Τελικά τόσο η εκλογή Κεντρικής Επιτροπής όσο και η απ' ευθείας εκλογή αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν δύο βασικούς στόχους. Ο πρώτος να οδηγηθούν οι εσωκομματικοί αντιφρονούντες στον πάγκο και ο δεύτερος να κλείσει τυχόν σενάρια της επόμενης ήττας ο Τσίπρας μέσα από την αναβάπτισή του από μια διευρυμένη βάση. Οι στόχοι επετεύχθησαν και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών επετεύχθη, μόνο που πλέον ο Αλέξης Τσίπρας οδεύει στην επόμενη εκλογική μάχη «αγκαλιά» με βαρίδια ενώ μετά από την επόμενη ήττα δεν θα διαθέτει «ενόχους» για να επιρρίψει τις ευθύνες…
Τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας μέσα από κομματικές διαρροές δείχνουν μια επικράτηση των προεδρικών στον ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι μόνο, κορυφαία στελέχη μέχρι χθες του κόμματος χάνουν την πρωτοκαθεδρία στα κομματικά δρώμενα αφού Φίλης, Βούτσης, Σκουρλέτης και λοιποί εκτοπίζονται από τις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων όλων όσοι ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές.
Πέραν της Έφης Αχτσιόγλου που δείχνει να αποκτά όλο και περισσότερα ερείσματα (στο παρελθόν έχει ακουστεί και ως... διάδοχος για το μέλλον) στελέχη όπως ο Νίκος Παππάς, ο Παύλος Πολάκης, ο Χρήστος Σπίρτζης και ο Γιάννης Ραγκούσης καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις δίνοντας ουσιαστικά και το στίγμα του «νέου κόμματος» που θέλει να δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας στέλνοντας στον πάγκο την τάση της ριζοσπαστικής αριστεράς η οποία επιχειρούσε να διατηρήσει, χωρίς να τα καταφέρνει είναι αλήθεια, μια δόση της παλιάς Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Πρόσωπα που έχουν χαρακτηριστεί ως βαρίδια αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικούς ρόλους δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα έχοντας και αυτά λάβει την «έγκριση» των παλαιών και νέων μελών του κόμματος. Πρόσωπα που έχουν καταγραφεί ως προς τις θέσεις τους σχετικά με τους υψηλούς τόνους, τη διχαστική ρητορική και την εμφυλιοπολεμική λογική αναφορικά με την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλης, Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Βούτσης και λοιποί μπαίνουν στο περιθώριο και καλούνται να ακολουθήσουν τις επιταγές του αρχηγού που πλέον είναι και με τη βούλα ο απόλυτος κυρίαρχος της Κουμουνδούρου. Οι ίδιοι είχαν επιλέξει ένα είδος λευκής αποχής ως προς το θέμα της διαδικασίας εκλογής του επικεφαλής από μια διευρυμένη βάση τασσόμενοι κατά της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα «σούπερ μάρκετ» όπως τόνιζαν με αφορμή και το ποιοι συμμετείχαν στην ψηφοφορία (μετανάστες, τουρίστες, 15χρονοι μαθητές κλπ).
Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο αυτό εξυπηρετεί τον Αλεξη Τσίπρα. Διότι στην πολιτική δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως η νίκη έχει πολλούς πατεράδες η ήττα κανέναν ή μάλλον έναν. Η ήττα του 2019 εύκολα αποδόθηκε είτε με επίσημες δηλώσεις είτε ανεπίσημα είτε ακόμη και μέσα από παρεμβάσεις στελεχών πλησίον του Αλέξη Τσίπρα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο για την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης και στον Πάνο Σκουρλέτη για αδυναμίες του ανύπαρκτου κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κλείσιμο της… Ομπρέλας ήταν εξ αρχής ένα ζήτημα για τους προεδρικούς. Άλλωστε το ξεκαθάρισμα λογαριασμών το είχε προαναγγείλει ο Παύλος Πολάκης, πρώτος σε σταυρούς στις εσωκομματικές διαδικασίες στα Χανιά, εκ των προεδρικών της ομάδας Παππά - Σπίρτζη και εκ των ηγετικών στελεχών δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα.
ΥΓ. 1 Αυτό που προβληματίζει τους νουνεχείς Συριζαίους πάντως είναι η… εξαφάνιση 20.000 περίπου μελών εκ των 62.000 που σύμφωνα με την Κουμουνδούρου ήταν εγγεγραμμένοι μέχρι το πρόσφατο συνέδριο. Αν και προστίθενται στον τελικό αριθμό των μελών (που σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα φτάνουν τα 172.000) δεν εμφανίσθηκαν στις εσωκομματικές εκλογές. Από τους περίπου 152.000 που ψήφισαν στις εκλογές για αρχηγό σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ οι 110.000 είναι νέα μέλη που γράφτηκαν την Κυριακή. Υπάρχει δηλαδή ένα κενό 20.000 μελών που δεν επέλεξαν να λάβουν μέρος στη μεγαλύτερη εκ των εσωκομματικών διαδικασιών. Το ενδεχόμενο να εκτίμησαν πως δεν υπάρχει κάποιο διακύβευμα δεν αποκλείεται, προκαλεί όμως εντύπωση ως εξέλιξη.
ΥΓ2. Το άλλο κόμμα στο οποίο μετατρέπεται ο ΣΥΡΙΖΑ θα προκύψει όχι από τις δηλώσεις και τις ψήφους των μελών αλλά από την τακτική που θα ακολουθήσει. Αν η επόμενη ημέρα βρει τον Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη να επιχειρούν να στείλουν τον… λογαριασμό στην Κυβέρνηση και να πετούν πέτρες από το πολιτικό πεζοδρόμιο λέγοντας όχι ακόμη και σε αμυντικές συμφωνίες επιδιώκοντας να μετατραπεί η όποια δυσφορία σε οργή και αγανάκτηση, τότε η πολιτική αλλαγή που ευαγγελίζονται θα συνδέεται μόνο με την ανακατανομή εσωκομματικών ρόλων...
