Η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δημιούργησε έτσι κι αλλιώς ένα νέο πολιτικό σκηνικό, τροφοδοτώντας μια ενδιαφέρουσα πολιτική κινητικότητα. Ήδη οι δημοσκοπήσεις δίνουν μια μεγάλη αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών του ΚΙΝΑΛ, αφήνοντας πίσω την δημοσκοπική καχεξία δυόμισι ετών που προϊδέαζε για καταστροφική πορεία προς τις επόμενες διπλές εκλογές.
Επισημαίνεται από κάθε αναλυτή ότι αυτό μένει να παγιωθεί, να σταθεροποιηθεί ως τάση και ότι αυτό δεν είναι κάτι το δεδομένο. Θα εξαρτηθεί από την άποψη που θα διαμορφωθεί για τον νέο Πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ αν και εμφανιζόταν με υψηλή δημοφιλία και κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και από τις θέσεις που θα καταθέσει για τα φλέγοντα προβλήματα της χώρας.
Κάτι βέβαια που προκαλεί εντύπωση είναι ότι η μεν Ν.Δ δείχνει να τον υποτιμάει θεωρώντας ότι βασικά προκαλεί ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από τον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι βασικά προκαλεί ζημιά στην Ν.Δ! Η μεν Ν.Δ φαίνεται να το πιστεύει λίγο πολύ, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως σίγουρα υποκρίνεται. Άλλωστε σ' όλες τις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος φαίνεται ότι το ΚΙΝΑΛ εισπράττει και από τα δύο κόμματα. Η αναλογία δε είναι 1:2, 1:2,5. Εν ολίγοις για κάθε μία ψήφο που παίρνει από την Ν.Δ εισπράττει δύο με δυόμισι ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή προκαλεί ζημιές και στους δύο. Στην Ν.Δ προκαλεί μικρότερη ζημιά, αλλά ίσως αποβεί υπό όρους καθοριστική για τον στόχο της αυτοδυναμίας, ο δε ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται ζημιά που του ρίχνει παραπέρα τα δημοσκοπικά σ΄ αυτή την φάση ποσοστά.
Σίγουρα πολλά θα φανούν ασφαλώς κατά το επόμενο διάστημα των αμέσως επομένων μηνών. Δεν μπορεί όμως κανείς να υποτιμάει το γεγονός ότι υπάρχουν φθορές στην Κυβέρνηση βασικά λόγω ενστάσεων σε κινήσεις της για την διαχείριση του κορονοϊού, την ακρίβεια, αλλά και τις ενστάσεις για μεταρρυθμιστική άπνοια σε τομείς και στον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της επιμονής του σε μια άσφαιρη καταγγελτική τακτική υιοθέτησης των πιο αντιφατικών συνθημάτων και θέσεων και σε ένα λαϊκισμό που παραπέμπει στην όλη αναξιόπιστη πορεία του. Αντικειμενικά δηλαδή δημιουργούνται πολιτικές και κοινωνικές ζώνες που αναζητούν εκφραστή.
Δεν μπορεί να υποτιμάει κανείς πως αν και νέος και άφθαρτος ο Ν. Ανδρουλάκης έχει μακρά πολιτική ιστορία κατά την οποία έχει δώσει τέσσερις πανελλαδικές μάχες (δύο για την ηγεσία και δύο για την εκλογή του με σταυρό ευρωβουλευτής). Αυτό σημαίνει ότι έχει διαμορφώσει ένα ισχυρό πανελλαδικό δίκτυο και μια παρέμβαση σ όλη την Ελλάδα που καλά καλά ούτε το ΚΙΝΑΛ ως Κόμμα δεν διέθετε λόγω της πλήρους διάλυσης του οργανωτικού του ιστού. Δεν είναι τυχαίο, ότι επικράτησε θριαμβευτικά λόγω της μεγάλης ισχύος του σ' όλη της Επικράτεια αν και έχασε με 3% - 4% στο Λεκανοπέδιο από τον Α. Λοβέρδο. Πρόκειται δηλαδή για «παίκτη» που γνωρίζει το πολιτικό παιχνίδι και είναι καλός στην τακτική αν και διακρίνεται για την δημιουργική ή μη ασάφειά του.
Αυτή ακριβώς την «τακτική Μάο» (από την επαρχία προς το Κέντρο) μπορεί να ακολουθήσει και οδεύοντας προς τις Βουλευτικές εκλογές. Άλλωστε έρευνες σε περιοχές της Ελλάδας δείχνουν ότι το ΚΙΝΑΛ ενισχύεται περισσότερο και απ' ότι οι πανελλαδικές έρευνες δείχνουν. Ήδη δε κάποιες περιοχές αναδεικνύονται σαν οχυρά της νέας εφόδου. Η Κρήτη είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην περιοχή αυτή το ΚΙΝΑΛ είχε πάρει 35.992 ψήφους στις Βουλευτικές εκλογές του 2019 επί 350.570 ψηφισάντων (10.46%). Στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ συμμετείχαν 30.300 πολίτες ( περίπου το 10% όλων όσων ψήφισαν στις Βουλευτικές εκλογές του 2019) , κατά κάτι δηλαδή λιγότεροι από το σύνολο όσων ψήφισαν στις εκλογές του 2019!
Ας ληφθεί δε υπόψη ότι ο Ν. Ανδρουλάκης πήρε 18.579 ψήφους στον πρώτο γύρο στην Κρήτη και επικράτησε κατά κράτος με 75.54% του Γ. Παπανδρέου στον δεύτερο γύρο, όταν το 2017 είχε πάρει πανελλαδικά 51.736 ψήφους. Το στοιχείο αυτό από μόνο του δείχνει την δυνατότητα στην Κρήτη να υπάρχει όχι μια απλή αλλαγή συσχετισμών ανάμεσα στο ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια συνολική αναδιάταξη. Όποιος το υποτιμάει αυτό εθελοτυφλεί. Όλα δείχνουν ότι ο νέος « παίκτης » δεν είναι μόνος, διαθέτει στρατό. Ποιος θα τον αντιμετωπίσει άραγε στην Κρήτη είτε από την Ν.Δ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ; Η Κρήτη δε δεν είναι τυχαία, εκπέμπει μήνυμα και το ίδιο ίσως υπάρξει και από άλλες περιοχές.
Ο Ν. Ανδρουλάκης δείχνει να παίζει δυνατά, με χαμηλούς τόνους και με απόσταση ασφαλείας από τον υστερικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί εν ολίγοις να εκφράσει ένα τμήμα του Κέντρου που μπορεί να αναζητήσει τρόπο έκφρασης λόγω των ενστάσεων που έχει για την πορεία της Κυβέρνησης και λόγω του φόβου που δημιουργεί η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς και όλα θα κριθούν και στο επίπεδο του αφηγήματος , των θέσεων που θα προβάλει. Μην ξεχνάμε όμως. Όταν δημιουργούνται συνθήκες αναζήτησης εναλλακτικής πολιτικής έκφρασης παίζει ρόλο και η οργάνωση, η παρεμβατικότητα, το κλίμα που δημιουργείς. Στην Μεταπολίτευση το Κ.Κ.Ε εσωτ. είχε απείρως καλύτερες και πιο σύγχρονες θέσεις, αλλά το Κ.Κ.Ε έπαιρνε 9%-10% και το ΠΑΣΟΚ ξεπετάχτηκε και από το 12% έφτασε το 48% μετά από επτά χρόνια. Αν κάτι λέει αυτή η ιστορική αναφορά.....
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Πολιτικός Αναλυτής και Υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL
