Τα σχετικά με την συμφωνία των Πρεσπών έχουν αναπτυχθεί, αναλυθεί και επεξηγηθεί από όλες τις πλευρές κατά κόρον. Πολιτικά στοίχισαν στον ΣΥΡΙΖΑ μόνον στις ευρωεκλογές του 2019. Στις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν φάνηκε - από τα ποσοστά που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Βόρειο Ελλάδα - ότι η όποια δυσαρέσκεια είχε βρει τη διέξοδο της στις ευρωεκλογές.
Σήμερα, η συμφωνία των Πρεσπών εξακολουθεί και απασχολεί κατά διαστήματα την πολιτική επικαιρότητα, καθώς στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης πιστεύουν πως μπορεί να προκαλέσει εσωκομματικό ρήγμα στην κυβέρνηση, λόγω της επικείμενης ψήφισης από τη Βουλή των Ελλήνων των δύο μνημονίων συνεργασίας και της μιας σύμβασης για το FIR.
Είναι εύλογο, η υλοποίηση της συμφωνίας των Πρεσπών να ακολουθεί τον δρόμο της αμοιβαιότητας. Δηλαδή το επόμενο βήμα προϋποθέτει την υλοποίηση του προηγούμενου από την κάθε πλευρά.
Είχε γραφτεί τότε, το 2018, ότι η συγκεκριμένη συμφωνία ήταν μια κακή συμφωνία γιατί είχε πρόνοιες που δεν ασπαζόταν η πλειοψηφία των δύο λαών. Ως εκ τούτου ήταν καταδικασμένη σε έσωθεν υπονομεύσεις. Και αυτό γίνεται.
Τι πληροφορηθήκαμε από ένα επίκαιρο ποδοσφαιρικό γεγονός;
Η φανέλα της ποδοσφαιρικής ομάδας της γειτονικής χώρας, που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια, αναγράφει «ποδοσφαιρική ομοσπονδία Μακεδονίας», ενώ η αλυτρωτική σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας καλύπτει όλη την επιφάνεια της φανέλας. Πρόκληση, αποτέλεσμα μιας κακής συμφωνίας.
Εννοείται πως ο Λ. Αυγενάκης κινητοποιήθηκε αμέσως. Με επιστολή προς τον Αλεξάντερ Τσέφεριν, πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ, κατήγγειλε το γεγονός και ζήτησε να τηρηθούν οι όροι της συμφωνίας που υπέγραψαν οι δύο χώρες, καθώς η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της γειτονικής χώρας, που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια, δεν τροποποίησε ως όφειλε το καταστατικό της.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυία για να γίνει αντιληπτό πως συνεχώς θα βρισκόμαστε σε παρόμοιες παραβιάσεις της συμφωνίας των Πρεσπών, για έναν απλό λόγο. Ήταν μια συμφωνία κορυφής που ποτέ δεν την αποδέχτηκαν οι δύο λαοί.
Και είναι απολύτως λογικό, καθώς κινήθηκε κόντρα σε αντιλήψεις που κυριαρχούσαν και κυριαρχούν επί έναν αιώνα και παραπάνω, και στις δύο χώρες.
Ο αλυτρωτισμός των Σλαβομακεδόνων που έχει εκφραστεί ιστορικά με ποικίλους τρόπους, βρέθηκε αντιμέτωπος με την ίδια την Ιστορία της περιοχής που τεκμηρίωνε την ελληνικότητα της. Είναι δε κοινός τόπος πως το εθνικό φρόνημα, όποιο και αν είναι αυτό, δεν υπακούει και δεν πειθαρχεί στα κελεύσματα των ηγεσιών, αν το αγνοούν και το αντιστρατεύονται.
Με απλά λόγια ο αλυτρωτισμός των γειτόνων μας δεν πρόκειται να εξαλειφθεί με καμιά συμφωνία, πολύ δε περισσότερο αν αυτή - όπως η συμφωνία των Πρεσπών - αφήνει πολλά παράθυρα για την συντήρηση και προβολή του.
Συνεπώς η ελληνική κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να μεταθέσει στο απώτερο μέλλον την ψήφιση των τριών συμφωνιών και ανάλογα με τον βαθμό συμμόρφωσης των γειτόνων μας στην συμφωνία που και αυτοί ψήφισαν.
