Η στάση του ΚΙΝΑΛ σε μια σειρά ζητημάτων προβληματίζει. Ειδικά τους ψηφοφόρους του. Από τον νόμο για τα ΑΕΙ μέχρι την κακοκαιρία και από την υπόθεση Λιγνάδη μέχρι τον εκβιασμό του Δημήτρη Κουφοντίνα προς το Κράτος Δικαίου η στάση του κόμματος απέχει από τις προθέσεις των ψηφοφόρων. Μια παρέμβαση έσωσε, τουλάχιστον στην υπόθεση του πολλάκις ισοβίτη για δολοφονίες, τα προσχήματα.
Το ΚΙΝΑΛ δηλώνει πως αποτελεί τον μοναδικό προοδευτικό πόλο. Συρόμενο όμως πίσω από την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κόντρα προοδευτισμού αφήνει πεδίο ελεύθερο και αμβλύνει τις όποιες ανησυχίες του Αλέξη Τσίπρα σχετικά με την κεντροαριστερά.
Είναι ενδεικτικό πως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κάθε ευκαιρία βάλει κατά της κυβέρνησης επικαλούμενος το σύνολο των κομμάτων προσθέτοντας σε αυτά και το ΚΙΝΑΛ.
Ο λόγος η κριτική του ΚΙΝΑΛ που προσομοιάζει με αυτή της Κουμουνδούρου. Στην περίπτωση των ΑΕΙ κατήγγειλε την αστυνομοκρατία, ακόμη ακόμη και το «νόμος και τάξη» την ασφάλεια κάτι που αν μη τι άλλο τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας θεωρούν απαραίτητο συστατικό και για την ανάπτυξη μιας χώρας.
Σε ό,τι φορά την κακοκαιρία ακολούθησε τον Αλέξη Τσίπρας τους υψηλούς τόνους ενώ στην υπόθεση Λιγνάδη τα περί συγκάλυψης και οι αναφορές στον πρωθυπουργό έδειξαν πως συνολικά υπάρχει μια τάση προσεταιρισμού ή τουλάχιστον υιοθέτησης υψηλών τόνων σε ένα μείζονος κοινωνικής σημασίας ζήτημα όπως οι κακοποιήσει οι βιασμοί και οι σεξουαλικές κακοποιήσεις.
Όμως στην περίπτωση του αρχιεκτελεστή της 17Ν που έχει καταδικαστεί 11 φορές ισόβια για δολοφονίες και όχι για «πολιτικές εκτελέσεις» όπως ο ίδιος και οι οπαδοί του επιθυμούν να κατοχυρωθούν οι αποτρόπαιες πράξεις, ο προβληματισμός χτύπησε κόκκινο.
Από τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος μέχρι τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τα όσα δηλώθηκαν θόλωσαν το τοπίο. Με έμμεσο τρόπο στην αρχή και με πιο άμεσο στη συνέχεια εγκάλεσαν την κυβέρνηση και το κράτος δικαίου.
Η χθεσινή αναφορά του τελευταίου, του Κώστα Σκανδαλίδη ο οποίος τοποθετήθηκε από την Φώφη Γεννηματά στη θέση του Ανδρέα Λοβέρδου στο πλαίσιο της ανανέωσης του κόμματος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον:
«Απαράδεκτο να στηθεί ένα στόρι στα δικαιώματα ενός εγκληματία, μια πολιτική που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και ξεκίνησε με 15-20 υπογραφές και μετά πήρε χαρακτήρα επίσημο με παρουσία βουλευτών, όπως ο Βούτσης στη βουλή. Ενώ από την άλλη η ασύγγνωστη πολιτική της κυβέρνησης μπορεί να διορθωθεί με το θεσμικό πλαίσιο, τον νόμο που έφερε δηλαδή για να αλλάξει ο Ποινικός Κώδικάς και στέκεται πάνω σε αυτό ο Κουφοντίνας».
Και συνέχισε: «Απαράδεκτο το κίνημα που θέλει να αναπτύξει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, αλλά να αλλάξει και το θεσμικό πλαίσιο η κυβέρνηση».
Σύμφωνα δηλαδή με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο το να απευθυνθεί στον Κουφοντίνα που εκβιαστικά απαιτεί ικανοποίηση των αιτημάτων τους και μάλιστα κατά παρέκκλιση της διαδικασίας που ακολουθήθηκε από την πολιτεία δεν υπάρχει ως ζήτημα.
Επί της ουσίας το ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται να τηρεί αποστάσεις αλλά η αναφορά του στην κυβέρνηση και στο ότι πρέπει να αλλάξει τον… νόμο τείνει να οδηγήσει προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Η… διάσωση των προσχημάτων
Τα προσχήματα έσωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Με μια σαφή και ξεκάθαρη τοποθέτηση ο υποψήφιος για αρχηγός του ΚΙΝΑΛ και συνταγματολόγος ανέφερε πως «Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται, αυτό που πρέπει να γίνει 100% είναι να εφαρμοστεί ο νόμος»
Και συνέχισε λέγοντας πως «δεν υπάρχει περίπτωση να εκβιαστεί η δημοκρατία και τα όργανα της δικαιοσύνης της. Δεν μπορεί να υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά για κανέναν. Ο συγκεκριμένος έγκλειστος άλλα ζητούσε σε μια απεργία πείνας το 2015 κι άλλα ζητάει σήμερα και πάντως δεν μπορεί να ζητάει διακριτική μεταχείριση. Είναι κράτος δικαίου και εφαρμόζονται οι ίδιοι κανόνες για όλους».
Καταλήγοντας πως «Δεν βλέπω κανέναν λόγο η Πολιτεία να υποχωρήσει. Η ιατρική φροντίδα πρέπει να παρασχεθεί. Και θέλω να άρω μια παρεξήγηση: Σταθερά το δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου έχει πει ότι το να δίνει υποχρεωτικά τροφή και νερό σε έναν που κάνει απεργία πείνας μπορεί είναι και βασανισμός. Αλλά όταν κινδυνεύει η ζωή του είναι υποχρέωση του εισαγγελέα και των γιατρών του να του δώσουν εκείνα τα μέσα που θα βοηθήσουν να μη χαθεί η ζωή του».
Ο δρόμος του ΚΙΝΑΛ
Είναι δεδομένο ότι στο ΚΙΝΑΛ συγκρούονται δύο τάσεις. Το ερώτημα είναι τι θέλουν οι ψηφοφόροι του και αν τελικά μπορεί να υλοποιήσει το στόχο του αυτόν της μετατροπής του σε προοδευτικό πόλο που θα καταφέρει να προσελκύσει ψηφοφόρους.
Σε κάθε περίπτωση οι «ισαποστάκηδες» δύσκολα διατηρούν ανοιχτούς ορίζοντας στο πολιτικό πεδίο ενώ η πανδημία και η ύφεση που προκαλεί απαιτεί παρεμβάσεις όχι με στόχο την κατάληψη της εξουσίας, με οποιονδήποτε τρόπο (βλέπε απλή αναλογική) αλλά τη συστράτευση με στόχο την ανάταξη και την ανάπτυξη. Οι μεταρρυθμίσεις άλλωστε δεν έχουν πολιτικό χρώμα μόνο ιδεολογικές αγκυλώσεις
