολόγηση, νομίζει ότι είναι σε θέση για να κάνει ένα τέτοιο παζάρι.
Ήδη δηλώσεις του κ. Τσακαλώτου άλλα και του ευρωβουλευτή Δ. Παπαδημουλη επιχειρούν να κάνουν αυτή την διασύνδεση του προσφυγικού με την αξιολόγηση και το δημοσιονομικό κενό, άλλα και την γενικότερη συζήτηση για το χρέος…
Με ιδιαίτερη ελαφρότητα η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην Σύνοδο Κορυφής πριν δυο μήνες αποδέχτηκε μια συμφωνία η οποία ενώ περιελάμβανε μια σταθερά, την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, στο άλλο σκέλος της περιελάμβανε τις ασαφείς υποσχέσεις της Τουρκίας ότι θα περιορίσει την μεταναστευτική ροή και την προαιρετική δέσμευση των ευρωπαίων για ποσόστωση στην μετεγκατάσταση 160.000 προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία.
Οι ροές συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση, καθώς ούτε η Τουρκία περιόρισε το μεταναστευτικό κύμα, εκβιάζοντας την Ευρώπη και ζητώντας μεγαλύτερα ανταλλάγματα, ενώ και οι Ευρωπαίοι αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες στο έδαφος τους με αποτέλεσμα η μετεγκατάσταση να έχει περιορισθεί σε περίπου 200 πρόσφυγες.
Η Ελλάδα αντιθέτως πιέζεται να οργανώσει και να λειτουργήσει τα hot spots για την υποδοχή και καταγραφή των μεταναστών και προσφύγων και όπως όλα δείχνουν έχει συνδεθεί με τελεσιγραφικό τρόπο η υλοποίηση των δεσμεύσεων αυτών της χώρας μας άλλα και η (ασαφής ως το πραγματικό περιεχόμενο της) ασφάλεια των συνόρων, με την συνέχιση της συμμετοχής της στην Συνθήκη Σένγκεν.
Ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times Γκιντεον Ράχμαν με άρθρο του «Το Ελληνικό χρέος είναι το κλειδί για την προσφυγική κρίση» διερωτάται εάν τα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπισε τον τελευταίο χρόνο η Ε.Ε., η ελληνική κρίση χρέους και το προσφυγικό, μπορεί να συνδυάσουν σε ένα πακέτο που θα έδινε λύση και στα δυο. Κι όπως επισημαίνει, μέρος του Σχεδίου αυτού θα μπορούσε να ήδη να έχει τεθεί σε εφαρμογή είτε δοκιμαστικά είτε από λάθος.
Η βάση τέτοιων ιδεών είναι ότι η ρύθμιση του χρέους θα είναι μια μόνιμη ανακούφιση για την Ελλάδα, ενώ η υποδοχή και φιλοξενία χιλιάδων μεταναστών θα είναι προσωρινή. Και ένα τέτοιο παζάρι θα διευκολυνθεί εφόσον η Ευρώπη οδηγηθεί τελικά στον πλήρη διαχωρισμό της παροχής προσωρινής προστασίας στα θύματα πολέμων και συγκρούσεων, από την επιλογή της μόνιμης μετανάστευσης στην Ε.Ε.
Όλα αυτά τα σενάρια όμως δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που αναζητούν καταφύγιο ή καλύτερη τύχη στην Ευρώπη είτε είναι οικονομικοί μετανάστες είτε πρόσφυγες προερχόμενοι από χώρες που έχει ισοπεδωθεί κάθε υποδομή, το πιθανότερο είναι να επιδιώξουν την μόνιμη εγκατάσταση στην Ευρώπη, πάρα την επιστροφή στις πατρίδες τους.
Πολύ περισσότερο εάν νέες εστίες έντασης δημιουργούνται στην Μέση Ανατολή, προσθέτοντας νέα κύματα προσφύγων, σε εκείνα που ήδη φθίνουν από την Κεντρική και Βόρεια Αφρική και την Κεντρική Ασία...
Πάρα τις διαβεβαιώσεις που δίνονται, είναι σαφές ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην Συνθήκη Σένγκεν κρέμεται από μια κλωστή, καθώς αρκεί η μονομερής επαναφορά ελέγχων από μια μεγάλη χώρα (που θα συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες που συμμετέχουν στην Συνθήκη), σε όσους φθάνουν από την Ελλάδα, για να οδηγηθούμε στην ουσιαστική αναστολή της συμμετοχής της χώρας μας στην Συνθήκη Σενγκεν.
Οι απειλές ότι θα ανοίξουμε τα σύνορα δεν είναι πια πειστικές, καθώς και η πΓΔΜ «τσιμεντάρει» τα σύνορα με την βοήθεια και ευρωπαϊκών χώρων, ενώ και όλες οι χώρες μέλη της Ε.Ε. δηλώνουν δεν πρόκειται να δηχθούν ανεξέλεγκτα μετανάστες στο έδαφος τους.
Και όσοι στην Αθήνα φλερτάρουν με τις ιδέες αυτές διασύνδεσης της υπόθεσης του χρέους με το μεταναστευτικό, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η μετατροπή της Ελλάδας σε Ellis Island της Ευρώπης είναι πολύ εύκολο να γίνει και ήδη συντελείται. Για τα ανταλλάγματα θα πρέπει να αποφασίσουν οι εταίροι της Ευρωζώνης, να ψηφίσουν τα Κοινοβούλια τους, να συμφωνήσει η ΕΚΤ και να συναινέσει το ΔΝΤ…
Μέχρι τότε η Ελλάδα απλώς θα αποτελεί τον κυματοθραύστη του μεταναστευτικού ρέματος που απειλεί να πνίξει ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ενός ρεύματος, που αν δεν είναι τελικά «προσωρινό», θα πνίξει την ίδια την Ελλάδα, ακόμη κι αν οι εταίροι φανούν συνεπείς και έχουν κάνει το reprofiling του χρέους...
