Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Κάτι φαίνεται πως αλλάζει στην στρατηγική της Ελλάδας προς την Ευρώπη σε σχέση με το μεταναστευτικό, μετά από την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Χωρίς ακόμα να μπορεί κάποιος να προβλέψει με βεβαιότητα την κατάληξη στο «καυτό» αυτό ζήτημα, η αλήθεια είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης ακολουθεί πλέον μία σαφώς πιο «επιθετική» τακτική απέναντι στον ευρωπαϊκό παράγοντα.
Όπως όλα δείχνουν ο νέος ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου δείχνει έτοιμος να κλιμακώσει τις κινήσεις του απέναντι στην αδιαλλαξία και αδιαφορία που επιδεικνύουν οι Ευρωπαίοι εταίροι στο βασικό ελληνικό αίτημα περί δίκαιης κατανομής του βάρους των ροών.
Είναι άλλωστε μαθηματικώς βέβαιο πως ό,τι και αν κάνει η ελληνική κυβέρνηση , εφόσον η Ευρώπη δεν στηρίξει και κυρίως δεν επωμιστεί μέρος των βαρών τότε η κατάσταση θα εξελιχθεί με αρνητικό πρόσημο για τη χώρα μας. Με αυτά τα δεδομένα ο κ.Μητσοτάκης στο κέντρο της στρατηγικής του επιχειρεί να καταστήσει τα υπόλοιπα μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας συμμέτοχους σε αυτό το σημαντικό θέμα που ταλανίζει τον ευρωπαϊκό νότο.
Η αρχή έγινε στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου όταν κατά τη διάρκεια της πρώτης παρουσίας του με την ιδιότητα του πρωθυπουργού στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε την αλληλεγγύη της Ευρώπης κάνοντας μάλιστα για πρώτη φορά λόγο σε σχέδιο Β.
Μία αναφορά, η οποία μπορεί να μην έτυχε μεγάλης προβολής εκείνες τις μέρες όμως θεωρείται δεδομένο ότι στο μυαλό του πρωθυπουργού συνεχίζει να υπάρχει και απομένει να φανεί το αν τελικώς θα εφαρμοστεί. Ένα plan b που έχει να κάνει κυρίως με την διαμόρφωση ανθρωπιστικών διαδρόμων προς τις χώρες που σήμερα κρατούν τα σύνορά τους κλειστά.
Απαρατήρητοι δε θα πρέπει να περνούν και οι υψηλοί τόνοι που υιοθετεί ο κ. Μητσοτάκης το τελευταίο διάστημα στις παρεμβάσεις του μέσω συνεντεύξεων σε διεθνή ΜΜΕ, όπως για παράδειγμα η επιλογή να ονοματίσει την Ουγγαρία και την Πολωνία ως δύο από τις χώρες οι οποίες θα έπρεπε να δεχτούν ασυνόδευτα παιδιά.
Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερη σημασία έχει η στάση που τηρεί πλέον η Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία με τις ροές από την γειτονική χώρα να μην λένε να μειωθούν με υπαιτιότητα των γειτόνων.
Μόνο τυχαία δεν ήταν η ενημέρωση από κυβερνητικές πηγές, αμέσως μετά την συνάντηση Μητσοτάκη Κόντε στη Ρώμη, που μιλούσε για αποδοκιμασία των δύο πρωθυπουργών της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού- προσφυγικού προς εξυπηρέτηση ίδιων πολιτικών συμφερόντων. Ήταν ένα «καρφί» και μία σοβαρότατη αιχμή προς τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και της μέχρι σήμερα στάσης του και μάλιστα μετά από ένα τετ α τετ με τον πρωθυπουργό μίας χώρας που έχει πληγεί και εκείνη σε μεγάλο βαθμό όπως η Ελλάδα.
Μητσοτάκης και Ερντογάν πάντως δεν αποκλείεται να βρεθούν ξανά πρόσωπο με πρόσωπο σε διάστημα λιγότερο των 90 ημερών. Μετά την συνάντηση τους στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ στις ΗΠΑ οι δύο ηγέτες θα συμμετάσχουν στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που θα διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα στο Λονδίνο. Εφόσον τελικώς το ραντεβού αυτό κλειστεί, θα πρόκειται για μία συνάντηση με εξαιρετικό ενδιαφέρον με φόντο από την μία την στάση του κ.Ερντογάν στο μεταναστευτικό και από την άλλη την συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα στην ανατολική Μεσόγειο.
