Στη μάχη για τη... μεσαία τάξη ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί... αυτοκριτική αδειάζοντας όμως επί της ουσίας τον τότε τσάρο της Οικονομίας, Ευκλείδη Τσακαλώτο. Άδειασμα που συνδέεται και με τις εσωκομματικές συγκρούσεις στην αξιωματική αντιπολίτευση. Το άρθρο του Γιώργου Τσίπρα, Βουλευτή και εξαδέλφου του προέδρου του κόμματος στρέφεται κατά της πολιτικής που ακολουθήθηκε και που προκάλεσε την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης στο όνομα ενός μαξιλαριού που έφτασε τα 37 δισ. ευρώ.
Είναι χαρακτηριστικό πως το άρθρο ξεκινά με όσα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος υπερασπιζόταν πριν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ (με τους ΑΝΕΛ) κυβέρνηση και φυσικά πριν η χώρα οδηγηθεί στο αχρείαστο τρίτο μνημόνιο και συνεχίζει με το ότι το αφήγημα της τότε κυβέρνησης περί συμφωνίας για χαμηλότερα πλεονάσματα τον Ιούλιο του 2015 μετατράπηκε σε υψηλότερα πλεονάσματα.
Και όχι μόνο. Ο Γιώργος Τσίπρας γράφει ότι «Πού οφείλεται η αστοχία; Υπερπλεόνασμα παράγουν τα υψηλά έσοδα και οι ελλιπείς δαπάνες. Οι ασφυκτικές/τιμωρητικές πιέσεις της τρόικας για φόρους και μέτρα λιτότητας και μια διοίκηση ξεχαρβαλωμένη για να απορροφήσει δαπάνες σε μια γονατισμένη οικονομία, χωρίς τραπεζικό σύστημα, διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα».
Καιι συνεχίζει στέλνοντας σαφές μήνυμα στο τότε οικονομικό επιτελείο τονίζοντας πως: «Οι δε διαπραγματεύσεις για μέτρα και η διαχείριση δαπανών δεν έγιναν πάντα με βέλτιστο τρόπο».
Μάλιστα ο βουλευτής του κόμματος και στενός συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού και νυν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει πως: «Η πράξη όμως δείχνει ότι υιοθετήθηκαν απόψεις πως τα οφέλη από υπερπλεονάσματα και κομπόδεμα ήταν πιο σημαντικά από τους «βασικούς πόρους» που στερείται η κοινωνία ή από το «γεγονός ότι τα μεγάλα πλεονάσματα επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη» (Ευκ. Τσακαλώτος, 9/12/18). Υποτιμήθηκε η αναπτυξιακή δυναμική των δαπανών και δεν τεκμαίρεται ισχυρή βούληση για δαπάνες που μείωναν τα υπερπλεονάσματα».
Η κριτική προς τον Ευκλείδη Τσακαλώτο συνεχίζεται όμως. «Το σκληρό «μαξιλάρι» των 16,5 δισ., προαπαιτούμενο για τη ρύθμιση του χρέους, μπορούσε να καλύψει εκτάκτως και ενδεχόμενη νέα ανακεφαλαιοποίηση, η οποία εκτιμόταν μέχρι 12 δισ. Αλλά χάριν απλούστευσης ας δεχτούμε ότι «έπρεπε» και αυτά να προστεθούν στο σκληρό «μαξιλάρι». Μέχρι τα 37 δισ. του συνόλου παραμένει μια διαφορά, όση και τα υπερπλεονάσματα του 2015-18, για την οποία δεν υπάρχει δημόσια αιτιολόγηση υπολογισμών ή εκβιασμών που ασκήθηκαν. Αντίθετα, και αυτό είναι αναντίρρητο, στις θετικές εκτιμήσεις διεθνών χρηματοοικονομικών οίκων της περιόδου για τις ελληνικές προοπτικές μετά τη συμφωνία για το χρέος αρκούσε το όποιο σκληρό «μαξιλάρι». Γιατί «έπρεπε» να είναι 37 και όχι π.χ. 27 δισ.; Ενα μικρότερο «μαξιλάρι» απειλούσε μήπως τη ρύθμιση του χρέους ή την έξοδο από τα μνημόνια; Όχι».
Ακόμη πιο ενδεικτική είναι και η εξής αναφορά του: «Τα γενναιόδωρα πλεονάσματα είναι για οικονομίες με λυμένα τα βασικά προβλήματα, όπως της Νορβηγίας. Για τη χειμαζόμενη Ελλάδα κάθε δισ. πλεονάσματος προς πιστωτές ή κομπόδεμα χωρίς να είναι αδήριτη ανάγκη σήμαινε δυσανάλογη αποστράγγιση της πραγματικής οικονομίας, όπως ορθά υποστηριζόταν και πριν και μετά το 2015. Διαφορετικά, ποιος δεν ήθελε και 37 και 47 δισ. ευρώ κομπόδεμα;».
Καταλήγει δε ακόμη πιο επιθετικά αφού υπογραμμίζει με έμφαση. «Σε επισήμανση δημοσιογράφου «το λένε και σύντροφοί σας: ας μην ήταν 37 δισ. και ας ρίχνατε και μερικά δισ. στην αγορά», ο Ευκ. Τσακαλώτος απάντησε ότι «οι κυρίαρχες ιδέες κάθε κοινωνίας είναι οι ιδέες της άρχουσας τάξης και επηρεάζονται και δικοί μας άνθρωποι». Αν αποκαλούμε το αίτημα για κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες «ιδέες της άρχουσας τάξης», υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Αλλά έχει δίκιο ότι ορισμένοι επηρεάστηκαν από την άρχουσα τάξη, τραπεζίτες και θεσμούς…».
Το άρθρο του Γιώργου Τσίπρα στο documento προκαλεί αίσθηση αφού ουσιαστικά οι αιχμές του και οι συγκεκριμένες αναφορές του αφορούν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος προσφάτως έσπευσε να υπερασπιστεί τον Στέλιο Κούλογλου (παρά την αναστροφή που επιχείρησε ο ίδιος) σχετικά με το άρθρο του περί ισοπαλίας στις παρουσίες Κυρ. Μητσοτάκη και Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ αλλά και να θέσει υπό συζήτηση το ποιός θα τεθεί επικεφαλής στην προοδευτική κυβέρνηση που επικαλείται διαρκώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν είναι όμως αυτή η αιτία. Ο άτυπος επικεφαλής της Ομπρέλας (όπου εντάχθηκαν οι 53+) έχει δεχθεί κατ επανάληψη φίλια πυρά για την πολιτική που ασκήθηκε την περίοδο 2015 – 2019 στην οικονομία και κυριώς για τα υπερπλεονάσματα. Δεν έχουν λείψει μάλιστα και κατηγορίες πως ευθυνεται για το γεγονός πως η μεσαία τάξη γύρισε συλλήβδην την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και για την αδυναμία του κόμματος να προσελκύσει ακόμη και σήμερα τάζοντας τα πάντα τους ψηφοφόρους που προέρχονται από αυτή.
Έχει δεχθεί και ευθέως τα πυρά προεδρικών, κυρίως του Παύλου Πολάκη, ο οποίος σημειωτέον αναδημοσίευση το άρθρο του Γιώργου Τσίπρα το οποίο χαρακτηρίζει ως «ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ» με κεφαλαία γράμματα. Υπενθυμίζεται οτι ο ίδιος έχει χρησιμοποιήσει ακραίες εκφράσεις προκειμένου να τονίσει το τί έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στη μεσαία τάξη προκειμένου να δείξει και αυτός τη λάθος πολιτική που ακολουθήθηκε.
Και είναι αλήθεια πως ο ΣΥΡΙΖΑ αφαίμαξε τη μεσαία τάξη για να δημιουργήσει το υπερπλεόνασμα εν τούτοις τίθεται και το ερώτημα κατά πόσο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος χάρασσε μόνος του την οικονομική πολιτική αλλά και κατά πόσο είναι διατεθειμένος να παίξει το ρόλο της... Ιφιγένειας προκειμένου να φυσήξει ούριος άνεμος στην Κουμουνδούρου προκειμένου να οδηγηθεί στη μεσαία τάξη...
