Αποφασιστικότητα πρέπει να δείξει η Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία και την υπάρχουσα αντιπαράθεση σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, ο οποίος σημειώνει πως για να επιλύσουμε ειρηνικά οποιαδήποτε διαφορά, «πυξίδα είναι το διεθνές δίκαιο» το οποίο απαιτεί συνεργασία.
Με άρθρο του στην «Καθημερινή» ο πρώην πρωθυπουργός κάνει αναφορά στην αιγιαλίτιδα ζώνη, λέγοντας ότι η ρύθμιση του θέματος από την ελληνική πλευρά, δηλαδή η επέκτασή της στα 12 μίλια και ο καθορισμός ελεύθερων ζωνών ναυσιπλοΐας είναι μια δυνατή πρωτοβουλία που όμως χρειάζεται συνεννοήσεις που στο παρελθόν με την Τουρκία έγιναν και δεν κατέληξαν, αλλά και σχετικά με τις συντεταγμένες, τονίζει ότι «η Ελλάδα στην υπάρχουσα αντιπαράθεση πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα ως προς τη βούλησή να επιλύσει ειρηνικά οποιαδήποτε διαφορά, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο που απαιτεί συνεργασία και εφόσον δεν επέλθει συμφωνία, λύση των διαφορών από το διεθνές δικαστήριο».
Σχετικά με την αιγιαλίτιδα ζώνη ο κ. Σημίτης αφού αναφέρει πως «είναι απλοϊκό» να την ταυτίζουμε με την ανοιχτή θάλασσα, εξηγεί πως «η αιγιαλίτιδα ζώνη είναι έδαφος του παράκτιου κράτους, κάτω από την κυριαρχία του, ενώ η ανοιχτή θάλασσα διακρίνεται για την απουσία κυριαρχίας». Επιπλέον, σημειώνει ότι είναι σαφές το διεθνές δίκαιο και σχετικά με τις συντεταγμένες, δηλαδή το μήκος και το πλάτος της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης.
Μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι η οριοθέτηση αποκλειστικής οικονομικής ζώνης συνεπάγεται υποχρέωση των παράκτιων χωρών να καταθέσουν συντεταγμένες, να προσδιορίσουν το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της ΑΟΖ τους, προσθέτοντας ότι «συνεννοήσεις για τα όρια της ελληνικής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με την Τουρκία μέχρι σήμερα δεν υπήρξαν.
Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμά της να προβάλλει την άποψή της για την ΑΟΖ της.
Ο κ. Σημίτης υπογραμμίζει ότι «η Ελλάδα στην υπάρχουσα αντιπαράθεση πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα ως προς τη βούλησή να επιλύσει ειρηνικά οποιαδήποτε διαφορά, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο που απαιτεί συνεργασία και εφόσον δεν επέλθει συμφωνία, λύση των διαφορών από το διεθνές δικαστήριο».
Και καταλήγει τονίζοντας ότι «η Ελλάδα μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες όταν αυτό θεωρηθεί χρήσιμο, ώστε να καταστεί σαφές στις σχέσεις με τις γειτονικές χώρες δεν ισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου και μονόπλευρες αποφάσεις δεν μπορούν να γίνουν δεκτές».
