Στον ΣΥΡΙΖΑ «προχωράνε δημοκρατικά στο έκτακτο συνέδριο και την εκλογή προέδρου του κόμματος», κατά πως λέει η χθεσινή απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας. Τόσο πολύ δημοκρατικά, που απέκλεισαν τον πρόεδρο Κασσελάκη, τον οποίο είχε εκλέξει η βάση του κόμματος.
Εκτός από δημοκρατικά, η απόφαση της Π.Γ. ισχυρίζεται ανενδοίαστα ότι γίνεται και με «απόλυτη τήρηση των καταστατικών διατάξεων», κάτι που ουδόλως συμβαίνει. Και εντάξει η δική μας γνώμη δεν έχει εγκυρότητα. Καθηγητές Νομικής όμως έχουν γνωματεύσει ότι με βάση το καταστατικό, ο Κασσελάκης θα έπρεπε να παραμείνει πρόεδρος και να οδηγήσει το κόμμα στο συνέδριο.
Σύμφωνα με την απόφαση της Π.Γ: «Μετά την παρέλευση της προθεσμίας για την υποβολή υποψηφιοτήτων για την προεδρία του κόμματος και σύμφωνα με τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, οι υποψηφιότητες προς έγκριση στο συνέδριο είναι των: Απόστολου Γκλέτσου, Παύλου Πολάκη, Σωκράτη Φάμελλου, Νίκου Φαραντούρη».
Ο ίδιος πέρασε στην αντεπίθεση μετά τον τελικό αποκλεισμό του από την Π.Γ. καταλογίζοντας στα μέλη της «φόβο»: «Είναι φόβος επειδή θα χρειαστεί οι νυν βουλευτές να περνούν από προκριματικές εκλογές, ώστε να είναι εκ νέου υποψήφιοι. Είναι φόβος επειδή θα υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ μέλους της Κεντρικής Επιτροπής και έμμισθου υπαλλήλου του κόμματος (μετακλητών, αποσπασμένων κλπ)».
«Κυρίως όμως είναι ο φόβος επειδή τον λόγο για όλα θα τον έχει η βάση. Και η βάση θα αναδείξει νέα πρόσωπα από την κοινωνία και όχι από την κομματική γραφειοκρατία. Τέτοια θα είναι τα στελέχη του αύριο».
Καινά δαιμόνια, όχι απαραιτήτως όλα σωστά. Τα κόμματα χρειάζονται επαγγελματικά στελέχη για να λειτουργήσουν. Και κάποια στελέχη που έχουν προσφέρει στο κόμμα (π.χ. βουλευτής που παράτησε τη δουλειά του για να αφιερωθεί στο κόμμα, επί δύο τετραετίες) δεν μπορούν να πεταχτούν στο δρόμο, επειδή έτσι αποφάσισαν οι «only fans» του Στέφανου. Χρειάζεται μια στοιχειώδης οικονομική κάλυψη, δια της προσφοράς εργασίας, για την ομαλή επαγγελματική του επάνοδο.
Τα καινά δαιμόνια όμως τα έφερε αυτός που προτίμησε η βάση. Δεν τους ήταν σεβαστός ο ίδιος, αλλά θα έπρεπε να είναι σεβαστή η απόφαση του λαού του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα προτρέπει τους οπαδούς του να γραφτούν ομαδικά στις οργανώσεις βάσης (Ο.Μ. = Οργανώσεις Μελών) για να εκλέξουν φίλιους συνέδρους. Γράφει: «Πρώτος σταθμός: Η εκλογή συνέδρων αυτό το Σαββατοκύριακο. Να είμαστε όλοι στις κάλπες. Ένα τεράστιο κύμα Δημοκρατίας που θα σαρώσει τους μηχανισμούς. Γιατί το Συνέδριο είναι το μόνο αρμόδιο να αποφασίσει ποιοι θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές για Πρόεδρο».
Ισχυρίζεται επίσης ότι «δεκάδες παράπονα και καταγγελίες καταφθάνουν στα γραφεία του, κυρίως από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που εγγράφηκαν μέσω της ιστοσελίδας iSYRIZA και δεν τους επιτρέπεται να ταυτοποιηθούν στις ΟΜ όπου ανήκουν!
Εδώ υπάρχει μπλέξιμο. Ο ίδιος λογικά θα είναι σύνεδρος, καθώς δεν έχει διαγραφεί από μέλος του κόμματος. Αυτό είναι πρωτοτυπία της κομματικής γραφειοκρατίας. Κάποιος μπορεί να είναι μέλος του κόμματος (άρα δεν υπήρξε ηθική και πολιτική αιτία διαγραφής του), αλλά να μην έχει δικαίωμα υποψηφιότητας!
Βέβαια, η αντίφαση οφείλεται σε πιο πρακτικούς λόγους. Για να διαγραφεί ένα μέλος πρέπει να διαγραφεί από την τοπική του ΟΜ. Και φαίνεται ότι ο Κασσελάκης έχει δύναμη στην οργάνωση Περιστερίου όπου ανήκει. Εάν αυτή κατέρριπτε πρόταση διαγραφής του, θα υφίσταντο συντριπτικό πλήγμα οι κομματικοί.
Στην απόφαση της Π.Γ. παραθέτουν επίσης διάφορα ανομήματα του Κασσελάκη: «Παρατηρήθηκαν φαινόμενα ασύμβατα με την κοινή μας πορεία. Η μη αποδοχή των συλλογικών αποφάσεων και των προβλέψεων του καταστατικού, τα εξώδικα προς την κεντρική επιτροπή και την πολιτική γραμματεία, είναι επιλογές πολιτικά αδιανόητες».
Βέβαια, δεν λένε ότι αυτά έγιναν μετά τη διαβόητη απόφασή τους να μπλοκάρουν την υποψηφιότητά του. Όπως και τα «διαφορετικά παραπλανητικά μητρώα, τα ξεχωριστά κτίρια, οι αναφορές σε πραξικοπήματα και δικτατορίες είναι επιλογές προσβλητικές για την ιστορία μας και ανταγωνιστικές στην προοπτική μας» (και αυτά μετά το προνουντσιαμέντο εναντίον του, έγιναν).
Ο ίδιος στην τοπική του Οργάνωση δήλωσε: «Θα είμαι υποψήφιος πρόεδρος, παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να είμαι στο συνέδριο ex officio». Και βεβαίως θα αυτοπροταθεί, ο ίδιος ή μέσω άλλου, ως υποψήφιος, καλώντας το συνέδριο να αποφασίσει.
Και εδώ υπάρχει έτερο μπλέξιμο. Παρότι το συνέδριο είναι το ανώτατο όργανο ενός κόμματος, η Π.Γ. δεν του αναγνωρίζει το δικαίωμα να αποφασίσει πρόσθετη υποψηφιότητα πέραν αυτών που η ίδια προτείνει. Θεωρεί μάλιστα την απόφαση της δεσμευτική για το συνέδριο. Αναμένεται σκληρή μάχη και... καλά ξεμπερδέματα.
Το ίδιο το συνέδριο έχει δόση οργανωτικής αστειότητας, καθώς κάποιοι από τους συνέδρους θα είναι παρόντες και κάποιοι άλλοι θα μετέχουν μέσω zoom, και για οικονομικούς λόγους.
Η Θεοδώρα Τζάκρη το επέκρινε, βγαίνοντάς τους από αριστερά: «Είναι αδιανόητο το κόμμα να μην καλύπτει ούτε τα έξοδα μετακίνησης των συνέδρων και όταν πήρε προ ημερών 2,5 εκατομμύρια κρατική επιχορήγηση. Είναι φανερό ότι ένα αριστερό κόμμα προχωράει με σκληρά ταξικό τρόπο. Οι έχοντες να συμμετέχουν και οι μη έχοντες να μην έρθουν».
Ό,τι και αν γίνει από δω και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε τελειώνει. Και ο Κασσελάκης, ασχέτως αν θα κάνει κόμμα ή όχι, θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος που ζει στο 2024 και όχι στο 1936-38, την εποχή των Δικών της Μόσχας, από τις οποίες εμπνέονται οι σύντροφοι.
Έχει το κεφάλι του στη θέση του, θα μπορεί να κάνει λουσάτες διακοπές με τον Τάιλερ και τη Φάρλι, ή να γυρίσει στο Μαϊάμι, να επιχειρήσει νέες μπίζνες, καθώς δεν είναι σίγουρο πως στις προηγούμενες πέτυχε απολύτως.
