Αν προσπαθούσα να το δω σοβαρά, θα επιστράτευα τη λαϊκή θυμοσοφία, σύμφωνα με την οποία «όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα». Επειδή, όμως, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του «δράματος» φροντίζουν γι’ αυτό, δεν ξέρω ποια σκηνή του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου να διαλέξω που θα περιγράφει σκωπτικά μεν, με ακρίβεια δε την κατάσταση.
Ο λόγος, φυσικά, για το γεγονός πως στον ΣΥΡΙΖΑ πνίγονται σε μία κουταλιά νερού στο ζήτημα του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Τη μία ο πρόεδρος αναγγέλλει κομματική πειθαρχία, την οποία αναιρεί ο αψίκορος βουλευτής Χανίων και νυν γενικός δερβέναγας της Κ.Ο., την άλλη η εκπρόσωπος Τύπου με δηλώσεις της αφήνει να εννοηθεί πως άλλη η γραμμή του προέδρου κι άλλη του κόμματος. Δεν αμφιβάλλω καθόλου πως στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μία θαυμάσια κατάσταση. Ας συνεχίσουν έτσι προσφέρουν θεάρεστο και εθνοφελές έργο.
Με τα «μπορώ δεν μπορώ», «γίνεται ξεγίνεται», όμως, δεν κάνεις πολιτική. Μπορεί να περνάς καλά με την παρέα σου, μπορείς να ακκίζεσαι δημόσια ή / και ιδιωτικά, σίγουρα, ωστόσο, δε δείχνεις εικόνα ενός κόμματος που έχει συγκροτημένη πολιτική και στόχευση. Και αυτό φαίνεται στις δημοσκοπήσεις, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ νιώθει την καυτή ανάσα του ΠΑΣΟΚ στον σβέρκο του.
Αφήνω κατά μέρος πως εκδηλώθηκαν και διάφοροι βουλευτές, τομεάρχες, συντονιστές κατά του ίδιου του νομοσχεδίου και των προβλέψεών του, αποκαλύπτοντας για άλλη μία φορά, κάτι που πολλοί εδώ και χρόνια επισημαίναμε, δηλαδή την απροσχημάτιστη υποκρισία, τον αυθεντικό αμοραλισμό και την αήθη εκμετάλλευση της εκάστοτε συγκυρίας προς ίδιον (κομματικό) όφελος.
Θέλω να επισημάνω, παρόλα αυτά, και τις σκηνές «ερωτικής αντιζηλίας» ανάμεσα στον αρχηγό και το πρωτοπαλίκαρό του, για το συγκεκριμένο θέμα με απειλές για διαγραφή σε περίπτωση μη ψήφισης του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Εκείνο που φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνονται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η φάση του παροξυσμού του λεγόμενου κατ’ ευφημισμό «αντιμηνομιακού» αγώνα πέρασε ανεπιστρεπτί και πως η κοινωνία αποφάσισε όχι μόνο να προχωρήσει μπροστά, αλλά και να κλείσει παλιούς λογαριασμούς που έμεναν ανεξόφλητοι. Ανάμεσα σε αυτούς και το ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνώντας επί τεσσεράμισι (4,5) χρόνια, δεν έκανε απολύτως τίποτα, πέραν των γνωστών πομφολύγων και ανέξοδων διακηρύξεων.
Θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεφύγει από την περιδίνηση εσωστρέφειας, την οποία ο ίδιος δημιούργησε; Κατά τη γνώμη μου όχι, όσα team building σεμινάρια κι αν οργανώσει ο αρχηγός στις Σπέτσες, στις Κορυσχάδες ή στη Μύκονο.
Το DNA του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να περιλαμβάνει ατελείωτες, ατέρμονες και ατελέσφορες συνεδριάσεις, οι οποίες κατά κύριο λόγο ολοκληρώνονται σε λαϊκές ταβέρνες με ψητή προβατίνα, χύμα ρετσίνα και αντάρτικα τραγούδια, συνεπώς όλες αυτές οι εισαγόμενες καινοτομίες με power point, ορισμένο εκ των προτέρων χρόνο ομιλίας κ.λπ. αποτελούν πράγματα του διαβόλου, ο οποίος ως γνωστό κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια που ετοιμάζεται να καταθέσει η κυβέρνηση, φανέρωσε για άλλη μία φορά την πολιτική γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ και την ανεπάρκεια του να καταθέσει εποικοδομητικές προτάσεις (γιατί μόνο εποικοδομητική δεν είναι η κατάθεση ενός μαξιμαλιστικού νομοσχεδίου με εισαγόμενους όρους και έννοιες που θα φέρει μεγάλο διχασμό στην κοινωνία. Εκτός εάν, αυτός ήταν ο σκοπός τους από την αρχή).
Στην αντίπερα όχθη της πολύπαθης ελληνικής κεντροαριστεράς, στο ΠΑΣΟΚ, περιμένουν να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ώριμο φρούτο για να καταλάβουν τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να ξεκινήσουν την έφοδο για το Μέγαρο Μαξίμου. Θεμιτός πολιτικός στόχος. Η στάση του, όμως απέναντι στο επίδικο νομοσχέδιο, χαρακτηρίζεται από κουτοπονηριά και μικρομεγαλισμό. Η φράση «δεν θα δέσω τα κορδόνια του Μητσοτάκη» που ακούστηκε, κάθε άλλο παρά πολιτική ήταν.
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης παραδέχτηκε τις μεγάλες αλλαγές του οικογενειακού δικαίου τις οποίες έκανε το ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ως μία από τις σοβαρότερες μεταρρυθμίσεις. Είναι δυνατόν τώρα, όταν η κυβέρνηση έρχεται να νομοθετήσει, ουσιαστικά, τη συνέχιση εκείνης της μεταρρύθμισης, προσαρμοσμένης στις αλλαγές που έχουν ήδη συντελεστεί στη χώρα, να απουσιάζει το ΠΑΣΟΚ από αυτή την προσπάθεια; Τότε τι νόημα θα έχει να μιλάμε για τη συνέχεια στην πολιτική και στη διαδρομή των κομματικών οργανισμών;
Με κοντόθωρες πολιτικές, με ανούσιες πολιτικολογίες, προκοπή δε θα δει κανείς, γιατί πολύ απλά, για την ελληνική κοινωνία το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια έρχεται να θεραπεύσει ένα πρόβλημα που αφορά μία μερίδα των πολιτών και, στη συνέχεια, να προχωρήσουμε στην αναζήτηση λύσεων για πολλά, συσσωρευμένα προβλήματα. Συνεπώς, ας προσπαθήσουν να μην πνιγούν σε μια κουταλιά νερό κι ας κάνουν τη δουλειά για την οποία εξελέγησαν, η οποία δεν είναι άλλη από την κατάθεση προτάσεων, κριτική της κυβέρνησης και διαμόρφωση ενός εναλλακτικού μοντέλου διακυβέρνησης. Από εκεί και πέρα, θα κρίνουν οι ψηφοφόροι.
