Ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Αλέξης Τσίπρας έχουν περισσότερα κοινά στοιχεία απ' όσα ενδεχομένως αναγνωρίζουν και θα ήθελαν. Δεν είναι ίδιοι, παλεύουν όμως για το ίδιο πράγμα, με πανομοιότυπο τρόπο και σχετικά παρόμοια μέσα.
Για τον πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, η αντιπαλότητα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει ευδιάκριτα πολιτικά χαρακτηριστικά, έστω κι αν τα τελευταία 24ωρα κυριαρχεί το μαύρο φόντο της κατάμαυρης καμπάνιας που λάνσαρε η Κουμουνδούρου.
Ο Τσίπρας θέλει τον πολιτικό αφανισμό ενός αντιπάλου που, μεταξύ άλλων, του πήρε το 2019 την εξουσία και το 2023 του κόβει ξανά το δρόμο για την επαναφορά. Έχει χάσει τέσσερις φορές στις κάλπες που στήθηκαν και ως πρόσωπο, ο Μητσοτάκης, τον «κατατροπώνει» από το 2016 χωρίς ανατροπή, στο μεταξύ τους μπρα ντε φερ ως προς την καταλληλότητα και την επάρκεια, σχεδόν σε όλα τα πεδία.
Αντιθέτως, το μένος Ανδρουλάκη κατά Μητσοτάκη - δεν γεννήθηκε στη σκιά της επισύνδεσης όπως θα ήταν ίσως λογικό και αναμενόμενο - αλλά το κουβαλάει χρόνια στις προσωπικές και πολιτικές του «αποσκευές».
Πολιτεύεται και αντιπολιτεύεται με οδηγό τον εγγενή αντι - μητσοτακισμό του, ενώ η βάση του κόμματος που ηγείται διατηρεί μια αξιοθαύμαστη και αξιοπρόσεκτη συναισθηματική σύνδεση, με το σοσιαλδημοκρατικό - κεντροδεξιό πολιτικό εγχείρημα του Μητσοτάκη.
Οι ψηφοφόροι που παρέμειναν παρά τις σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ, κράτησαν τις πασοκικές Θερμοπύλες, όσο ο σημερινός πρόεδρος βρισκόταν ως ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες, άκαπνος και αμέτοχος στη μάχη που έδινε εδώ το αντι - σύριζα μέτωπο, για να μην αλωθεί η χώρα από τη λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Αν και ταυτόχρονα ήταν γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ανδρουλάκης κράτησε το πολιτικό του κεφάλαιο ατόφια βρυξελλιώτικο.
Μια μικρή αναδρομή στις ερωτήσεις και τις παρεμβάσεις του στο ευρωκοινοβούλιο, την περίοδο που η… προοδευτική κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου διεκπεραίωνε την αποστολή της, αποδεικνύει ότι δεν είχε τις ίδιες ανησυχίες με την Φ. Γεννηματά ή τον Ευ.Βενιζέλο.
Ως Παπανδρεϊκός μέχρι το κόκκαλο, πιθανόν να βρισκόταν σε τρομερή διχοστασία βλέποντας και ακούγοντας, παραμονές των εκλογών του 2015, τον Γιώργο Παπανδρέου να περιοδεύει ως πρόεδρος του νεοσύστατου Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών να δηλώνει στην Κοριέρε Ντελα Σερα ότι το ΠΑΣΟΚ είχε γίνει μέρος του συστήματος, τείνοντας χέρι συνεργασίας στον λάβρο αντιμνημονιακό Αλέξη Τσίπρα που τον αποκαλούσε χλευαστικά Ολαντρέου.
Το παπανδρεϊκός και αντιμητσοτακικός ορίζει τον κ. Ανδρουλάκη και με αυτά δομεί ένα εκτός εποχής αντιδεξιό πολιτικό αφήγημα, που ούτε το ΠΑΣΟΚ βοηθάει να αναγεννηθεί, ούτε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις το κόμμα να ηγηθεί της Δημοκρατικής Παράταξης, όπως κομπάζει.
Οι εμμονές και οι επιλογές του, η προφανέστατη σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να φτάσει υπό προϋποθέσεις και στην μετεκλογική σύμπραξη, είναι εξαιρετικά πιθανό να τινάξουν στον αέρα το ΠΑΣΟΚ και να το στείλουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Βοηθώντας το ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει ρίζες και να καρπωθεί δικαίως την ιστορία της προοδευτικής παράταξης.
