Είναι μετά από τόσα χρόνια κοινό μυστικό το deal που έγινε μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και ενός κομματιού της Νέας Δημοκρατίας μέσα στο 2014, όταν ήταν φανερό πως ο Α. Τσίπρας κάλπαζε προς την εξουσία. Ποιο ήταν αυτό το deal;
Εμείς θα σας δώσουμε τα κλειδιά των κρίσιμων τομέων της κρατικής μηχανής κι εσείς δε θα ασχοληθείτε καθόλου με τα πεπραγμένα μας της περιόδου 2004-2009, όταν θα γίνετε κυβέρνηση. Ήταν μια συμφωνία η οποία τηρήθηκε ευλαβικά και από τις δύο πλευρές, με έναν συγκεκριμένο, υψηλότατα ιστάμενο εγγυητή. Έτσι, κάπως συγκροτήθηκε η αποκληθείσα δεξιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν η περιφρούρηση των πεπραγμένων της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο είδαμε πολλά πράγματα, εκ των οποίων το σπουδαιότερο ήταν η σκευωρία Novartis. Για να προτρέξω, θεωρώ ότι ήταν μια υπόθεση η οποία στήθηκε αποκλειστικά από τη δεξιά συνιστώσα, κάτι σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών του νεοδημοκρατικού χώρου. Κύριος στόχος του Ρασπούτιν και των συνεργατών του ήταν πρωτίστως εκείνοι οι πολιτικοί που θα ήταν εμπόδιο στους σχεδιασμούς και τις φιλοδοξίες του πολιτικού προϊσταμένου του, αυτού που ουσιαστικά τον καθοδηγούσε.
Συγχρόνως, ήταν μια κατάσταση που βόλευε και τον Α. Τσίπρα. Με αυτή τη μεθόδευση του Ρασπούτιν εξουδετερωνόταν και εξέχοντες πολιτικοί που ήταν και δικοί του αντίπαλοι, ενώ σπιλωνόταν και οι δύο παρατάξεις του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Ο Ρασπούτιν και το μεγάλο αφεντικό θα πετύχαιναν με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια.
Το στήσιμο της υπόθεσης χάλασε, διότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υποχρεώθηκε -λόγω του απρόσμενα τεράστιου συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό στη Θεσσαλονίκη- να προκαλέσει έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό ώστε να αλλάξει η πολιτική ατζέντα, χωρίς όμως να έχει δέσει η δικογραφία. Τα κενά που υπήρχαν δε φανέρωναν μόνον την αγωνία των τότε κυβερνώντων να κερδίσουν τον πόλεμο των πρωτοσέλιδων, συγχρόνως φανέρωναν και τις μεθοδεύσεις του Μίμη και των συνεργατών του.
Σε όλο αυτό το διάστημα που ξετυλιγόταν η σκευωρία κατά του Σαμαρά, του Αβραμόπουλου, του Σαλμά και του Λυκουρέντζου-αναφέρομαι στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας της περιόδου 2004-2009- ο Κώστας Καραμανλής τηρούσε σιγή ιχθύος. Δε βρήκε μια κουβέντα συμπαράστασης να πει για τους συνεργάτες του, πολύ δε περισσότερο να καταδικάσει την επιχειρούμενη ηθική και πολιτική τους εξόντωση. Για τους υπόλοιπους δεν έτρεφε καμιά εκτίμηση, και ήταν αμοιβαίο.
Επίσης, δε στήριξε, πολιτικά, ηθικά, ανθρώπινα, τον πρώην πρωθυπουργό και διάδοχό του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, όταν οι εισαγγελείς έσπαγαν τις τραπεζικές θυρίδες τις δικές του και της συζύγου του, ενόσω ο ίδιος βρισκόταν στο εξωτερικό. Οι σκευωροί επιθυμούσαν να τσαλακώσουν τον Α. Σαμαρά σε όλα τα επίπεδα.
Να υπενθυμίσω δε, ότι οι δύο εφημερίδες της δεξιάς συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ κάθε τόσο προανήγγειλαν, με πανηγυρικά πρωτοσέλιδα, τις επικείμενες προφυλακίσεις του Ανδρέα Λοβέρδου και του Αδώνιδος Γεωργιάδη. Όλα αυτά τα αναφέρω έτσι για την ιστορία, λόγω της επικαιρότητας, και για να υποδηλώσω την απορία μου -που τη θεωρώ εύλογη- για κάποιες πρόσφατες πολιτικές συμπορεύσεις.
