Του Γιάννη Σιδέρη
Είναι άδικο που κατηγορούνται τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για ωφελιμισμό κατά τη διάρκεια των κυβερνητικών τους θητειών. Αντιθέτως το κίνημα έπλασε στελέχη γεμάτα αυταπάρνηση. Απόδειξη ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο οποίος δήλωσε στα Parapolitika fm: «Οι αποστασίες τελείωσαν. Είμαστε όλοι μαζί - η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και η ΚΟ των ΑΝΕΛ- ομάδα αυτοκτονίας και θα πάμε έως το 2019. Και θα τις πάρουμε και τις εκλογές τότε».
Παρανάλωμα θα γίνει, θυσία στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Άλλωστε ως άγρυπνο φρουρό της πολιτικής ηθικής και δημιουργικότητας, τον έχουμε ακούσει από βήματος Βουλής, εξοργισμένο να επιτίθεται στο πρώην κραταιό κόμμα και να ρωτάει με τη φλόγα του λαϊκού αγωνιστή. «Με αυτά που κάνατε τόσα χρόνια καταστρέψατε τη χώρα».
Όλως τυχαίως, κατά την διάρκεια αυτών που έκανε «τόσα χρόνια» το ΠΑΣΟΚ, ο νυν υπουργός ήταν στέλεχος του κόμματος. Στα χρόνια δηλαδή που το ΠΑΣΟΚ «κατέστρεφε τη χώρα», υπήρξε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας από το 1993 ως το 1996, ενώ εξελέγη και τρεις φορές βουλευτής του (1996, 2000, 2009). Μετά οι δημοκοπήσεις, ως σηματωρός, του έδειξαν τον δρόμο των αληθινό.
Η στήλη απάδει από το να ασκεί... εισαγγελική κριτική στους πολιτικούς. Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι, επανακαθορίζουν ενίοτε τις αξιολογήσεις τους, και εξ αυτών τη στάση τους. Συνειδητοποιούν λάθος διαδρομές και χαράσσουν νέες, με βάση τις ηθικές, ιδεολογικές και επαγγελματικές συντεταγμένες τους.
Ωστόσο, αν η μνήμη για τους δικούς της λόγους απάλειψε το «μια ζωή ΠΑΣΟΚ», έκφραση που με βάση το βιογραφικό προσδιορίζει τον υπουργό Ναυτιλίας, ως μουσαφίρης στον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί άσχημη εικόνα, το να επιτίθεται σε ιστορικά του στελέχη και να μιλάει για αποστασίες: «Οι αποστασίες τελείωσαν».
Μετά τους προδότες γερμανοτσολιάδες, έχουμε τώρα και τους «αποστάτες»
Ποιοι ήταν οι «αποστάτες» στον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Λαφαζάνης και όλη η ομάδα της «ΛΑΕ», και η Κωνσταντοπούλου και η «Πλεύση Ελευθερίας». Πολιτικοί με τους οποίους - όποιες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές να έχει κάποιος - έχουν ένα χαρακτηριστικό: Είναι ιδεολόγοι και παρέμειναν πιστοί στην ιδεολογία τους. Είναι άνθρωποι που παίρνουν σοβαρά τις ιδέες στους, την πολιτική τους ιστορία και την αξιοπρέπειά τους. Άνθρωποι που απέρριψαν θέσεις μοσχοπληρωμένες, απεκδύθηκαν πολιτική και κοινωνική δύναμη που απορρέουν από τα αξιώματα και ξαναγύρισαν στον αγώνα τους, στο πολιτικό πεζοδρόμιο.
Τουλάχιστον τους αξίζει ένας σεβασμός, από τους σώγαμπρους Σαμουράι του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αποστασία προσδιορίζεται όταν μία κυβέρνηση ακολουθεί τον διακηρυγμένο δρόμο τους και αλλότρια συμφέροντα εξαγοράζουν τα στελέχη της, προκειμένου να τη ρίξουν, καταστρατηγώντας τη λαϊκή εντολή. Η εξαγορά ενέχει οικονομικό ή άλλο όφελος. Είχε ο κ. Κουρουμπλής κάποιο στοιχείο ότι η ομάδα Λαφαζάνη και η Κωνσταντοπούλου (με τους οποίους ουδεμία πολιτική σχέση ο γράφων), εξαγοράστηκαν και εξ' αυτού τους ονομάζει αποστάτες;
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα η λέξη «αποστασία» δεν είναι «τρόπος του λέγειν». Φέρνει πίσω της βαριά ιστορία, ασχέτως αν διαφορετικές πλευρές ακόμη ερίζουν για τη σκοπιμότητα, αναγκαιότητα ή την αθωότητα των τότε πρωταγωνιστών. Σε κάθε περίπτωση είναι μια λέξη ιστορικά ηλεκτρισμένη, στιγματισμένη και δεν εκφέρεται ελαφρά τη καρδία από έναν έπηλυ πολιτικό - ειδικά όταν και αυτός μπορεί να κατηγορηθεί για αποστασία μετά εξαργυρώσεως υπουργικής θέσεως, μάλιστα.
Πάντως μπορεί να ενημερωθεί για το «Μπουσίντο», τον κώδικα τιμής των Σαμουράι, σε μετάφραση Βύρωνα Πολύδωρα. Οι Σαμουράι όταν αποτύγχαναν αυτοκτονούσαν.
ΥΓ: Ο κ. Κουρουμπλής απλώς ήταν η αφορμή. Τα αξιολογικά κριτήρια των πολιτικών και η ηθική τους είναι η αιτία του κειμένου. Και η ηθική δεν προσδιορίζεται μόνο στο αν έχεις κλέψει το δημόσιο ταμείο.
