Με την κωλοτούμπα σχετικά με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ορισμένων επαγγελματικών κατηγοριών -ενώ δια στόματος Προέδρου του τον στήριζε, ξαφνικά δυο τομεάρχες του έχουν αντίθετη, και υπέρτερη, άποψη το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεπέρασε το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ, που είχε καταγραφεί τέτοιες μέρες πριν από έξι χρόνια, μετά το περιώνυμο δημοψήφισμα. Με το νέο του κατόρθωμα ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται.
Αποκαλύπτει πόσο εσφαλμένη ήταν η προσωρινή εντύπωση ότι είχε αποφασίσει, έστω με βαριά καρδιά, να βάλει "πλάτη στα δύσκολα", να κάνει "θεσμικότερη αντιπολίτευση" και "στροφή στον πραγματισμό". Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξαν ποτέ "δύο γραμμές" -τις οποίες, στα θέματα υγείας, κάποιοι επέμεναν να ονομάζουν "γραμμή Ξανθού" και "γραμμή Πολάκη"- αλλά μία και μόνη: η γραμμή "αντίθετοι σε όλα, ακόμα και σ' εκείνα που μάς ξέφυγε και προσωρινά δεχτήκαμε, μπας και κερδίσουμε καμιά ψήφο αμφισβήτησης".
Αποκαλύπτει την υποκρισία του ή/και την αδυναμία σύλληψης της ουσίας των πραγμάτων: η σπουδαιοφανής διατύπωση των δυο τομεαρχών ότι το μέτρο της υποχρεωτικότητας είναι απορριπτέο γιατί "δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια εφαρμογής συναινετικών μέτρων που προάγουν την ηθική της ευθύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης" πάσχει, αλλά και αναδεικνύει τα πραγματικά κίνητρα, πολλαπλώς.
Εξυπονοεί ότι δεν έχει ως τώρα γίνει προσπάθεια ενημέρωσης, πειθούς και κλιμακωτών μέτρων, κάτι που αντικειμενικά δεν ισχύει. Θέτει την "εξάντληση" των προκαταρκτικών μέτρων -η ζωή, και δη η βιολογία, μάς διδάσκει ότι ό,τι μένει στο προκαταρκτικό, δεν παράγει αποτέλεσμα- υπεράνω του άμεσου κινδύνου: πότε θα έπρεπε άραγε να ληφθούν τα μέτρα; όταν η εξάπλωση του ιού θα είναι τέτοια που η μόνη λύση να είναι ένα νέο λοκντάουν; Και διαστρέφει την έννοια της "κοινωνικής αλληλεγγύης" στο ακριβές αντίθετο της.
Γιατί τελικά κυρίως αυτό αποκαλύπτει η περισπούδαστη κωλοτούμπα, το πώς αντιλαμβάνεται το "κοινό καλό" εν μέσω πανδημίας η αξιωματική αντιπολίτευση: ως ισοπέδωση προς τα κάτω. Όχι ως συμβολή στην προσπάθεια να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στον παγκοσμίως αποδεκτό ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας, τον γενικευμένο εμβολιασμό, αλλά ως αποδοχή του δόγματος "δεν υφίσται διάκριση ανάμεσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, ας αφήσουμε τον ιό, και όχι την επιστήμη, να αποφασίσει". Λες και την απόφαση κάποιων να μην εμβολιαστούν την έλαβε το κράτος στη θέση τους και λες και οι συνέπειες του μη εμβολιασμού τους περιορίζονται στους ίδιους και δεν διαχέονται στο κοινωνικό σύνολο.
Καίγοντας ένα-ένα τα καράβια που θα μπορούσαν να τον φέρουν στις ακτές της κοινής προσπάθειας -κανείς δεν θα μπορούσε να ζητά συναίνεση από ένα κόμμα που δεν συμφωνεί ούτε με τον εαυτό του, ούτε με τον αρχηγό του-, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το πρόσωπό του: είναι, και πάντως θα ήθελε να είναι, το κόμμα της άρνησης -όχι μόνο του εμβολιασμού αλλά και της ευθύνης. Αλιεύοντας τις ψήφους μιας "νέας αγανάκτησης" ρίχνει στη θάλασσα τις όποιες προσπάθειες "κανονικοποίησής" του. Η "δεύτερη φορά Αριστερά" είναι ήδη φάρσα -ξεπερασμένη άμα τη εμφανίσει. Κρίμα για την κοινωνική συνοχή, για το θεσμικό ρόλο ενός δημοκρατικά αντιπολιτευόμενου κόμματος αλλά και για τα δυο κατά τεκμήριο "σοβαρά" στελέχη του που ανέλαβαν να εκτελέσουν την κωλοτούμπα.
* Ο Κώστας Μποτόπουλος είναι συνταγματολόγος και πρώην ευρωβουλευτής.
