Του Γιάννη Σιδέρη
Το 1988 έλαβε χώρα το επεισοδιακό ταξίδι του τότε ΠτΔ Χρ. Σαρτζετάκη στην Αυστραλία, προκειμένου να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την ίδρυση του Αυστραλιανού κράτους. Μεταξύ άλλων ο Έλληνας Πρόεδρος στη Μελβούρνη εγκαινίασε, παρουσία του Αυστραλού πρωθυπουργού Ρ. Χωκ, έκθεση αρχαιολογικών ευρημάτων με θέμα «Αρχαία Μακεδονία».
Η παροικία των εκεί Σκοπιανών συγκεντρώθηκε μπροστά από το μουσείο με απειλητικές διαθέσεις και με σκοπό να ματαιώσουν την εκδήλωση. Εξαιτίας μάλιστα των έκδηλων απειλητικών τους διαθέσεων προς τον Έλληνα Πρόεδρο, του προτάθηκε να εξέλθει από την πίσω πόρτα του μουσείου.
Ο ίδιος απέρριψε ως προσβλητική την πρόταση, λέγοντας «Δεν θα φύγω ω ς διαρρήκτης», και αποχώρησε από την κύρια είσοδο, εν μέσω βρισιών, απειλών και προσπάθειας χειροδικιών εκ μέρους των Σκοπιανών!
Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο κυβερνήτης της Βικτώριας του παρέθεσε δείπνο σε ξενοδοχείο. Το ίδιο σκηνικό και εκεί, με πλήθος αγριεμένων Σκοπιανών να τον περιμένει έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου με ανάλογες διαθέσεις. Του ζητήθηκε από τις αρχές να εισέλθει από την πλαϊνή είσοδο για λόγους ασφαλείας. Η απάντηση και πάλι ήταν «όχι».
Εισήλθε από την κύρια είσοδο, με αποτέλεσμα να δεχθεί επίθεση από τους Σκοπιανούς με ξύλα, πέτρες και άλλα αντικείμενα, και με επακόλουθο τον τραυματισμό αστυνομικού της ακολουθίας του.
Ανατρέχουμε στο γεγονός για δυο λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι με την πλεονάζουσα επιθετικότητα των εκεί Σκοπιανών, η διαμάχη μεταξύ αυτών και του ελληνικού στοιχείου είναι εντονότατη - απείρως πιο έντονη από ό,τι στην Ελλάδα, όπου οι Έλληνες ψωνίζουν στα Σκόπια ή παίζουν στο καζίνο της Γευγελής, ενώ οι Σκοπιανοί έρχονται για διακοπές στη Χαλκιδική και την Πιερία, ο Ζάεφ μπορεί ανενόχλητος (πολύ καλώς φυσικά) να διαθέτει εξοχικό στην Χαλκιδική.
Όσοι έχουμε έρθει σε ώσμωση με τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού, έχουμε την επίγνωση ότι διακατέχονται από ένα πολύ έντονο, συναισθηματικό και αγνό (έστω και αν θεωρηθεί «παλιομοδίτικο») δέσιμο με την πατρίδα. Είναι το ξερίζωμα και ο νόστος που το τροφοδοτούν.
Στη δε Αυστραλία, όπως και τον Καναδά, επί τόσα χρόνια το ελληνικό στοιχείο βρίσκεται σε συνεχή αντίθεση με τους εκεί Σλαβομακεδόνες, δίνοντας μάχες σε διάφορα μεγάλα ή μικρά φόρα.
Η κυβέρνηση έχει τις διόδους, Πρεσβεία και Προξενείο, να πληροφορηθεί το εκεί κλίμα. Όφειλε να γνωρίζει τις διαθέσεις ενός κόσμου που νιώθει την Συμφωνία ως προδοσία του έθνους, και να μη στείλει κανέναν εκπρόσωπο (εντάξει ως εκπρόσωπος της Βουλής πήγε, αλλά ήταν θέμα κυβέρνησης να το ακυρώσει).
Και να πεις ότι δεν υπήρχε προηγούμενο; Κάθε χρόνο στη Νέα Υόρκη, κατά τους εορτασμούς της ομογένειας, εκπροσωπείται η ελληνική Βουλή με προεξάρχοντες κυβερνητικά στελέχη. Φέτος οι ομογενείς - για πρώτη φορά - αποφάσισαν να μην καλέσουν κανένα μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου στην παρέλαση, καθώς «Για μας τους ομογενείς αποτελεί μια μαύρη σελίδα η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, και έχει εξοργίσει την ομογένεια».
(Εδώ να επισημάνουμε ότι κατά τη γνώμη μας δεν χωράνε τα καλώς ή κακώς, και οι επικλήσεις στη θεσμική αβρότητα. Ετσι νιώθουν, έτσι έπραξαν. Δική τους η εορτή, δικό τους και το δικαίωμα ποιους θα καλέσουν).
Αυτό το προηγούμενο, η κυβέρνηση - πεπεισμένη εκ των προτέρων ότι ως αριστερά έχει δίκιο σε όλα – δεν το έλαβε υπόψιν. Το θεώρησε ένδειξη «καθυστέρησης» και εθνικισμού των διοργανωτών.
Στην Αυστραλία ο εκπρόσωπος κ. Βαρεμένος τα έκανε χειρότερα. Μετά την εσπευσμένη αποχώρησή του, υπό τον ήχο αποδοκιμασιών και την προστασία της αστυνομίας, προκάλεσε τους ομογενείς μιλώντας για «στημένη αθλιότητα» και «φασιστικά συνθήματα» εναντίον του.
Το «στημένο» δεν το είδαμε στα βίντεο, που ήταν πολλά. Επίσης ίσως επειδή δεν τα έπιασαν τα βίντεο, δεν ακούσαμε φασιστικά συνθήματα. Κάποια αγενή, ίσως. Πάντως το «Προδότες», δεν εκπορεύεται κατ΄ ανάγκην από φασίστες, αφού είναι οικεία λέξη στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Το επαναλάμβαναν πλήρεις μένους οι σύντροφοί του στους πολιτικούς, στις πλατείες, μπροστά στη Βουλή και στις παρελάσεις - και δη στην ντροπιαστική διάλυση της παρέλασης του 2011 στη Θεσσαλονίκη: Από τη μια πλευρά οι Συριζαίοι (πρώτη μούρη ο Καρανίκας), από την άλλη η ΧΑ.
Προέβησαν δηλαδή σε ιεροσυλία μνήμης των νεκρών πολέμου, και αναγκάζοντας τον ΠτΔ Κ. Παπούλια να αποχωρήσει -αυτή είναι η δεύτερη επισήμανση της στάσης του κ. Σαρτζετάκη. Παρ΄ όσα του καταμαρτυρήθηκαν κατά τη θητεία του (πολλά fake για λόγους σκοπιμότητας από Πασόκους), στην Αυστραλία διαφύλαξε την αξιοπρέπεια του έθνους. Αυτό που θα έπρεπε να είχε κάνει και ο κ. Παπούλιας στη Θεσσαλονίκη. Να μην υποχωρήσει και να μην αποχωρήσει, ό΄ τι και αν γινόταν...
Για τη αλητεία και τους τραμπουκισμούς της Θεσσαλονίκης αλλά και όλης της Ελλάδας ο τότε ΣΥΡΙΖΑ έλεγε «Οι σημερινές αυθόρμητες λαϊκές αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοηθούν. Αποτελούν τον καλύτερο φόρο τιμής σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για τον τόπο. Η κυβέρνηση έσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες».
Ακριβώς αυτό κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Θερίζει τις θύελλες που έσπειρε. Νομιμοποίησε αυτές τις συμπεριφορές και γεύεται τα επίχειρα. Και βέβαια ψάχνει εχθρούς στον «ακατέργαστο», ανυπόκριτο και αγνό πατριωτισμό των ομογενών. Χωρίς εχθρούς δεν υπάρχει.
ΥΓ: Το 1986 η βασίλισσα Ελισάβετ επισκέφθηκε τη Νέα Ζηλανδία. Κάποιος της πέταξε αυγά. Το ίδιο βράδυ στο επίσημο δείπνο η Ελισάβετ δήλωσε χιουμοριστικά: «Μέχρι τώρα γνώριζα το αρνάκι Νέας Ζηλανδίας. Από σήμερα θα αγαπώ και τα αυγά Νέας Ζηλανδίας»!
Απλώς αυτή ήξερε ότι πρέπει – και για δικό της συμφέρον – να αποφορτίζει και να ενώνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζει ότι συμφέρον του είναι να βρίζει και να χωρίζει!
Φωτογραφία intime news
