«ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια. Αυτές ήταν κυβερνήσεις. Έβηχες και σε έβγαζαν στην σύνταξη, δεν σε έβαζαν καραντίνα», ήταν η φράση από την «Τούρτα της μαμάς» που έγινε viral.
Πέρυσι το καλοκαίρι πολλά μπαρ έκλειναν με την υπόκρουση «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο», που ηχούσε σαν ελπίδα, ξορκισμός αποτίναξης του καταναγκαστικού ωραρίου. Σε μια παραλία της Πελοποννήσου είχε ιδρυθεί το… «ΠΑΣΟΚ αγροτικό», ενώ σε άλλες παραλίες ανά την Ελλάδα, έβλεπες να ανεμίζουν σποραδικά πράσινες σημαίες, κάτι που είδαμε και χθες!
Η δε ιστοσελίδα του «παλιού, ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ» είχε περάσει σε κλικ το νυν ΚΙΝΑΛ, ενώ εκατοντάδες memes στα social media συνέκριναν με τον φακό της χιουμοριστικής υπερβολής, τη ζωή των συνταξιούχων επί ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα.
Σημαίνουν κάτι όλα αυτά; Η απλώς είναι τυλιγμένα με τη νοσταλγική αχλή μιας ανεμελιάς που εμφανίζεται πλέον διογκωμένη, μετά τις στενωπούς που περάσαμε;
Πιστεύουμε ότι η πάγκοινη αναφορά με συμπάθεια και χιουμοριστική υπερβολή σε ένα κόμμα, αποτελεί και ληξιαρχική πράξη τετελεσμένου. Σου αναγνωρίζουν λαμπρό παρελθόν όταν έχεις ανύπαρκτο παρόν και είσαι ακίνδυνος για το μέλλον (τους).
Πάντως, αυτά βλέπουν κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, και σε συνδυασμό με το σημερινό βάλτωμα, ορέγονται την επαναφορά του «ηρωϊκού» brand.
Ούτως ή άλλως πλησιάζει ο καιρός. Μετά τα «μπάνια του λαού» τον Σεπτέμβρη η Κ.Ε. του κόμματος θα αποφασίσει το χρονοδιάγραμμα για την ανάδειξη προέδρου, που κατά τα φαινόμενα θα εκλεγεί τον Νοέμβριο.
Δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για ενδεχόμενο να συρθεί η εκλογή ως την άνοιξη, προς το παρόν διαψεύδονται από κύκλους της ηγεσίας.
Άλλωστε εφόσον ο Μητσοτάκης δεν θα κηρύξει έως την άνοιξη εκλογές, μια τέτοια αναβολή ουδέν όφελος θα είχε. Αντιθέτως, θα γινόταν θρυαλλίδα εσωτερικής δυσαρέσκειας, εσωστρέφειας, συγκρούσεων, φθοροποιών δημοσιευμάτων.
Ο δεδηλωμένοι υποψήφιοι είναι η Γεννηματά και ο Λοβέρδος. Σίγουρη θεωρείται και η κάθοδος του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος προς το παρόν δεν έχει προβεί σε σχετική επιβεβαίωση, ωστόσο πληροφορίες κάνουν λόγο για επαφές του με κομματικά στελέχη ανά τη χώρα.
Άγνωσται και αι βουλαί του Γιώργου Παπανδρέου. Όχι αν θα θέσει υποψηφιότητα αλλά υπέρ ποίου -και αν- θα ρίξει το βάρος του. Λόγω ονόματος, και ως αρχηγός του ΚΙΔΗΣΟ, η γνώμη του καλώς-κακώς, είναι πρόσβαρη.
Το ΚΙΝΑΛ έχει ήδη ηττηθεί πολιτικά καθώς η σεναριολογική ειδησεογραφία απασχολείται μαζί του μόνο ως προς τον μελλοντικό συγχρωτισμό του με ένα από τα δύο άλλα κόμματα.
Βοηθούντος και του νόμου της απλής αναλογικής, και παρότι με την σημερινή δημοσκοπική αποτύπωση δεν βγαίνουν τα κουκιά, το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να επιτευχθεί η «προοδευτική διακυβέρνηση».
Ναι είναι εν πολλοίς -εκτός από παράκαιρο- και εμβόλιμο το ερώτημα, και το προωθούν φίλιες δημοσιογραφικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και η αξιωματική αντιπολίτευση έχει κάθε λόγο να το ενθαρρύνει, αφενός για να επικυρώνεται στην κοινή γνώμη ως η κατεξοχήν κυρίαρχη δύναμη, ως πόλος έλξης της Κεντροαριστεράς. Τον βοηθάει άλλωστε να δίνει προοπτική εξουσίας στο ποίμνιο, άρα να το έχει προσδεδεμένο.
Εκείνο που δεν είναι κατανοητό είναι η διατήρηση της ίδιας ρητορικής από την Γεννηματά, περί «προοδευτικών συσχετισμών» και «προοδευτικής διακυβέρνησης». Με τέτοια ρητορική αυτομάτως απαλείφει την προοπτική αυτονομίας του κόμματος και το παρουσιάζει ως μελλοντική προσθήκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια ανάγνωση λέει ότι είναι αγκιστρωμένη στη συνδικαλιστική «ιντελιγκέντσια» το δημοσίου, μιλάει τη γλώσσα της επειδή την αναγκαιούται ως βάση στήριξης στην εσωκομματική εκλογή.
Σε κάθε περίπτωση ο υποψήφιοι δεν παρουσιάζουν ένα πρόταγμα για το μέλλον. Ανεμίζουν τα ένδοξα αλλά σαρακωμένα φλάμπουρα της δεκαετίας του 80. Τροφοδοτούν τη νοσταλγία στους ασπρομάλληδες πλέον οπαδούς, αλλά δεν έχουν κατορθώσει να εικονοποιήσουν το μέλλον στις νέες δυναμικές γενιές. Προλαβαίνουν να το κάνουν. Το είχε κάνει ο Αντρέας με την «Αλλαγή», ο Σημίτης με τον «Εκσυγχρονισμό». Τώρα τι;
Τώρα καταβύθιση στο λαμπρό παρελθόν, χωρίς σήμα αυτόνομης μελλοντικής προοπτικής. Σαν πεζοπόροι που έρχονται από το '80, μπαϊλντισμένοι από το δρόμο, αμήχανοι με το σήμερα και ανεπίγνωστοι για το αύριο.
Ποιους και πόσους θα προσελκύσουν οι σημαιοφόροι αλλοτινών εποχών;
